Onze Noord-Zuidstage nadert nu echt het einde. Vanmorgen hebben we onze valiezen gepakt. Na veel geduw en getrek zitten al onze spullen erin. Sofie haar valies nadert de dertig kilo, Kaat haar zak zit 'boemvol'. We genieten van de allerlaatste momenten en zullen straks (voor het avondeten) afscheid nemen van het hostel.
We hebben net de allerlaatste 'morning announcements' achter de rug, het allerlaatste pick 'n pay bezoek, de allerlaatste keer Zuid-Afrikaanse Rand afhalen, de laatste wandeling over de brug, de laatste oversteek naar de school via het sportveld, de allerlaatste 'good bye' aan de leerkrachten, de laatste foto met Norval, de laatste lunch... en het allerlaatste blogbericht.
We bedanken al onze volgers van de blog. We hopen dat jullie mee konden genieten van onze avonturen via onze berichten. We bedanken ook het KHBO omdat we de kans kregen om op Noord-Zuidstage te gaan. Groote Schuur High School voor hun hartelijk ontvangst en hulp tijdens onze opdracht. In het bijzonder onze mentoren: Charlotte, Stephan en Alwyn! En tenslotte: onze ouders en familie voor alle steun en kansen die we kregen tijdens deze onvergetelijke ervaring! Baie dankie!
Tot donderdag in België!
dinsdag 18 mei 2010
vrijdag 14 mei 2010
Vrij 14/05 - Vaarwel aan Groote Schuur
De Noord-Zuidstage zit er bijna op. Deze avond geven we een afscheidsbraai (liefst zonder regen;)) voor de mensen van het hostel en onze mentoren. Straks gaan we inkopen doen met het 'bakkie' van Alwyn.
Vanmorgen namen we al afscheid van de Groote Schuur High School. In de pauze trakteerden we met cake, taart, muffins en koekjes. Het was een succes want op het einde van de 'break' was er geen kruimeltje meer te bespeuren. We bedankten de leerkrachten met een kleine speech, gevolgd door een gedichtje dat ik (Sofie) zelf geschreven had.
Afscheid nemen doet een beetje pijn,
toch willen we niet verdrietig zijn.
Ver weg van huis, een onbekend land,
we waren er klaar voor, de reis was gepland.
22 februari werd een onvergetelijke dag,
we kwamen aan in Zuid-Afrika, en wel met een glimlach.
Nieuwe ervaringen stonden op ons te wachten,
we genoten er telkens van, zelfs tijdens onze opdrachten.
Het uitzicht op de Tafelberg, Kaappunt en de pinguïns aan de zee,
er waren ook schooluitstapjes, en we gingen heel vaak mee.
Zo maakten we kennis met de Zuid-Afrikaanse cultuur,
met de bevolking, de geschiedenis en de prachtige natuur.
Allemaal herinneringen, die in ons geheugen blijven staan,
helaas zijn we drie maanden later en is het bijna tijd om te gaan.
Jullie waren als één grote familie voor ons, onthoud dat goed,
daarom is het zo moeilijk voor ons, om vaarwel te zeggen, voorgoed!
Afscheid nemen doet een beetje pijn,
en we willen niet verdrietig zijn.
Afscheid nemen doet een beetje pijn,
maar een deel van ons hart zal altijd hier, in Groote Schuur, zijn!
(Leuk om te weten: het kadertje met onze foto en mijn gedichtje werd meteen in de lerarenkamer opgehangen!)
Vanmorgen namen we al afscheid van de Groote Schuur High School. In de pauze trakteerden we met cake, taart, muffins en koekjes. Het was een succes want op het einde van de 'break' was er geen kruimeltje meer te bespeuren. We bedankten de leerkrachten met een kleine speech, gevolgd door een gedichtje dat ik (Sofie) zelf geschreven had.
Afscheid nemen doet een beetje pijn,
toch willen we niet verdrietig zijn.
Ver weg van huis, een onbekend land,
we waren er klaar voor, de reis was gepland.
22 februari werd een onvergetelijke dag,
we kwamen aan in Zuid-Afrika, en wel met een glimlach.
Nieuwe ervaringen stonden op ons te wachten,
we genoten er telkens van, zelfs tijdens onze opdrachten.
Het uitzicht op de Tafelberg, Kaappunt en de pinguïns aan de zee,
er waren ook schooluitstapjes, en we gingen heel vaak mee.
Zo maakten we kennis met de Zuid-Afrikaanse cultuur,
met de bevolking, de geschiedenis en de prachtige natuur.
Allemaal herinneringen, die in ons geheugen blijven staan,
helaas zijn we drie maanden later en is het bijna tijd om te gaan.
Jullie waren als één grote familie voor ons, onthoud dat goed,
daarom is het zo moeilijk voor ons, om vaarwel te zeggen, voorgoed!
Afscheid nemen doet een beetje pijn,
en we willen niet verdrietig zijn.
Afscheid nemen doet een beetje pijn,
maar een deel van ons hart zal altijd hier, in Groote Schuur, zijn!
(Leuk om te weten: het kadertje met onze foto en mijn gedichtje werd meteen in de lerarenkamer opgehangen!)
donderdag 13 mei 2010
Woe 12/05 - Een terugblik
Ongeveer drie jaar geleden startte ik (Kaat) aan de lerarenopleiding met gemengde gevoelens. Is les geven wel iets voor mij? Welke vakken wil ik geven? Hogeschool of universiteit? Ben ik wel genoeg geïnteresseerd in biologie en aardrijkskunde? Zou ik goed met de leerlingen kunnen omgaan?
Stap voor stap kwam ik dichter bij het ‘echte lesgeven’. Ik herinner me de stressmomenten voor m’n eerste ‘microteaching’ (lesgeven aan medestudenten). Nog snel een laatste keer de les doorlopen voor ik, samen met een medestudent, les zou geven aan ‘een echt klas’. De ‘thuisstage’ bracht me terug in het Sint-Godelievecollege in Gistel. Ik voelde me nog meer leerling dan leerkracht. Een zucht van opluchting laten, wanneer het belsignaal het einde van de les aankondigt en trots zijn na een geslaagde les. In het tweede jaar ontdekte ik de verschillen tussen ASO, TSO en BSO. Momenten van twijfel drongen zich op. Is het dit wat ik wil? Doe ik dit graag? De positieve feedback en steun van vrienden, ouders en leerkrachten duwden me vooruit. Op het einde van het tweede jaar, de uitdaging aangaan om in het derde jaar op NoordZuid-stage te gaan. Ervaren dat ik me zelfzekerder voel voor de klas tijdens de novemberstage in het derde jaar. Besluiten dat ik les geef met plezier. Een buitengewoon leerrijke en brede ervaring opdoen in ‘Ter Strepe’. En nu, nu zit ik hier, in Zuid-Afrika. Ik heb net m’n allerlaatste les gegeven. Best een raar gevoel. Een trots, gelukkig en dankbaar gevoel! Trots ben ik, op de weg die ik heb afgelegd om hier te geraken. Elke dag een Engelse aardrijkskundeles geven, een Engelse biologielessenreeks afwerken en af en toe een Engelse Franse les geven, … drie jaar geleden lag dat buiten al mijn verwachtingen. Gelukkig ben ik, omdat ik kan studeren en omdat ik de kans kreeg om op NoordZuid-stage te gaan. Een dankbaar gevoel voor alle mensen die me hierin gesteund hebben. Mijn ouders, familie en vrienden. Docenten van het KHBO, mentoren tijdens alle stages in België, de leerkrachten en leerlingen van Groote Schuur High School en Sofie om deze prachtige ervaring in Zuid-Afrika samen te kunnen delen.
Stap voor stap kwam ik dichter bij het ‘echte lesgeven’. Ik herinner me de stressmomenten voor m’n eerste ‘microteaching’ (lesgeven aan medestudenten). Nog snel een laatste keer de les doorlopen voor ik, samen met een medestudent, les zou geven aan ‘een echt klas’. De ‘thuisstage’ bracht me terug in het Sint-Godelievecollege in Gistel. Ik voelde me nog meer leerling dan leerkracht. Een zucht van opluchting laten, wanneer het belsignaal het einde van de les aankondigt en trots zijn na een geslaagde les. In het tweede jaar ontdekte ik de verschillen tussen ASO, TSO en BSO. Momenten van twijfel drongen zich op. Is het dit wat ik wil? Doe ik dit graag? De positieve feedback en steun van vrienden, ouders en leerkrachten duwden me vooruit. Op het einde van het tweede jaar, de uitdaging aangaan om in het derde jaar op NoordZuid-stage te gaan. Ervaren dat ik me zelfzekerder voel voor de klas tijdens de novemberstage in het derde jaar. Besluiten dat ik les geef met plezier. Een buitengewoon leerrijke en brede ervaring opdoen in ‘Ter Strepe’. En nu, nu zit ik hier, in Zuid-Afrika. Ik heb net m’n allerlaatste les gegeven. Best een raar gevoel. Een trots, gelukkig en dankbaar gevoel! Trots ben ik, op de weg die ik heb afgelegd om hier te geraken. Elke dag een Engelse aardrijkskundeles geven, een Engelse biologielessenreeks afwerken en af en toe een Engelse Franse les geven, … drie jaar geleden lag dat buiten al mijn verwachtingen. Gelukkig ben ik, omdat ik kan studeren en omdat ik de kans kreeg om op NoordZuid-stage te gaan. Een dankbaar gevoel voor alle mensen die me hierin gesteund hebben. Mijn ouders, familie en vrienden. Docenten van het KHBO, mentoren tijdens alle stages in België, de leerkrachten en leerlingen van Groote Schuur High School en Sofie om deze prachtige ervaring in Zuid-Afrika samen te kunnen delen.
dinsdag 11 mei 2010
Ma 10/05 - Tekst 'devotions' in assembly
Naast een presentatie over België deden we ook de 'devotions'. Een zinvolle boodschap, gevolgd door een gebed zijn telkens het begin van de assembly. Dit keer hadden wij deze eer...
Good morning school
Two weekends ago we went on a townshiptour with MC. Some learners of Grade 10 will know him from the Grade 10 camp in Grabouw. He showed us his community in a very authentic way. Impressed by the positive vibe of this area, we realized that we could learn a lot from each other.
Three months ago we came to South-Africa. First we only saw the differences between Belgium and South-Africa. But after a while we recognized the different cultures in South-Africa as well. As we learned a lot from your school and you learned a lot from our ideas, this exchange should be possible between all the different cultures in this beautiful country. Black, white and colored, north and south, east and west, stormers and bulls, learners and teachers, learners together, enemy’s and friends, parents and children, you and us,…
Our message is: be open-minded and respect everyone, that’s the only way you can learn from each other!
We will pray the words of God, in Flemish. Let’s pray together:
Onze vader die in de hemelen zijt
geheiligd zijt Uw naam
Uw rijk kome
U wil geschiede op aarde als in de hemel
geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons, onze schulden
gelijk ook wij vergeven aan onze schuldenaren
en leid ons niet in bekoring
maar verlos ons van het kwade
Amen
Good morning school
Two weekends ago we went on a townshiptour with MC. Some learners of Grade 10 will know him from the Grade 10 camp in Grabouw. He showed us his community in a very authentic way. Impressed by the positive vibe of this area, we realized that we could learn a lot from each other.
Three months ago we came to South-Africa. First we only saw the differences between Belgium and South-Africa. But after a while we recognized the different cultures in South-Africa as well. As we learned a lot from your school and you learned a lot from our ideas, this exchange should be possible between all the different cultures in this beautiful country. Black, white and colored, north and south, east and west, stormers and bulls, learners and teachers, learners together, enemy’s and friends, parents and children, you and us,…
Our message is: be open-minded and respect everyone, that’s the only way you can learn from each other!
We will pray the words of God, in Flemish. Let’s pray together:
Onze vader die in de hemelen zijt
geheiligd zijt Uw naam
Uw rijk kome
U wil geschiede op aarde als in de hemel
geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons, onze schulden
gelijk ook wij vergeven aan onze schuldenaren
en leid ons niet in bekoring
maar verlos ons van het kwade
Amen
Ma 10/05 - Tekst presentatie België in assembly
Good morning school.
We have been attending the assemblies for the past three months, but we have always been in the back. Here are we now, in front, on stage. Sitting at the back was more relaxed than this.
It all started last year in April, we had the choice: doing teaching practice in a Belgian high school or going abroad. For us it wasn’t a difficult choice, we would like to go to Africa. Because of Jonathan Nowakovski and Steven Van Leirsberghe, who were here last year and doing well now, we contacted Mister Geldenhuys.
Three months ago, just arrived here, we immediately felt welcome. The first two weeks, we had to adapt ourselves in these whole new surroundings. For example, I remember always having my dictionary with me, when I observed lessons. Now we feel very comfortable in the school and enjoying ourselves!
Mister Geldenhuys asked us to present Belgium with this presentation. I remember one of the first geography lessons that I observed. Mister Du Toit introduced me in a Grade 8 class and asked the learners to point Belgium on that huge map. They were doing like this and this… I hope they will remember Belgium is not in Asia or America. You can find our small country here (ppt: werelkaart), between The Netherlands, France, United Kingdom and Germany. (ppt: kaart Europa) It’s a small, small country; did you know that Belgium fits forty times in South Africa…?
Belgium has three official languages, not eleven like in South Africa, but although: Dutch, French and German. In the northern part where we live, we speak Dutch; actually it’s Flemish, a kind of Dutch. Our Flemish is almost the same as Afrikaans. I remember when I was in the register class of Mister Kruger during writing test in Afrikaans, most of you thought that I can speak Afrikaans. It’s not, but a lot of words are the same in Flemish and Afrikaans. That’s why we can understand Afrikaans, and if we talk slowly in Flemish you will understand us as well. In the southern part of Belgium they speak French, in the eastern part a little bit German. (ppt: kaart taalgebieden)
(ppt: foto Noordzee) We want to show you some pictures of different landscapes in Belgium. Our coast is not that beautiful as yours. We don’t have that beautiful bays and rocks, it’s just sand, water and buildings. Although that sixty five kilometers coastline is a popular place to go in summer. By the way, when we left Belgium it was freezing and snowing over there. When we go back next week on Wednesday it will be spring.
(ppt: foto ‘De Polders) This area is called ‘De Polders’. As you can see on the picture there is a lot of grazing land and farms in this flat environment. The main city over there is Brugge, where we live and study. (ppt: foto Brugge) It’s a very old city as you can see. Don’t think that we live in those beautiful old houses, all the inhabitants of Brugge stay just outside the old centre. (ppt: luchtfoto wijk + foto standaard huis). On the picture you see such a district and a standard house, where most people live.
In the north of our country, we have a lot of big cities. We saw already Brugge; Antwerpen, Brussel, Leuven, Gent; (ppt: kaart België) and that’s where most Belgians live. In the south of Belgium live less people, you can find a lot of forests on the hills. If you like to walk and enjoy the nature, that’s the best place to be in Belgium. (ppt: foto Ardennen)
(ppt: foto’s lesgeven) All right, time to say something about education. In Belgium there are some differences with the South-African education. Studying is compulsory till you are eighteen years old. You start in the pre-primary school when you are three. At the age of six you go to the primary school. After six years in primary school, you go to a high school for another six years. Then you have the choice to go to university, to college or to look for a job. But most of the learners choose for the first two options. So, this structure is almost the same as here. But learners, as you, have to learn fourteen different subjects in high school. Another difference is that there are maximum 25 learners in one class and the way of teaching is a little bit different.
We tried to introduce that way of teaching in our subjects. My five Geography learners: I hope you enjoyed the active exercises, the pictures and the movies we saw.
My mathematics class of Grade eight: I hope you enjoyed ‘the snake’ and maybe you can propose to Miss Barnard to do it again!
Our Grade 10 Life Science class: We know sometimes our life science lessons looked like an art lesson, but we hope you liked the drawings of the cells.
And last but not least. All the learners of the French club: Speaking French is not easy, but you did a great job! Merci beaucoup!
Next to teaching we did a lot of other activities. (ppt: foto in Holocaust museum) We went to the Holocaust museum with Grade nine. With Grade eleven we went to Robben Island. (ppt: foto Robbeneiland) Miss Van Tonder took us, with the Grade tens to ‘Rhodes Memorial’. (ppt: foto Rhodes Memorial) We had the chance to accompany the Grade tens on the camp in Grabouw. It was nice to see you working together guys.(ppt: twee groepsfoto’s kamp) We enjoyed all these activities a lot!
(ppt: foto Tafelberg, Thanks to…) We would like to thank some people therefore. First of all, Mister Geldenhuys: Thank you very much for giving us the chance to be a part of Groote Schuur. Mister Kruger, Mister Du Toit and Miss Barnard: Thank you very much to support us and to trust us by teaching your classes. We will take these great experiences with us! We would like to thank Mister Joemat for solving our computer problems, Miss Holland, Mister Van der Westhuizen, Miss Van Tonder and Mister Vandenheever for taking us on excursions. We appreciate it a lot! All the rest of the staff: Thank you for being so nice to us and to make us feel welcome!
And you guys, thank you for your attention. It was nice to meet you all! We wish you, your families, the staff, the school and South-Africa all the best in the future! Good luck with the exams and all the best with the world-cup! Thank you so much, baie dankie, dankjewel! (ppt: foto)
We have been attending the assemblies for the past three months, but we have always been in the back. Here are we now, in front, on stage. Sitting at the back was more relaxed than this.
It all started last year in April, we had the choice: doing teaching practice in a Belgian high school or going abroad. For us it wasn’t a difficult choice, we would like to go to Africa. Because of Jonathan Nowakovski and Steven Van Leirsberghe, who were here last year and doing well now, we contacted Mister Geldenhuys.
Three months ago, just arrived here, we immediately felt welcome. The first two weeks, we had to adapt ourselves in these whole new surroundings. For example, I remember always having my dictionary with me, when I observed lessons. Now we feel very comfortable in the school and enjoying ourselves!
Mister Geldenhuys asked us to present Belgium with this presentation. I remember one of the first geography lessons that I observed. Mister Du Toit introduced me in a Grade 8 class and asked the learners to point Belgium on that huge map. They were doing like this and this… I hope they will remember Belgium is not in Asia or America. You can find our small country here (ppt: werelkaart), between The Netherlands, France, United Kingdom and Germany. (ppt: kaart Europa) It’s a small, small country; did you know that Belgium fits forty times in South Africa…?
Belgium has three official languages, not eleven like in South Africa, but although: Dutch, French and German. In the northern part where we live, we speak Dutch; actually it’s Flemish, a kind of Dutch. Our Flemish is almost the same as Afrikaans. I remember when I was in the register class of Mister Kruger during writing test in Afrikaans, most of you thought that I can speak Afrikaans. It’s not, but a lot of words are the same in Flemish and Afrikaans. That’s why we can understand Afrikaans, and if we talk slowly in Flemish you will understand us as well. In the southern part of Belgium they speak French, in the eastern part a little bit German. (ppt: kaart taalgebieden)
(ppt: foto Noordzee) We want to show you some pictures of different landscapes in Belgium. Our coast is not that beautiful as yours. We don’t have that beautiful bays and rocks, it’s just sand, water and buildings. Although that sixty five kilometers coastline is a popular place to go in summer. By the way, when we left Belgium it was freezing and snowing over there. When we go back next week on Wednesday it will be spring.
(ppt: foto ‘De Polders) This area is called ‘De Polders’. As you can see on the picture there is a lot of grazing land and farms in this flat environment. The main city over there is Brugge, where we live and study. (ppt: foto Brugge) It’s a very old city as you can see. Don’t think that we live in those beautiful old houses, all the inhabitants of Brugge stay just outside the old centre. (ppt: luchtfoto wijk + foto standaard huis). On the picture you see such a district and a standard house, where most people live.
In the north of our country, we have a lot of big cities. We saw already Brugge; Antwerpen, Brussel, Leuven, Gent; (ppt: kaart België) and that’s where most Belgians live. In the south of Belgium live less people, you can find a lot of forests on the hills. If you like to walk and enjoy the nature, that’s the best place to be in Belgium. (ppt: foto Ardennen)
(ppt: foto’s lesgeven) All right, time to say something about education. In Belgium there are some differences with the South-African education. Studying is compulsory till you are eighteen years old. You start in the pre-primary school when you are three. At the age of six you go to the primary school. After six years in primary school, you go to a high school for another six years. Then you have the choice to go to university, to college or to look for a job. But most of the learners choose for the first two options. So, this structure is almost the same as here. But learners, as you, have to learn fourteen different subjects in high school. Another difference is that there are maximum 25 learners in one class and the way of teaching is a little bit different.
We tried to introduce that way of teaching in our subjects. My five Geography learners: I hope you enjoyed the active exercises, the pictures and the movies we saw.
My mathematics class of Grade eight: I hope you enjoyed ‘the snake’ and maybe you can propose to Miss Barnard to do it again!
Our Grade 10 Life Science class: We know sometimes our life science lessons looked like an art lesson, but we hope you liked the drawings of the cells.
And last but not least. All the learners of the French club: Speaking French is not easy, but you did a great job! Merci beaucoup!
Next to teaching we did a lot of other activities. (ppt: foto in Holocaust museum) We went to the Holocaust museum with Grade nine. With Grade eleven we went to Robben Island. (ppt: foto Robbeneiland) Miss Van Tonder took us, with the Grade tens to ‘Rhodes Memorial’. (ppt: foto Rhodes Memorial) We had the chance to accompany the Grade tens on the camp in Grabouw. It was nice to see you working together guys.(ppt: twee groepsfoto’s kamp) We enjoyed all these activities a lot!
(ppt: foto Tafelberg, Thanks to…) We would like to thank some people therefore. First of all, Mister Geldenhuys: Thank you very much for giving us the chance to be a part of Groote Schuur. Mister Kruger, Mister Du Toit and Miss Barnard: Thank you very much to support us and to trust us by teaching your classes. We will take these great experiences with us! We would like to thank Mister Joemat for solving our computer problems, Miss Holland, Mister Van der Westhuizen, Miss Van Tonder and Mister Vandenheever for taking us on excursions. We appreciate it a lot! All the rest of the staff: Thank you for being so nice to us and to make us feel welcome!
And you guys, thank you for your attention. It was nice to meet you all! We wish you, your families, the staff, the school and South-Africa all the best in the future! Good luck with the exams and all the best with the world-cup! Thank you so much, baie dankie, dankjewel! (ppt: foto)
Foto's assembly
Wij tijdens onze presentatie.
De hele zaal was aandachtig. Zou je niet voor minder zenuwachtig zijn als je alle leerlingen voor je ziet zitten?maandag 10 mei 2010
Maandag 10 mei – presentatie assembly
Gisteren hebben we gezwoegd en gezweet. De hele dag hielden we ons bezig met het maken van een presentatie over België en onze ervaringen in Zuid-Afrika (en Groote Schuur High School). ’s Avonds lieten we voor alle zekerheid onze Engelse tekst door Alwyn nalezen. Alwyn vond het goed, slechts enkele kleine wijzigingen waren nodig. Opgelucht, maar vol buikkriebels kropen we in ons bed (waar ondertussen al 2 extra dekens opliggen om de koude nachten tegen de gaan).
Deze morgen waren we pas echt zenuwachtig. Zou de voorstelling duidelijk zijn? Niet te saai? Zouden we de woorden wel goed uitspreken? De gedachte dat we voor de hele school moesten spreken, zorgde voor enkele adrenalinestoten in ons ‘bevroren’ lichaam. (Voor het ogenblik lijkt het hier wel een Belgische winter!) Na 10 koude-zweet-uitbarstingen was het zover. Nog vlug even de micro testen en de powerpoint bekijken… de presentatie kon beginnen. De leerlingen stroomden de ‘Grote zaal’ binnen. Diep ademhalen, niet nadenken en gewoon doen! Dat was ons motto. Het ging goed. Het had niet beter kunnen verlopen. De leerlingen waren aandachtig, lachten met onze kleine grapjes, waren verwonderd en geïnteresseerd. Wij verspraken ons niet en waren vrij rustig. Na alle bedankingen zat het erop. Terecht mochten we trots zijn op onszelf. In het begin van ons verblijf was een Engelse presentatie een onmogelijke opdracht voor ons geweest. Nu was het alsof het de ‘normaalste’ zaak van de wereld was.
Achteraf werden we door Alwyn bedankt voor onze aanwezigheid en onze helpende hand in de school. Tevreden woonden we de rest van de assembly bij (vooraan op het podium)!
Deze morgen waren we pas echt zenuwachtig. Zou de voorstelling duidelijk zijn? Niet te saai? Zouden we de woorden wel goed uitspreken? De gedachte dat we voor de hele school moesten spreken, zorgde voor enkele adrenalinestoten in ons ‘bevroren’ lichaam. (Voor het ogenblik lijkt het hier wel een Belgische winter!) Na 10 koude-zweet-uitbarstingen was het zover. Nog vlug even de micro testen en de powerpoint bekijken… de presentatie kon beginnen. De leerlingen stroomden de ‘Grote zaal’ binnen. Diep ademhalen, niet nadenken en gewoon doen! Dat was ons motto. Het ging goed. Het had niet beter kunnen verlopen. De leerlingen waren aandachtig, lachten met onze kleine grapjes, waren verwonderd en geïnteresseerd. Wij verspraken ons niet en waren vrij rustig. Na alle bedankingen zat het erop. Terecht mochten we trots zijn op onszelf. In het begin van ons verblijf was een Engelse presentatie een onmogelijke opdracht voor ons geweest. Nu was het alsof het de ‘normaalste’ zaak van de wereld was.
Achteraf werden we door Alwyn bedankt voor onze aanwezigheid en onze helpende hand in de school. Tevreden woonden we de rest van de assembly bij (vooraan op het podium)!
zondag 9 mei 2010
Vrij 7/05 en zat 8/05 – Kirstenbosch en Townshipschool
Na twee maanden was het dan zo ver: een bezoek aan de ‘Botanische Tuin Kirstenbosch’, met (je raadt het nooit) gids Alwyn. We vertrokken meteen na school en hadden dus een hele middag de tijd om in de tuinen te kuieren. Het was een prachtige dag. Na een winderige regenweek scheen het zonnetje opnieuw. Er waren niet veel mensen in Kirstenbosch, omdat we in de week gingen. We konden bijgevolg genieten van de rust en de prachtige bomen, struiken, bloemen en geur. Voor de kenners of de geïnteresseerden geven we met plezier enkele namen van planten die we zagen: broodboom, speldenkussen, tweeblaarkanniedood, geelhout, protea, salie, zilverboom, heide, ceder, aalwyn, campher, boskiepersol… Het was fijn om met Alwyn te gaan. Hij stippelde een hele wandeling uit, waardoor we langs alle mooie plekjes passeerden. Ondertussen gaf hij heel wat uitleg en zo ontdekten we leuke weetjes. Wist je bijvoorbeeld dat er een boom bestaat die ‘koorsboom’ heet, hij heeft een groene stam en daarom dacht men vroeger dat die boom verantwoordelijk was voor malaria (koors = koorts = symptoom malaria).
Zaterdag gingen we met Miss Holland (leerkracht Engels van Groote Schuur High School) mee naar een townshipschool in Langa. Op zaterdag is er natuurlijk geen school, maar enkele leerkrachten organiseren er lessen English, science en mathematics (de belangrijkste vakken) om townshipleerlingen voor te bereiden op het metriekexamen (=eindexamen van de middelbare school). De lessen zijn niet verplicht en alle leerlingen uit verschillende townshipscholen (in de buurt van Langa) kunnen voor 100 rand een heel jaar les volgen. Wij vonden dat een prachtig initiatief aangezien het niveau in de townshipscholen niet zo heel hoog is. We hebben veel respect voor die leerkrachten die bereid zijn om op zaterdagochtend ook nog les te geven.
Elke les duurde anderhalf uur. Een halfuur na de start van het eerste lesuur stromen nog steeds leerlingen toe. Heel begrijpelijk aangezien alle leerlingen te voet naar school komen, en soms van ver komen. Na het tweede lesuur is er een pauze van een halfuur. Het derde lesuur haken vele leerlingen al af. In de klas die wij toen observeerden, waren maar 5 leerlingen aanwezig.
Het viel ons op dat de leerlingen gedreven waren om bij te leren. Ze waren opvallend rustiger dan bepaalde klassen in onze school.
Een leuk weetje nog: het begin en einde van de lesuren wordt aangekondigd met een handmatige bel.
Twee mooie en interessante dagen die we niet gauw zullen vergeten.
Zaterdag gingen we met Miss Holland (leerkracht Engels van Groote Schuur High School) mee naar een townshipschool in Langa. Op zaterdag is er natuurlijk geen school, maar enkele leerkrachten organiseren er lessen English, science en mathematics (de belangrijkste vakken) om townshipleerlingen voor te bereiden op het metriekexamen (=eindexamen van de middelbare school). De lessen zijn niet verplicht en alle leerlingen uit verschillende townshipscholen (in de buurt van Langa) kunnen voor 100 rand een heel jaar les volgen. Wij vonden dat een prachtig initiatief aangezien het niveau in de townshipscholen niet zo heel hoog is. We hebben veel respect voor die leerkrachten die bereid zijn om op zaterdagochtend ook nog les te geven.
Elke les duurde anderhalf uur. Een halfuur na de start van het eerste lesuur stromen nog steeds leerlingen toe. Heel begrijpelijk aangezien alle leerlingen te voet naar school komen, en soms van ver komen. Na het tweede lesuur is er een pauze van een halfuur. Het derde lesuur haken vele leerlingen al af. In de klas die wij toen observeerden, waren maar 5 leerlingen aanwezig.
Het viel ons op dat de leerlingen gedreven waren om bij te leren. Ze waren opvallend rustiger dan bepaalde klassen in onze school.
Een leuk weetje nog: het begin en einde van de lesuren wordt aangekondigd met een handmatige bel.
Twee mooie en interessante dagen die we niet gauw zullen vergeten.
donderdag 6 mei 2010
Afwasfoto's
De beschimmelde maatbekers waren een echte uitdaging...
... daarom gingen we actief aan de slag met zeep (uit een melkfles - de aandachtige kijker wist dat al), tandenborstels en tandpasta, schuursponsje, vodden, messen en vorken (om onze vingers te verlengen), en véél water!
We maakten er een zeepbellenfestijn van!
En het blinkend resultaat mocht er zijn!Don 6 mei – Afwassen is ook ‘stage’...
Nadat onze twee wekkers elk twee keer rinkelden en de bel van het hostel zich ook al twee keer liet horen, voelden we ons genoodzaakt op te staan. Een mens raakt zo moeilijk uit z’n bed als het buiten nog donker is en als je de wind en regen wild hoort te keer gaan. Het is hier al drie dagen aan het stormen. De herfst is het land binnengeslopen en eist de aandacht op. Wij verlangen naar een Belgisch lentezonnetje!
Met regenjas, lange broek, warme trui en sjaal wandelden we moedig naar school. Dit keer geen zicht op de Tafelberg door een dikke laag opdringerige wolken. “Maak dat je weg komt, voor wij vertrekken, zodat we de Tafelberg toch nog eens in al z’n glorie kunnen bewonderen!”
Naast onze dagelijkse lessen, stonden we vandaag voor een nuttig werk. We hielpen de voorbije weken al met het opruimen van Alwyns biologieklas. Alwyn geeft nog maar sinds januari dit jaar les in de school, hij kon er de plaats innemen van een oude leraar die op pensioen ging. Die oude leraar liet een lokaal achter dat in 20 jaar niet opgekuist is. Zo haalden we onder andere vuil en beschimmeld glaswerk van onder het stof. Proefbuizen, maatbekers in alle maten, trechters, … Wij stelden voor om dat allemaal schoon te maken, zodat er op z’n minst de mogelijkheid zou zijn om een experiment uit te voeren in de ‘life science lessen’ En dus hebben Kaat en Sofie zo’n twee uur zitten schrobben, kuisen, weken, wrijven, drogen, … Het resultaat mag er zijn! Nu hopen dat we ons steentje hebben bijgedragen voor een komende ‘labo-oefening’
Met regenjas, lange broek, warme trui en sjaal wandelden we moedig naar school. Dit keer geen zicht op de Tafelberg door een dikke laag opdringerige wolken. “Maak dat je weg komt, voor wij vertrekken, zodat we de Tafelberg toch nog eens in al z’n glorie kunnen bewonderen!”
Naast onze dagelijkse lessen, stonden we vandaag voor een nuttig werk. We hielpen de voorbije weken al met het opruimen van Alwyns biologieklas. Alwyn geeft nog maar sinds januari dit jaar les in de school, hij kon er de plaats innemen van een oude leraar die op pensioen ging. Die oude leraar liet een lokaal achter dat in 20 jaar niet opgekuist is. Zo haalden we onder andere vuil en beschimmeld glaswerk van onder het stof. Proefbuizen, maatbekers in alle maten, trechters, … Wij stelden voor om dat allemaal schoon te maken, zodat er op z’n minst de mogelijkheid zou zijn om een experiment uit te voeren in de ‘life science lessen’ En dus hebben Kaat en Sofie zo’n twee uur zitten schrobben, kuisen, weken, wrijven, drogen, … Het resultaat mag er zijn! Nu hopen dat we ons steentje hebben bijgedragen voor een komende ‘labo-oefening’
Foto's lesgeven
Sofie (boven) en Kaat (onder) tijdens de Franse les.
Oefeningen worden verbeterd in de wiskundeles..JPG)
De vijf leerlingen werken goed mee in Kaats aardrijkskundeles. woensdag 5 mei 2010
Maandag 3/05 - Woensdag 5/05
Deze week is opnieuw een gewone lesweek. Maandag en dinsdag hielden we de leerlingen van Grade 8 en Grade 10 actief bezig tijdens de lessen wiskunde en aardrijkskunde. Daarnaast namen we ook onze life science-toets af in de andere Grade 10 klas (waar wij geen les geven). We waren benieuwd of deze klas ook zo’n goede resultaten zou halen. Helaas! Een gemiddelde van 11,5 op 30. Zou onze manier van lesgeven dan zo’n doorslag geven? Volgens ons heeft het verschil te maken met de opbouw van de leerstof. Een overzicht invullen samen met de leerlingen, een duidelijk gestructureerd bordschema, beeldmateriaal, figuren vergelijken en tekenen… Allemaal zaken die in onze les aan bod kwamen. En het is jammer om te moeten zeggen, maar de andere Grade 10 klas heeft dit toch wat moeten missen. We hopen dat de leerkrachten openstaan voor onze ideeën.
Vandaag gaven we onze derde Franse les. Het is jammer dat er zoveel lessen wegvielen. Drie of vier lessen is echt weinig om een ‘cursus’ te organiseren. Toch probeerden we er het beste van te maken om de leerlingen zoveel mogelijk aan te leren. Een PowerPointpresentatie, een dialoogje, een liedje van Axelle Red… De vijftien leergierige leerlingen waren dolenthousiast. Ja hoor, je hoort het goed: vijftien! Door de lange afwezigheid van de Franse les haken wellicht vele leerlingen af. Wij vonden dat eigenlijk niet erg. Het was een rustige les, we konden iedereen helpen met de uitspraak, enkel de geïnteresseerde leerlingen waren aanwezig… En dat zorgde natuurlijke voor een goede les. Met een tevreden gevoel gaan we de rest van de week tegemoet.
Vandaag gaven we onze derde Franse les. Het is jammer dat er zoveel lessen wegvielen. Drie of vier lessen is echt weinig om een ‘cursus’ te organiseren. Toch probeerden we er het beste van te maken om de leerlingen zoveel mogelijk aan te leren. Een PowerPointpresentatie, een dialoogje, een liedje van Axelle Red… De vijftien leergierige leerlingen waren dolenthousiast. Ja hoor, je hoort het goed: vijftien! Door de lange afwezigheid van de Franse les haken wellicht vele leerlingen af. Wij vonden dat eigenlijk niet erg. Het was een rustige les, we konden iedereen helpen met de uitspraak, enkel de geïnteresseerde leerlingen waren aanwezig… En dat zorgde natuurlijke voor een goede les. Met een tevreden gevoel gaan we de rest van de week tegemoet.
zondag 2 mei 2010
Nog enkele townshipfoto's
Het 'straatje' van het 'beer house'.
In het 'beer house' drinken we samen met de lokale bevolking uit de gezamelijke bieremmer.
Containers van schepen worden gebruikt als winkeltjes (zoals kappers, schoenmakers...), openbare telefooncellen, 'traditional healer', restaurantjes...
Wij, samen met de 'traditional healer'.
Foto's township
Arts and Crafts Centre.
Eén kamer in een hostel, waar ze met 3 families slapen (min. 6 personen per bed).
De binnenplaats bij de hostels.
De lokale delicatesses, de smileys, zie je rechts op het hout liggen.Zat 1/05 - township Langa
Van uitstel komt geen afstel, dus gingen we vandaag naar een township. Als je dit hier vertelt aan de lokale bevolking, zijn ze er niet zo enthousiast over, ze zijn er zelf nog nooit geweest. Maar omdat de townships een levendig onderdeel van Kaapstad en de hele samenleving vormen, waren wij wel heel geïnteresseerd in het ‘townshipleven’.
Even voorstellen. MC: dertiger, zwart, geëngageerd, opgegroeid in de township Langa, woont er nog steeds, bouwt z’n eigen ‘carrière’ uit als animator van ‘teambuilding- en advonturenkampen’ en organiseert townshipstour op z’n eigen manier. (Lees: Kennis maken met de lokale bevolking door ze te ontmoeten en niet door vanuit een busje foto’s te trekken, zoals de klassieke townshipstours) We leerden MC kennen op het ‘Grade 10 – kamp’ van de school. Na een boeiend gesprek over de tradities en gewoonten in de Xhosa-cultuur was onze interesse gewekt. Vandaag was het zover: voor we het wisten zaten we, samen met MC, in een van die fameuze taxibusjes, waar we voorheen met een argwanend oog naar keken. (Sommige busjes vallen haast uiteen, uit andere busjes puilen soms armen en/of vetrollen, uit alle busjes hangt een man met een gezegende stem: “Going to Cape Town?!”, de toeter is het best werkende onderdeel van elk busje, …) Op weg naar Kaapstad stopten we verschillende keren (ongeveer) aan de kant van de weg, om nog altijd maar meer mensen te laten instappen. We vroegen ons af wanneer zo’n busje echt vol zit! In Kaapstad aangekomen baanden we ons een weg tussen zo’n honderdtal andere taxibusjes, naar het busje dat ons naar de township ‘Langa’ zou brengen.
De eerste stop, ‘the bush’, is een hele belangrijke plek voor de Xhosa-bevolking. Jongens worden ernaar toegestuurd om man te worden, voor vrouwen is het verboden terrein. Ze noemen het de ‘initiation school’. Zoals de traditie het voorschrijft, wordt hun voorhuid verwijderd, zonder verdoving of medicijnen en vaak met een groot gebrek aan ‘nauwkeurigheid’. (Met alle gevolgen van dien!) Deze pijn moeten de jongens volharden en alleen ondergaan, zodat ze de harde realiteit van het echte leven, waar ze voor staan, zouden kunnen overleven. De eerste acht dagen, na de ‘ingreep’, mogen ze niets drinken. Dit vertraagt de genezing, waardoor ze langer in ‘the bush’ zouden moeten blijven. Dan dachten wij meteen: een mens kan toch niet langer dan vier dagen zonder drinken? De Afrikaanse tradities bewijzen blijkbaar het tegendeel. Deze eerste kennismaking met de Xhosa-cultuur was toch even schrikken, maar we zetten onze tocht verder met open ogen en oren.
We wandelden doorheen de township en werden gewezen op de ‘vibe’ in deze buurt. Mensen hangen op straat, kinderen spelen samen, vrouwen zitten samen te giechelen, terwijl mannen samen een pint pakken, … Het was inderdaad of we waren nog maar eens in een totaal andere wereld beland, allemaal in die ene zelfde (Kaap)stad.
We brachten een bezoek aan een ‘Arts and Crafts Centre (Guga S’thebe). De lokale bevolking leert er potten, borden, kopjes, … bakken en beschilderen, kinderen leren er muziek spelen en talenten worden ontdekt. In een kleine shop worden hun kunstwerkjes verkocht. Die winst wordt gebruikt om nieuw materiaal aan te kopen en nog meer mensen op te leiden. Dit brengt dan weer meer werkgelegenheid met zich mee, … Een goede zaak, die we dan ook gesteund hebben!
Tijdens onze wandeling kwamen we ook veel te weten over de geschiedenis van de townships. Arme boeren kwamen naar ‘de stad’ op zoek naar werk. Rond 1920, werden enkel de mannen toegelaten, vrouwen en kinderen bleven op het platteland. De mannen kregen onderdak in ‘hostels’. Ze kregen elk een bed en leefden voortdurend samen in hun ‘community’. Later werden ze vergezeld door de rest van hun familie. Wat maakt dat er nu gezinnen leven van zo’n zes tot tien personen op één bed. Er staan drie bedden in een kamer van 12m² en in een hostel zijn drie kamers. Een kleine berekening laat ik aan jullie over. Naast de kamers bevat elk hostel een keuken en een gezamenlijke ruimte, die ’s nachts als slaapplaats voor de kinderen dient. Omdat veel gezinnen moeilijk konden leven op één bed en in dezelfde ruimte met nog een heleboel andere families, zochten ze andere oorden op. Zo ontstonden de ‘informal settlements’, of ‘krottenwijken’. Deze ‘hostels’ maakten een diepe indruk op ons. Klein, vuil, overbevolkt, … we voelden ons op een of andere manier ‘gegeneerd’. Dit is ook Kaapstad. Het goede nieuws is dat de overheid investeert in ‘familyflats’. Traag maar zeker verdwijnen de hostels en worden ze vervangen door deze ‘flats’.
Onderweg naar die ‘informal settlements’ kwamen we nog een lokale delicatesse tegen: ‘Smileys’. Om het water uit je mond te laten verdwijnen: het zijn schapenkoppen. Ze liggen mooi tentoongesteld met vliegen gratis inbegrepen. Na een goeie kookbeurt schijnt het een ware lekkernij te zijn: alles wordt opgegeten, behalve tanden en botten. Smakelijk!
In een van de ‘huizen’ in de ‘informal settlement buurt’ werden we verwelkomd door een groepje mannen die gezellig bier aan het drinken waren. Een grote fles (het heeft meer iets van een emmer) wordt boordevol gevuld en doorgegeven in de kring. Het bier is zelf gebrouwen (door de vrouwen), heeft een heel laag alcoholgehalte, en het schuim dat er op ligt, had iets mee van zeeschuim. Hoewel we meer onder de indruk waren van de lokale bevolking, de huisvesting, de gewoonten en de sfeer, konden we toch nog van de smaak van het slokje bier genieten.
Onze laatste stop was een bezoek aan de ‘traditional healer’. We gingen naar binnen in een donkere container, vol met schedels, dierenhuiden, kruiden, haren, beenderen, … en alles wat m’n ogen niet hebben kunnen capteren door de paardenharen die over m’n hoofd slingerden. De ‘traditional healer’ begon z’n uitleg (nadat hij met alle moeite een dierenvacht op z’n hoofd had gezet en ons gezegend had met die paardenharen) met een zware diepe stem, tussendoor een vreemde lach en een onverstaanbare uitleg volgde. Waar zijn we nu beland? Wat moeten we hiervan denken? Op z’n minst een speciale ervaring!
Met een hoop nieuwe ervaringen op zak eindigde onze tour aan het lokale
taxibussenstation. We hadden kennis gemaakt met een nieuwe wereld. Een wereld die vaak met de vinger wordt gewezen en die de sticker ‘onveilig’ meedraagt. “Zouden we ons fototoestel wel meedoen?”, “Zorg dat je je rugzak goed bijhoudt”, “Wees toch maar heel voorzichtig!”, … Hoewel voorzichtigheid niet licht genomen moet worden, hebben wij ons geen moment onveilig gevoeld. MC leerde ons zijn gemeenschap op een andere manier kennen. Een levendige gemeenschap, een achteruitgestoken gemeenschap, een voor velen onbekende gemeenschap, een inspirerende gemeenschap, … We kunnen nog zoveel van elkaar leren, als iedereen maar een beetje openstaat voor elkaar …
Even voorstellen. MC: dertiger, zwart, geëngageerd, opgegroeid in de township Langa, woont er nog steeds, bouwt z’n eigen ‘carrière’ uit als animator van ‘teambuilding- en advonturenkampen’ en organiseert townshipstour op z’n eigen manier. (Lees: Kennis maken met de lokale bevolking door ze te ontmoeten en niet door vanuit een busje foto’s te trekken, zoals de klassieke townshipstours) We leerden MC kennen op het ‘Grade 10 – kamp’ van de school. Na een boeiend gesprek over de tradities en gewoonten in de Xhosa-cultuur was onze interesse gewekt. Vandaag was het zover: voor we het wisten zaten we, samen met MC, in een van die fameuze taxibusjes, waar we voorheen met een argwanend oog naar keken. (Sommige busjes vallen haast uiteen, uit andere busjes puilen soms armen en/of vetrollen, uit alle busjes hangt een man met een gezegende stem: “Going to Cape Town?!”, de toeter is het best werkende onderdeel van elk busje, …) Op weg naar Kaapstad stopten we verschillende keren (ongeveer) aan de kant van de weg, om nog altijd maar meer mensen te laten instappen. We vroegen ons af wanneer zo’n busje echt vol zit! In Kaapstad aangekomen baanden we ons een weg tussen zo’n honderdtal andere taxibusjes, naar het busje dat ons naar de township ‘Langa’ zou brengen.
De eerste stop, ‘the bush’, is een hele belangrijke plek voor de Xhosa-bevolking. Jongens worden ernaar toegestuurd om man te worden, voor vrouwen is het verboden terrein. Ze noemen het de ‘initiation school’. Zoals de traditie het voorschrijft, wordt hun voorhuid verwijderd, zonder verdoving of medicijnen en vaak met een groot gebrek aan ‘nauwkeurigheid’. (Met alle gevolgen van dien!) Deze pijn moeten de jongens volharden en alleen ondergaan, zodat ze de harde realiteit van het echte leven, waar ze voor staan, zouden kunnen overleven. De eerste acht dagen, na de ‘ingreep’, mogen ze niets drinken. Dit vertraagt de genezing, waardoor ze langer in ‘the bush’ zouden moeten blijven. Dan dachten wij meteen: een mens kan toch niet langer dan vier dagen zonder drinken? De Afrikaanse tradities bewijzen blijkbaar het tegendeel. Deze eerste kennismaking met de Xhosa-cultuur was toch even schrikken, maar we zetten onze tocht verder met open ogen en oren.
We wandelden doorheen de township en werden gewezen op de ‘vibe’ in deze buurt. Mensen hangen op straat, kinderen spelen samen, vrouwen zitten samen te giechelen, terwijl mannen samen een pint pakken, … Het was inderdaad of we waren nog maar eens in een totaal andere wereld beland, allemaal in die ene zelfde (Kaap)stad.
We brachten een bezoek aan een ‘Arts and Crafts Centre (Guga S’thebe). De lokale bevolking leert er potten, borden, kopjes, … bakken en beschilderen, kinderen leren er muziek spelen en talenten worden ontdekt. In een kleine shop worden hun kunstwerkjes verkocht. Die winst wordt gebruikt om nieuw materiaal aan te kopen en nog meer mensen op te leiden. Dit brengt dan weer meer werkgelegenheid met zich mee, … Een goede zaak, die we dan ook gesteund hebben!
Tijdens onze wandeling kwamen we ook veel te weten over de geschiedenis van de townships. Arme boeren kwamen naar ‘de stad’ op zoek naar werk. Rond 1920, werden enkel de mannen toegelaten, vrouwen en kinderen bleven op het platteland. De mannen kregen onderdak in ‘hostels’. Ze kregen elk een bed en leefden voortdurend samen in hun ‘community’. Later werden ze vergezeld door de rest van hun familie. Wat maakt dat er nu gezinnen leven van zo’n zes tot tien personen op één bed. Er staan drie bedden in een kamer van 12m² en in een hostel zijn drie kamers. Een kleine berekening laat ik aan jullie over. Naast de kamers bevat elk hostel een keuken en een gezamenlijke ruimte, die ’s nachts als slaapplaats voor de kinderen dient. Omdat veel gezinnen moeilijk konden leven op één bed en in dezelfde ruimte met nog een heleboel andere families, zochten ze andere oorden op. Zo ontstonden de ‘informal settlements’, of ‘krottenwijken’. Deze ‘hostels’ maakten een diepe indruk op ons. Klein, vuil, overbevolkt, … we voelden ons op een of andere manier ‘gegeneerd’. Dit is ook Kaapstad. Het goede nieuws is dat de overheid investeert in ‘familyflats’. Traag maar zeker verdwijnen de hostels en worden ze vervangen door deze ‘flats’.
Onderweg naar die ‘informal settlements’ kwamen we nog een lokale delicatesse tegen: ‘Smileys’. Om het water uit je mond te laten verdwijnen: het zijn schapenkoppen. Ze liggen mooi tentoongesteld met vliegen gratis inbegrepen. Na een goeie kookbeurt schijnt het een ware lekkernij te zijn: alles wordt opgegeten, behalve tanden en botten. Smakelijk!
In een van de ‘huizen’ in de ‘informal settlement buurt’ werden we verwelkomd door een groepje mannen die gezellig bier aan het drinken waren. Een grote fles (het heeft meer iets van een emmer) wordt boordevol gevuld en doorgegeven in de kring. Het bier is zelf gebrouwen (door de vrouwen), heeft een heel laag alcoholgehalte, en het schuim dat er op ligt, had iets mee van zeeschuim. Hoewel we meer onder de indruk waren van de lokale bevolking, de huisvesting, de gewoonten en de sfeer, konden we toch nog van de smaak van het slokje bier genieten.
Onze laatste stop was een bezoek aan de ‘traditional healer’. We gingen naar binnen in een donkere container, vol met schedels, dierenhuiden, kruiden, haren, beenderen, … en alles wat m’n ogen niet hebben kunnen capteren door de paardenharen die over m’n hoofd slingerden. De ‘traditional healer’ begon z’n uitleg (nadat hij met alle moeite een dierenvacht op z’n hoofd had gezet en ons gezegend had met die paardenharen) met een zware diepe stem, tussendoor een vreemde lach en een onverstaanbare uitleg volgde. Waar zijn we nu beland? Wat moeten we hiervan denken? Op z’n minst een speciale ervaring!
Met een hoop nieuwe ervaringen op zak eindigde onze tour aan het lokale
taxibussenstation. We hadden kennis gemaakt met een nieuwe wereld. Een wereld die vaak met de vinger wordt gewezen en die de sticker ‘onveilig’ meedraagt. “Zouden we ons fototoestel wel meedoen?”, “Zorg dat je je rugzak goed bijhoudt”, “Wees toch maar heel voorzichtig!”, … Hoewel voorzichtigheid niet licht genomen moet worden, hebben wij ons geen moment onveilig gevoeld. MC leerde ons zijn gemeenschap op een andere manier kennen. Een levendige gemeenschap, een achteruitgestoken gemeenschap, een voor velen onbekende gemeenschap, een inspirerende gemeenschap, … We kunnen nog zoveel van elkaar leren, als iedereen maar een beetje openstaat voor elkaar …
vrijdag 30 april 2010
Vrij 30/04 – lessen volgen in UCT
Deze week was een korte, maar drukke lesweek. De lessen wiskunde en aardrijkskunde liepen zoals gewoonlijk vrij vlot, terwijl we in de lessen life science alweer nieuwe ervaringen opdeden. We gaven de toets van de vorige week terug en wilden hem samen met de leerlingen overlopen. Op dat moment ontdekten we dat de leerlingen niet gewoon zijn om een toets te verbeteren. Ze wisten niet echt wat ze moesten doen. Niettegenstaande we enkele keren zeiden dat ze met een kleurtje het juiste antwoord moesten opschrijven, waren er velen die geen vin verroerden. “Het juiste antwoord schrijven, op een toets, kan dat?” Uiteindelijk waren er toch enkelen die met potlood (!) hun toets aanvulden.
Een tweede ervaring kwam er toen Sofie plots een onvoorbereide les moest geven. Ze was naar Alwyns klas gegaan om te zien of ze kon helpen. Twee minuten voor de les vroeg Alwyn haar of zij de leerlingen niet kon ‘aanspreken over de leerstof’ (letterlijke uitspraak). In een Belgische stage was dat nog nooit voorgekomen en nu moest het plotseling in het Engels gebeuren. De leerlingen kwamen binnen en dus startte Sofie de les. Ze vergeleek verschillende teksten (en afbeeldingen) over ‘tissues’, legde de leerlingen aan de hand van een tekening uit wat fagocytose is, en vertelde hoe de werking van neuronen in elkaar zit. Gelukkig dat de kennis van deze begrippen nog goed in haar hoofd zat, anders was dit nooit gelukt in een andere taal(!).
Vandaag hebben we geen les gegeven, want we zaten zelf op de schoolbanken. We zijn naar de UCT (University of Cape Town) gegaan om een les aardrijkskunde, wiskunde en biologie bij te wonen. We waren benieuwd om te zien hoe het ‘universtiteitsleven’ hier verloopt. Terwijl Sofie terugdacht aan haar jaar op de universiteit (en enkele verschillen ontdekte), begon Kaat al te dromen over haar verdere studies. De gezellige campus van Kaapstad doet je echt zin krijgen in een studentenleven.
Wat ons opviel, was het volgende:
• De lessen hier duren maar 45 minuten. Dat is heel wat korter dan bij ons, maar misschien nog niet zo slecht. De studenten zijn de volle 45 minuten aandachtig. Aangezien de lessen korter zijn, hebben ze ook meerdere lessen van één vak in de week. Het sluit dus iets dichter aan bij de middelbare school.
• De auditoria zijn heel goed uitgerust (soms zelfs beter dan bij ons): 6 grote krijtborden, computer en beamer, megagrote projectieschermen… Er wordt heel goed gebruik gemaakt van deze mogelijkheden.
• De studenten volgen de lessen op een Westerse manier: ze noteren bij de lestekst (PowerPoint)tijdens de monoloog van de docent, ze komen te laat in de lessen, ze zijn blij als de les eindigt… Alleen het laptopgebruik zie je hier niet vaak.
• Het tempo van de les ligt even hoog als bij ons.
• De studenten worden naast de examens ook permanent geëvalueerd door heel wat taken, ‘homework’ en testen.
Toen we tijdens een springuur naar het plein voor het hoofdgebouw gingen, kregen we plots een ‘festivalgevoel’. Overal stonden partytentjes waar ze verschillende snacks aanboden. Zelfs ‘Belgian chocolate pancakes’ waren te verkrijgen. Met een koffietje aan de lippen en een pannenkoek in de hand genoten we (in het zonnetje) heel even van het Zuid-Afrikaanse studentenleven!
Een tweede ervaring kwam er toen Sofie plots een onvoorbereide les moest geven. Ze was naar Alwyns klas gegaan om te zien of ze kon helpen. Twee minuten voor de les vroeg Alwyn haar of zij de leerlingen niet kon ‘aanspreken over de leerstof’ (letterlijke uitspraak). In een Belgische stage was dat nog nooit voorgekomen en nu moest het plotseling in het Engels gebeuren. De leerlingen kwamen binnen en dus startte Sofie de les. Ze vergeleek verschillende teksten (en afbeeldingen) over ‘tissues’, legde de leerlingen aan de hand van een tekening uit wat fagocytose is, en vertelde hoe de werking van neuronen in elkaar zit. Gelukkig dat de kennis van deze begrippen nog goed in haar hoofd zat, anders was dit nooit gelukt in een andere taal(!).
Vandaag hebben we geen les gegeven, want we zaten zelf op de schoolbanken. We zijn naar de UCT (University of Cape Town) gegaan om een les aardrijkskunde, wiskunde en biologie bij te wonen. We waren benieuwd om te zien hoe het ‘universtiteitsleven’ hier verloopt. Terwijl Sofie terugdacht aan haar jaar op de universiteit (en enkele verschillen ontdekte), begon Kaat al te dromen over haar verdere studies. De gezellige campus van Kaapstad doet je echt zin krijgen in een studentenleven.
Wat ons opviel, was het volgende:
• De lessen hier duren maar 45 minuten. Dat is heel wat korter dan bij ons, maar misschien nog niet zo slecht. De studenten zijn de volle 45 minuten aandachtig. Aangezien de lessen korter zijn, hebben ze ook meerdere lessen van één vak in de week. Het sluit dus iets dichter aan bij de middelbare school.
• De auditoria zijn heel goed uitgerust (soms zelfs beter dan bij ons): 6 grote krijtborden, computer en beamer, megagrote projectieschermen… Er wordt heel goed gebruik gemaakt van deze mogelijkheden.
• De studenten volgen de lessen op een Westerse manier: ze noteren bij de lestekst (PowerPoint)tijdens de monoloog van de docent, ze komen te laat in de lessen, ze zijn blij als de les eindigt… Alleen het laptopgebruik zie je hier niet vaak.
• Het tempo van de les ligt even hoog als bij ons.
• De studenten worden naast de examens ook permanent geëvalueerd door heel wat taken, ‘homework’ en testen.
Toen we tijdens een springuur naar het plein voor het hoofdgebouw gingen, kregen we plots een ‘festivalgevoel’. Overal stonden partytentjes waar ze verschillende snacks aanboden. Zelfs ‘Belgian chocolate pancakes’ waren te verkrijgen. Met een koffietje aan de lippen en een pannenkoek in de hand genoten we (in het zonnetje) heel even van het Zuid-Afrikaanse studentenleven!
woensdag 28 april 2010
Foto's van het verlengd weekend.
Longstreet in Kaapstad.
Green market square, met de live band en de vele souvenirskraampjes.
Het wandelpad van Muizenberg naar Kalkbaai.
De surfers in Muizenberg, in water van 14°C.
De gebouwen van de 'University of Stellenbosch'.dinsdag 27 april 2010
Zat 24/04 tot din 27/04 – verlengd weekend
Wist je dat…
• Alwyn tijdens de lesuren plots belde op Sofie’s gsm.
• Hij zei dat ze dringend moest komen naar zijn klaslokaal.
• Sofie bezig was met lessen voor te bereiden en dus al haar werk liet vallen.
• Hij haar uiteindelijk vroeg om 20 kopietjes te nemen.
• Het hier vorige week zeer koud is geweest.
• Sofie bijgevolg een aantal keer een warm bad genomen heeft.
• We extra dekens hebben gevraagd tegen de koude nachten.
• We ook dikke sokken hebben gekocht.
• We ons al vaak hebben opgewarmd aan de kaarsjes van Kaat.
• We die kaarsjes eigenlijk meer branden voor de gezelligheid.
• Kaat graag speelt met kaarsvet.
• Ze dan een echt kunstwerkje maakt.
• We een weervrouw uit België hebben, die ons vertelt welk weer het de komende dagen zal worden.
• Die weervrouw ‘mama Schotte’ heet.
• Haar voorspellingen nog kloppen ook.
• We na het koude dipje van vorige week al vier dagen zon zonder wolken hebben.
• De treinen naar verbrand rubber ruiken als ze remmen.
• Wij dat toch verdacht vinden.
• Sofie dan denkt dat de trein elk moment in brand kan vliegen.
• De treinreizigers zich niets van die geur schijnen aan te trekken.
• Zij dat blijkbaar normaal vinden.
• Het nu tijd is voor een gewoon blogberichtje.
• Ik nu dus ga stoppen met ‘wist-je-datten’.
Verslag verlengd weekend
Na een drukke lesweek genoten we volop van het verlengd weekend.
Zaterdag gingen we een kijkje nemen in Kaapstad. We waren al enkele keren in ‘de grote stad’ geweest, maar tot een echt stadsbezoek was het nog niet gekomen. Met ‘De Trotter’ in de hand en het fototoestel in de aanslag vertrokken we als echte toeristen. Onze eerste stop was de ‘Greenmarket square’, een mooi pleintje omgeven door huizen in Artdecostijl. Heel gezellig. Onder tokkelmuziek van een live band schuimden we alle (!!) kraampjes af. Gelukkig dat er geen mannen mee waren, want ik denk niet dat ze de ‘twee uur lange koopjesjacht’ overleefd zouden hebben. Er waren souvenirs in overvloed. Gevolg: Kaat en Sofie hadden geen centjes meer. We waren tevreden met onze koopjes, maar hadden geen rekening gehouden met het volgende: de rest van de tocht door Kaapstad moesten we met handen vol zakken doorbrengen, oeps!! Zo liepen we verder naar ‘Longstreet’, de ‘Company Gardens’, (het enige plekje groen dat rust uitstraalt in het drukke stadsleven) en vele ander mooie bezienswaardigheden. Onze tocht eindigde op het ‘Grand Parade’ plein. De markt was net gedaan en dat kon je merken aan de marktrestjes op de grond.
Zondag was het alweer een mooie dag en dus besloten we om een wandeling langs de kust te maken. We liepen van Muizenberg naar Kalkbaai langs een aangelegd paadje (in het begin toch, op het einde was het klauteren over rotsblokken en wandelen langs de treinsporen).
Muizenberg is echt een surfparadijs. Toen we er aankwamen met de trein, konden we onze ogen niet geloven. In het zeewater (met een temperatuur van 14°, brrr) zaten zeker honderd surfers. Hoe ze niet tegen elkaar botsen, is ons nog steeds een raadsel. In Kalkbaai genoten we nogmaals van het pittoreske haventje met het levendig vismarktje en de talrijke vissers op de pier. Met een ijsje in de hand namen we afscheid van deze kustregio. Wellicht was dit ons laatste bezoekje.
Maandagmorgen stonden we iets vroeger op. We zouden naar Stellenbosch gaan. We moesten hiervoor eerst de trein naar Kaapstad nemen, en van daaruit de trein richting Stellenbosch (met een overstap in Eersterivier). We vertokken om 9 uur. Kaat dacht om rond 10 uur aan te komen, Sofie schatte rond 11 uur. Maar geen van beiden had gelijk. Dankzij een vertraging van de eerste trein en een slechte verbinding in Eersterivier (1,5 uur wachttijd), kwamen we om 13 uur aan!! Een vier uur durende treinreis, die we eigenlijk een beetje aan ons zelf te wijten hebben: we leven hier al volledig op de Afrikaanse manier. Bijgevolg gingen we gewoon naar het station met het idee van ‘we zien wel wanneer de trein komt’. Misschien toch niet zo verstandig . In het vervolg zullen we de dienstregeling dan toch eens op voorhand bekijken, denk ik.
Maar dat hield ons niet tegen om van Stellenbosch, een restaurantje en de universiteit te genieten. Wist je trouwens dat de universiteit van Stellenbosch een heel winkelcentrum bezit? We waren verbaasd toen we ontdekten dat er in één van de gebouwen drie verdiepingen vol winkels en eetgelegenheden waren. Amai!!
De treinrit terug liep ‘iets’ vlotter (bijna twee uur) via een rechtstreekse trein.
Vandaag hebben we een werkdag ingelast. We zijn heel goed opgeschoten met het stageportfolio. De lesvoorbereidingen daarentegen ondervinden hinder door het zeeeeeeer traag werkend internet. Op zijn Afrikaans zal Kaat morgen het uur voor haar les nog een PowerPointpresentatie moeten afwerken. Maar ach ja: ‘we zien wel!’
• Alwyn tijdens de lesuren plots belde op Sofie’s gsm.
• Hij zei dat ze dringend moest komen naar zijn klaslokaal.
• Sofie bezig was met lessen voor te bereiden en dus al haar werk liet vallen.
• Hij haar uiteindelijk vroeg om 20 kopietjes te nemen.
• Het hier vorige week zeer koud is geweest.
• Sofie bijgevolg een aantal keer een warm bad genomen heeft.
• We extra dekens hebben gevraagd tegen de koude nachten.
• We ook dikke sokken hebben gekocht.
• We ons al vaak hebben opgewarmd aan de kaarsjes van Kaat.
• We die kaarsjes eigenlijk meer branden voor de gezelligheid.
• Kaat graag speelt met kaarsvet.
• Ze dan een echt kunstwerkje maakt.
• We een weervrouw uit België hebben, die ons vertelt welk weer het de komende dagen zal worden.
• Die weervrouw ‘mama Schotte’ heet.
• Haar voorspellingen nog kloppen ook.
• We na het koude dipje van vorige week al vier dagen zon zonder wolken hebben.
• De treinen naar verbrand rubber ruiken als ze remmen.
• Wij dat toch verdacht vinden.
• Sofie dan denkt dat de trein elk moment in brand kan vliegen.
• De treinreizigers zich niets van die geur schijnen aan te trekken.
• Zij dat blijkbaar normaal vinden.
• Het nu tijd is voor een gewoon blogberichtje.
• Ik nu dus ga stoppen met ‘wist-je-datten’.
Verslag verlengd weekend
Na een drukke lesweek genoten we volop van het verlengd weekend.
Zaterdag gingen we een kijkje nemen in Kaapstad. We waren al enkele keren in ‘de grote stad’ geweest, maar tot een echt stadsbezoek was het nog niet gekomen. Met ‘De Trotter’ in de hand en het fototoestel in de aanslag vertrokken we als echte toeristen. Onze eerste stop was de ‘Greenmarket square’, een mooi pleintje omgeven door huizen in Artdecostijl. Heel gezellig. Onder tokkelmuziek van een live band schuimden we alle (!!) kraampjes af. Gelukkig dat er geen mannen mee waren, want ik denk niet dat ze de ‘twee uur lange koopjesjacht’ overleefd zouden hebben. Er waren souvenirs in overvloed. Gevolg: Kaat en Sofie hadden geen centjes meer. We waren tevreden met onze koopjes, maar hadden geen rekening gehouden met het volgende: de rest van de tocht door Kaapstad moesten we met handen vol zakken doorbrengen, oeps!! Zo liepen we verder naar ‘Longstreet’, de ‘Company Gardens’, (het enige plekje groen dat rust uitstraalt in het drukke stadsleven) en vele ander mooie bezienswaardigheden. Onze tocht eindigde op het ‘Grand Parade’ plein. De markt was net gedaan en dat kon je merken aan de marktrestjes op de grond.
Zondag was het alweer een mooie dag en dus besloten we om een wandeling langs de kust te maken. We liepen van Muizenberg naar Kalkbaai langs een aangelegd paadje (in het begin toch, op het einde was het klauteren over rotsblokken en wandelen langs de treinsporen).
Muizenberg is echt een surfparadijs. Toen we er aankwamen met de trein, konden we onze ogen niet geloven. In het zeewater (met een temperatuur van 14°, brrr) zaten zeker honderd surfers. Hoe ze niet tegen elkaar botsen, is ons nog steeds een raadsel. In Kalkbaai genoten we nogmaals van het pittoreske haventje met het levendig vismarktje en de talrijke vissers op de pier. Met een ijsje in de hand namen we afscheid van deze kustregio. Wellicht was dit ons laatste bezoekje.
Maandagmorgen stonden we iets vroeger op. We zouden naar Stellenbosch gaan. We moesten hiervoor eerst de trein naar Kaapstad nemen, en van daaruit de trein richting Stellenbosch (met een overstap in Eersterivier). We vertokken om 9 uur. Kaat dacht om rond 10 uur aan te komen, Sofie schatte rond 11 uur. Maar geen van beiden had gelijk. Dankzij een vertraging van de eerste trein en een slechte verbinding in Eersterivier (1,5 uur wachttijd), kwamen we om 13 uur aan!! Een vier uur durende treinreis, die we eigenlijk een beetje aan ons zelf te wijten hebben: we leven hier al volledig op de Afrikaanse manier. Bijgevolg gingen we gewoon naar het station met het idee van ‘we zien wel wanneer de trein komt’. Misschien toch niet zo verstandig . In het vervolg zullen we de dienstregeling dan toch eens op voorhand bekijken, denk ik.
Maar dat hield ons niet tegen om van Stellenbosch, een restaurantje en de universiteit te genieten. Wist je trouwens dat de universiteit van Stellenbosch een heel winkelcentrum bezit? We waren verbaasd toen we ontdekten dat er in één van de gebouwen drie verdiepingen vol winkels en eetgelegenheden waren. Amai!!
De treinrit terug liep ‘iets’ vlotter (bijna twee uur) via een rechtstreekse trein.
Vandaag hebben we een werkdag ingelast. We zijn heel goed opgeschoten met het stageportfolio. De lesvoorbereidingen daarentegen ondervinden hinder door het zeeeeeeer traag werkend internet. Op zijn Afrikaans zal Kaat morgen het uur voor haar les nog een PowerPointpresentatie moeten afwerken. Maar ach ja: ‘we zien wel!’
vrijdag 23 april 2010
vrijdag 23 april - weekverloop
We zijn volop bezig met lessen geven.
Kaat: “Ik geef nog steeds aardrijkskunde aan Grade 10 (Sinds kort is er een nieuwe leerling bijgekomen, toen waren ze met vijf ). Onlangs had ik een goed gesprek met Stefan (mentor aardrijkskunde) over de verschillen tussen zijn manier van les geven en de Belgische manier van les geven. Hij stond open voor mijn suggesties, zoals zelf minder praten en de leerlingen meer laten denken en uitleggen. Niet zelf antwoorden op z’n eigen vragen. Na een van zijn volgende lessen zei hij: ‘I tried already to talk less’. Tof! Hij was ook heel enthousiast over de – ‘Geografie doet denken’ (voor de kenners ) - oefeningen die ik maakte over de drie soorten gesteenten: ‘igneous rocks’, ‘sedimentary rocks’ en ‘metamorphic rocks’. Het deed me plezier dat ook de leerlingen er heel positief over waren! “ It makes you thinking already.” Dat is net wat ik wilde bereiken. Voor de leerlingen moet het wel plots een verandering zijn: werkblaadjes invullen, vragen beantwoorden, oefeningen maken, zelf zaken verklaren en uitleggen, figuren in de juiste volgorde leggen, … Maar ik zie dat ze geboeid zijn en dat geeft je positieve moed om verder leuke lessen voor te bereiden. Ik geef nu al enkele weken les in die klas (Grade 10 heeft elke dag een uur aardrijkskunde) en ik ervaar dat we een aangename band hebben opgebouwd. Ik sta ‘op het gemak’ voor de klas, begin de leerlingen goed te kennen, een Engels mopje lukt zelfs af en toe, leerlingen verbeteren mijn uitspraak soms en we lachen er eens samen om. Zo leren we allemaal bij!
Sofie: “De wiskundelessen verliepen heel vlot deze week. Niet alleen de leerlingen werkten goed mee, maar na enkele weken lesgeven vond ook ik mijn draai heel goed om alles duidelijk en gestructureerd in het Engels uit te leggen. En dat is wel nodig, want in hun tekstboek zullen ze geen theorie terug vinden. De wiskundeboeken hier zijn zo opgesteld dat ze bijna enkel uit voorbeelden en oefeningen bestaan. Niet te verwonderen dus dat heel veel leerlingen de slaaggrens van 40% niet halen. Bijgevolg probeer ik bij de voorbeeldoefeningen zoveel mogelijk theorieregels te plaatsen, zodat de leerlingen goed weten welke stappen ze moeten nemen. Verder heb ik me al volledig aangepast aan de manier om het whiteboard uit te vegen. Wegens gebrek aan een bordenwisser (in het wiskundelokaal) neem je hier dus gewoonweg een wc-rol. Maar let op dat je niet dezelfde fout als mij maakt. De allereerste keer scheurde ik een blaadje af om het bord schoon te vegen. Volledig fout dus! Je moet de ganse rol nemen en zo het bord uitvegen.
Donderdag waren de leerlingen wat rumoeriger dan gewoonlijk. Na twee opmerkingen in het Engels was ik het echt beu. Dus heb ik me tot mijn eigen Vlaamse taal gewend. “If you don’t understand it in English, maybe you will I have to say it in Flemish: Willen jullie aub je mond houden!” Veel leerlingen keken plots op. Ze waren verbaasd dat ze mijn taal verstonden en hielden hun mond. Best leuk om te zien.
Deze week heb ik ook eindelijk kunnen helpen in de extra math (=bijlessen wiskunde na school). Het was een succes. Ik heb twee leerlingen goed kunnen helpen. De ene leerling kwam uit mijn Grade 8 – klas. Ze had problemen met veeltermen, zei ze. Toen ik bij haar ging zitten, merkte ik echter dat de veeltermen niet haar probleem waren maar wel het optellen en aftrekken van gehele getallen. Ik legde haar de regels uit (die ze blijkbaar nog nooit gehoord had – ik vond dat vreemd), maakte snel wat oefeningen en zette haar aan het werk. Ik merkte dat ze haar oefeningen steeds beter oploste. Ondertussen hielp ik het andere meisje met oefeningen over vergelijkingen. Na de bijles vertelde ze me dat ze blij was dat ze eindelijk wist hoe ze de oefening moest oplossen. Met een tevreden gevoel liep ik terug naar het hostel.”
Samen gaven we ondertussen nog enkele lessen ‘Life science’ in Grade 10. Door gestructureerde werkblaadjes en figuren leren we hen de geheimen van de menselijke weefsels. Vandaag gaven we een toets over wat we hen deze week geleerd hebben. We zijn positief verrast door hun resultaten! Een gemiddelde van 23/30! We zijn blij dat onze lessen, werkblaadjes, figuren, … hun doel niet gemist hebben.
Woensdagavond namen we een kijkje tijdens het oudercontact van de school. We waren benieuwd hoe dit er aan toe gaat in Zuid-Afrika. Alle leerkrachten zitten in de grote zaal aan een tafeltje, met aan de overkant ervan twee stoelen. Ouders en zoon of dochter (in schooluniform) komen tussen 18:30 uur en 21 uur de gewenste leerkracht opzoeken. Om de vijf minuten rinkelt de schoolbel: tijd om door te schuiven. (Hoewel we niemand echt meteen zagen rechtspringen.) Eigenlijk verloopt het dus ongeveer hetzelfde als in België. Toch merkten we enkele verschillen op: enkele leerlingen zijn verantwoordelijk om de leerkrachten van koffie te voorzien, de leerling in kwestie moet mee zijn met de ouders, … Wat ons meteen in het oog sprong: Stefan (aardrijkskunde leerkracht) ontving zijn leerlingen en ouders in sport outfit (!) Hij viel op tussen de andere leerkrachten, die hun bewust deftig hadden gekleed.
Donderdagnamiddag hadden we afgesproken met Pieter Levecque, een Belg die in de universiteit van Kaapstad (UCT) werkt/studeert. We brachten een bezoek aan de universiteit en hadden een interessant gesprek over het (studenten) leven in Zuid-Afrika. Enkele weetjes:
• De campus van UCT is schitterend gelegen: op de helling van de Tafelberg. Op verschillende plaatsen heb je dan ook een prachtig zicht op Kaapstad.
• Veel verschillende gebouwen met kleine straatjes en trapjes ertussen vormen een gezellig dorp op zich. Negen buslijnen verbinden de verschillende gebouwen voor studenten die de helling niet opgeraken.
• Er studeren ongeveer 22 000 studenten.
• Studenten moeten minimum 20.000 ZAR (2000€) inschrijvingsgeld betalen. Als je geneeskunde wilt studeren betaal je 30.000 ZAR (3000€)!
• Veel studenten nemen een lening om te kunnen studeren en studeren af met schulden.
• Elke studierichting heeft toelatingsvoorwaarden waaraan voldaan moet worden.
• Heel veel studenten verblijven in peda’s op de campus.
• Studenten moeten geen uniform dragen. Na 12 jaar uniformverplichting, voelen ze hun in de universiteit ‘bevrijd’ en dit zorgt bij sommige studenten voor heel speciale outfits…
• Alle gebouwen hebben een rood dak. De universiteit kun je van ver zien liggen tegen de Tafelberg en wordt ‘rooidak’ genoemd in de volksmond.
Kaat: “Ik geef nog steeds aardrijkskunde aan Grade 10 (Sinds kort is er een nieuwe leerling bijgekomen, toen waren ze met vijf ). Onlangs had ik een goed gesprek met Stefan (mentor aardrijkskunde) over de verschillen tussen zijn manier van les geven en de Belgische manier van les geven. Hij stond open voor mijn suggesties, zoals zelf minder praten en de leerlingen meer laten denken en uitleggen. Niet zelf antwoorden op z’n eigen vragen. Na een van zijn volgende lessen zei hij: ‘I tried already to talk less’. Tof! Hij was ook heel enthousiast over de – ‘Geografie doet denken’ (voor de kenners ) - oefeningen die ik maakte over de drie soorten gesteenten: ‘igneous rocks’, ‘sedimentary rocks’ en ‘metamorphic rocks’. Het deed me plezier dat ook de leerlingen er heel positief over waren! “ It makes you thinking already.” Dat is net wat ik wilde bereiken. Voor de leerlingen moet het wel plots een verandering zijn: werkblaadjes invullen, vragen beantwoorden, oefeningen maken, zelf zaken verklaren en uitleggen, figuren in de juiste volgorde leggen, … Maar ik zie dat ze geboeid zijn en dat geeft je positieve moed om verder leuke lessen voor te bereiden. Ik geef nu al enkele weken les in die klas (Grade 10 heeft elke dag een uur aardrijkskunde) en ik ervaar dat we een aangename band hebben opgebouwd. Ik sta ‘op het gemak’ voor de klas, begin de leerlingen goed te kennen, een Engels mopje lukt zelfs af en toe, leerlingen verbeteren mijn uitspraak soms en we lachen er eens samen om. Zo leren we allemaal bij!
Sofie: “De wiskundelessen verliepen heel vlot deze week. Niet alleen de leerlingen werkten goed mee, maar na enkele weken lesgeven vond ook ik mijn draai heel goed om alles duidelijk en gestructureerd in het Engels uit te leggen. En dat is wel nodig, want in hun tekstboek zullen ze geen theorie terug vinden. De wiskundeboeken hier zijn zo opgesteld dat ze bijna enkel uit voorbeelden en oefeningen bestaan. Niet te verwonderen dus dat heel veel leerlingen de slaaggrens van 40% niet halen. Bijgevolg probeer ik bij de voorbeeldoefeningen zoveel mogelijk theorieregels te plaatsen, zodat de leerlingen goed weten welke stappen ze moeten nemen. Verder heb ik me al volledig aangepast aan de manier om het whiteboard uit te vegen. Wegens gebrek aan een bordenwisser (in het wiskundelokaal) neem je hier dus gewoonweg een wc-rol. Maar let op dat je niet dezelfde fout als mij maakt. De allereerste keer scheurde ik een blaadje af om het bord schoon te vegen. Volledig fout dus! Je moet de ganse rol nemen en zo het bord uitvegen.
Donderdag waren de leerlingen wat rumoeriger dan gewoonlijk. Na twee opmerkingen in het Engels was ik het echt beu. Dus heb ik me tot mijn eigen Vlaamse taal gewend. “If you don’t understand it in English, maybe you will I have to say it in Flemish: Willen jullie aub je mond houden!” Veel leerlingen keken plots op. Ze waren verbaasd dat ze mijn taal verstonden en hielden hun mond. Best leuk om te zien.
Deze week heb ik ook eindelijk kunnen helpen in de extra math (=bijlessen wiskunde na school). Het was een succes. Ik heb twee leerlingen goed kunnen helpen. De ene leerling kwam uit mijn Grade 8 – klas. Ze had problemen met veeltermen, zei ze. Toen ik bij haar ging zitten, merkte ik echter dat de veeltermen niet haar probleem waren maar wel het optellen en aftrekken van gehele getallen. Ik legde haar de regels uit (die ze blijkbaar nog nooit gehoord had – ik vond dat vreemd), maakte snel wat oefeningen en zette haar aan het werk. Ik merkte dat ze haar oefeningen steeds beter oploste. Ondertussen hielp ik het andere meisje met oefeningen over vergelijkingen. Na de bijles vertelde ze me dat ze blij was dat ze eindelijk wist hoe ze de oefening moest oplossen. Met een tevreden gevoel liep ik terug naar het hostel.”
Samen gaven we ondertussen nog enkele lessen ‘Life science’ in Grade 10. Door gestructureerde werkblaadjes en figuren leren we hen de geheimen van de menselijke weefsels. Vandaag gaven we een toets over wat we hen deze week geleerd hebben. We zijn positief verrast door hun resultaten! Een gemiddelde van 23/30! We zijn blij dat onze lessen, werkblaadjes, figuren, … hun doel niet gemist hebben.
Woensdagavond namen we een kijkje tijdens het oudercontact van de school. We waren benieuwd hoe dit er aan toe gaat in Zuid-Afrika. Alle leerkrachten zitten in de grote zaal aan een tafeltje, met aan de overkant ervan twee stoelen. Ouders en zoon of dochter (in schooluniform) komen tussen 18:30 uur en 21 uur de gewenste leerkracht opzoeken. Om de vijf minuten rinkelt de schoolbel: tijd om door te schuiven. (Hoewel we niemand echt meteen zagen rechtspringen.) Eigenlijk verloopt het dus ongeveer hetzelfde als in België. Toch merkten we enkele verschillen op: enkele leerlingen zijn verantwoordelijk om de leerkrachten van koffie te voorzien, de leerling in kwestie moet mee zijn met de ouders, … Wat ons meteen in het oog sprong: Stefan (aardrijkskunde leerkracht) ontving zijn leerlingen en ouders in sport outfit (!) Hij viel op tussen de andere leerkrachten, die hun bewust deftig hadden gekleed.
Donderdagnamiddag hadden we afgesproken met Pieter Levecque, een Belg die in de universiteit van Kaapstad (UCT) werkt/studeert. We brachten een bezoek aan de universiteit en hadden een interessant gesprek over het (studenten) leven in Zuid-Afrika. Enkele weetjes:
• De campus van UCT is schitterend gelegen: op de helling van de Tafelberg. Op verschillende plaatsen heb je dan ook een prachtig zicht op Kaapstad.
• Veel verschillende gebouwen met kleine straatjes en trapjes ertussen vormen een gezellig dorp op zich. Negen buslijnen verbinden de verschillende gebouwen voor studenten die de helling niet opgeraken.
• Er studeren ongeveer 22 000 studenten.
• Studenten moeten minimum 20.000 ZAR (2000€) inschrijvingsgeld betalen. Als je geneeskunde wilt studeren betaal je 30.000 ZAR (3000€)!
• Veel studenten nemen een lening om te kunnen studeren en studeren af met schulden.
• Elke studierichting heeft toelatingsvoorwaarden waaraan voldaan moet worden.
• Heel veel studenten verblijven in peda’s op de campus.
• Studenten moeten geen uniform dragen. Na 12 jaar uniformverplichting, voelen ze hun in de universiteit ‘bevrijd’ en dit zorgt bij sommige studenten voor heel speciale outfits…
• Alle gebouwen hebben een rood dak. De universiteit kun je van ver zien liggen tegen de Tafelberg en wordt ‘rooidak’ genoemd in de volksmond.
woensdag 21 april 2010
Dinsdag 20 april – Wiskunde Olympiade
Deze week zijn we weer in het gewone drukke schoolleven gevlogen. Gevlogen, dat kan je wel zeggen!
Maandag hielpen we met het maken van de PowerPointpresentatie voor de assembly (=bijeenkomst van alle leerlingen in de grote zaal). We deden er ongeveer een uur over om 12 foto’s in de PowerPoint te plaatsen. Je kan je wel voorstellen hoe ‘snel’ de computers hier dus werken. Na de ‘assembly’ maakten we kennis met enkele studenten van het Afrikaanse land Gabon. Hun moedertaal is Frans, dus werd er van ons (als Vlaamse Belgen met Frans als tweede taal) min of meer verwacht dat we met hen in het Frans zouden spreken. Wij dachten dat het wel zou lukken, maar niets was minder waar. Denkend in het Vlaams én ook in het Engels brabbelden we enkele Franse woorden. Het lukte echt niet goed meer. Doordat we constant Engels en Afrikaans horen, hebben deze talen onze denk- en spreekwereld veroverd. Het was wel een beetje een afgang. Maar we trokken ons er niet zo veel van aan en hielden ons de rest van de ochtend bezig met het helpen van leerkrachten en het maken van afspraken voor de komende weken. ‘s Middags was het tijd om heel wat lessen voor te bereiden en om te … knutselen! Jawel, voor de les ‘Life Science’ was het echt knip- en plakwerk. Om van een overvolle afbeelding een werkblaadje te maken, heb je heel wat creativiteit nodig. Verschillende woorden en figuren (die de leerlingen dan zelf moeten aanvullen) moeten namelijk verdwijnen. Worstelend met papier en schaar hield ik me dus bezig om cirkeltjes uit te knippen en op het blad te plakken. Het was hopen dat de kopieermachine een mooi resultaat zou leveren. :)
Dinsdag werd al ons werk in praktijk omgezet. Een les wiskunde met superenthousiaste leerlingen, een les aardrijkskunde met opnieuw een mooie PowerPoint en een les biologie die we zeker een succes kunnen noemen. De klas met 30 leerlingen hield zich rustig bezig met de opdrachten die we hen gaven. Alwyn had er vertrouwen in, want hij liet ons begaan en was niet te zien voor de rest van de les. Verder werden we ook gevraagd twee leerkrachten te vervangen die tijdens de les een vergadering hadden. Zo was de schooldag goed gevuld en ook snel gepasseerd!
Na een werknamiddag ging ik (Sofie) ’s avonds mee naar de Wiskunde Olympiade, die plaatsvond in het UCT (University of Cape Town, ook wel Rooidak genaamd vanwege de rode daken). Kaat bleef in het hostel om nog wat lessen aardrijkskunde voor te bereiden. Om 18u zouden we aan de school vertrekken. Op zijn Afrikaans werd dat dus 18u30. Toen alle leerlingen eindelijk op de bus zaten begon een plezante rit. De bus was heel oud en trilde als een drilboor. Ik kan het niet beter beschrijven alsof je op een trilplaat zou staan, of liever zitten. Helemaal door elkaar geschud kwamen we om 18u45 aan. De leerlingen moesten zich vlug naar het juiste gebouw begeven (elke graad werd verdeeld over verschillende campusgebouwen), want ze moesten zich voor 19u15 aanmelden. Wij, mijn wiskundementor Charlotte en ik, gingen ondertussen naar het centraal aanmeldpunt voor de docenten. We werden bijna omvergelopen door een massa leerlingen van allerlei scholen. Knalrode overjassen, geruite rokjes, felblauwe kleedjes, gestreepte broeken… Ik heb nog nooit zoveel verschillende schooluniformen samen gezien. Elke school uit Zuid-Afrika kon deelnemen. (Ik heb gehoord dat er een school was die 5 uur moest rijden om hier te geraken, en dan natuurlijk ook 5 uur terug.) Ook de leerlingen van Groote Schuur waren opgetogen om andere leerlingen te ontmoeten.
Toen we aankwamen in het juiste gebouw, zagen we Norval. Ik kreeg, net zoals alle andere docenten, een knalgeel t-shirt van de Wiskunde Olympiade. Een leuk aandenken! Daarna gingen we op stap. Norval en Charlotte waren verantwoordelijk voor grade 12. Ik zou hen daarbij helpen. We moesten controleren af alle leerlingen goed gestart waren en moesten daarvoor vier verschillende gebouwen bezoeken. In elke gebouw waren er dan nog eens heel wat zalen en klassen waarin de leerlingen druk bezig waren. Sommigen individueel, anderen per twee. De Afrikaanse Wiskunde Olympiade verschilt daarin met de Vlaamse Wiskunde Olympiade. Ze bestaat maar uit 1 ronde, en de leerlingen kunnen kiezen of ze alleen of in duo deelnemen.
Om 21u moesten de leerlingen de antwoordbladen inleveren. Wij waren verantwoordelijk voor het ordenen van de papieren van Grade 12 (in alfabetische volgorde!). Na een halfuurtje was het tijd om de bus terug te vinden. Wonder boven wonder waren alle leerlingen meteen aanwezig in de bus. Geen vertraging dus!! Moe van de drukte en nazinderend van de busrit, kroop ik uiteindelijk om 22u30 in bed. Het was een interessante avond geweest.
Maandag hielpen we met het maken van de PowerPointpresentatie voor de assembly (=bijeenkomst van alle leerlingen in de grote zaal). We deden er ongeveer een uur over om 12 foto’s in de PowerPoint te plaatsen. Je kan je wel voorstellen hoe ‘snel’ de computers hier dus werken. Na de ‘assembly’ maakten we kennis met enkele studenten van het Afrikaanse land Gabon. Hun moedertaal is Frans, dus werd er van ons (als Vlaamse Belgen met Frans als tweede taal) min of meer verwacht dat we met hen in het Frans zouden spreken. Wij dachten dat het wel zou lukken, maar niets was minder waar. Denkend in het Vlaams én ook in het Engels brabbelden we enkele Franse woorden. Het lukte echt niet goed meer. Doordat we constant Engels en Afrikaans horen, hebben deze talen onze denk- en spreekwereld veroverd. Het was wel een beetje een afgang. Maar we trokken ons er niet zo veel van aan en hielden ons de rest van de ochtend bezig met het helpen van leerkrachten en het maken van afspraken voor de komende weken. ‘s Middags was het tijd om heel wat lessen voor te bereiden en om te … knutselen! Jawel, voor de les ‘Life Science’ was het echt knip- en plakwerk. Om van een overvolle afbeelding een werkblaadje te maken, heb je heel wat creativiteit nodig. Verschillende woorden en figuren (die de leerlingen dan zelf moeten aanvullen) moeten namelijk verdwijnen. Worstelend met papier en schaar hield ik me dus bezig om cirkeltjes uit te knippen en op het blad te plakken. Het was hopen dat de kopieermachine een mooi resultaat zou leveren. :)
Dinsdag werd al ons werk in praktijk omgezet. Een les wiskunde met superenthousiaste leerlingen, een les aardrijkskunde met opnieuw een mooie PowerPoint en een les biologie die we zeker een succes kunnen noemen. De klas met 30 leerlingen hield zich rustig bezig met de opdrachten die we hen gaven. Alwyn had er vertrouwen in, want hij liet ons begaan en was niet te zien voor de rest van de les. Verder werden we ook gevraagd twee leerkrachten te vervangen die tijdens de les een vergadering hadden. Zo was de schooldag goed gevuld en ook snel gepasseerd!
Na een werknamiddag ging ik (Sofie) ’s avonds mee naar de Wiskunde Olympiade, die plaatsvond in het UCT (University of Cape Town, ook wel Rooidak genaamd vanwege de rode daken). Kaat bleef in het hostel om nog wat lessen aardrijkskunde voor te bereiden. Om 18u zouden we aan de school vertrekken. Op zijn Afrikaans werd dat dus 18u30. Toen alle leerlingen eindelijk op de bus zaten begon een plezante rit. De bus was heel oud en trilde als een drilboor. Ik kan het niet beter beschrijven alsof je op een trilplaat zou staan, of liever zitten. Helemaal door elkaar geschud kwamen we om 18u45 aan. De leerlingen moesten zich vlug naar het juiste gebouw begeven (elke graad werd verdeeld over verschillende campusgebouwen), want ze moesten zich voor 19u15 aanmelden. Wij, mijn wiskundementor Charlotte en ik, gingen ondertussen naar het centraal aanmeldpunt voor de docenten. We werden bijna omvergelopen door een massa leerlingen van allerlei scholen. Knalrode overjassen, geruite rokjes, felblauwe kleedjes, gestreepte broeken… Ik heb nog nooit zoveel verschillende schooluniformen samen gezien. Elke school uit Zuid-Afrika kon deelnemen. (Ik heb gehoord dat er een school was die 5 uur moest rijden om hier te geraken, en dan natuurlijk ook 5 uur terug.) Ook de leerlingen van Groote Schuur waren opgetogen om andere leerlingen te ontmoeten.
Toen we aankwamen in het juiste gebouw, zagen we Norval. Ik kreeg, net zoals alle andere docenten, een knalgeel t-shirt van de Wiskunde Olympiade. Een leuk aandenken! Daarna gingen we op stap. Norval en Charlotte waren verantwoordelijk voor grade 12. Ik zou hen daarbij helpen. We moesten controleren af alle leerlingen goed gestart waren en moesten daarvoor vier verschillende gebouwen bezoeken. In elke gebouw waren er dan nog eens heel wat zalen en klassen waarin de leerlingen druk bezig waren. Sommigen individueel, anderen per twee. De Afrikaanse Wiskunde Olympiade verschilt daarin met de Vlaamse Wiskunde Olympiade. Ze bestaat maar uit 1 ronde, en de leerlingen kunnen kiezen of ze alleen of in duo deelnemen.
Om 21u moesten de leerlingen de antwoordbladen inleveren. Wij waren verantwoordelijk voor het ordenen van de papieren van Grade 12 (in alfabetische volgorde!). Na een halfuurtje was het tijd om de bus terug te vinden. Wonder boven wonder waren alle leerlingen meteen aanwezig in de bus. Geen vertraging dus!! Moe van de drukte en nazinderend van de busrit, kroop ik uiteindelijk om 22u30 in bed. Het was een interessante avond geweest.
zondag 18 april 2010
Wist je dat...
• We dit weekend supermoe waren.
• We ondanks de vermoeidheid heel het weekend voor school hebben gewerkt.
• We wel nood hadden aan een middagdutje na het eten.
• Ik even de tijd vond om enkele wist-je-datjes neer te schrijven.
Reis-wist-je-datjes
• De pechstrook hier gebruikt wordt als gewone rijstrook wanneer een auto wil voorbijsteken.
• Wij dat in het begin nogal raar vonden.
• Struisvogels agressief kunnen zijn.
• We er toch op gereden hebben.
• Kaat er helaas een blauwe hiel aan overhield.
• De bazbus soms vertraging had.
• Dit een keer de schuld was van een dwaze man.
• Hij zijn backpacker niet goed vond en eiste dat de bazbus hem terug kwam oppikken.
• Hij toen doodleuk te bazbus binnenstapte en zei: ‘I’m back’.
• Niemand op de bus toen lachte met zijn ‘droge’ mop.
• We 6,5 uur in Tsitsikamma National Park hebben gewandeld.
• We achteraf uitgebreid gestretcht hebben.
• We helaas toch stijf werden.
• De herders in Lesotho in zelfgemaakte hutten wonen op 3200m.
• De bewoners vlaggen buiten hangen.
• Een rode vlag betekent dat er vlees in huis is.
• Een witte/gele vlag betekent dat er bier in huis is.
• Een groene vlag betekent dat er groenten in huis zijn.
• De mensen op die manier weten wat ze in welk huis kunnen kopen.
• We tijdens de Sani Pass op een heel erg hobbelig weggetje hebben gereden.
• Al onze organen door elkaar waren geschud.
• We in St-Lucia ’s nachts een hevig onweer hebben gehad.
• Het toen binnen regende in onze kamer.
• We toen het mini-vuilnisbakje van de badkamer als opvangemmer hebben gebruikt.
• Dat niet echt effect had.
• We toen niet veel geslapen hebben omdat we om 4u30 moesten opstaan om naar Hluhluwe National Park te gaan.
• Je ‘hluhluwe’ uitspreekt als ‘sjoesjloewé’.
• We in het totaal 1200 reisfoto’s hebben gemaakt.
Andere wist-je-datjes
• We schoolfotografen zijn geworden.
• We tijdens het schoolkamp bijgevolg heel wat foto’s hebben gemaakt.
• We er een PowerPointpresentatie van moeten maken voor de grote bijeenkomst (in de grote zaal) op maandag.
• We zelf de foto’s mogen kiezen.
• We nog wat Zuid-Afrikaanse woordjes rijker zijn:
Springmellies = maïs
Bakkie = auto met laadbak
Vinnig = snel
Stadig = traag
Troeteldier = huisdier
Blote voeten = kaalvoeten
• We ondanks de vermoeidheid heel het weekend voor school hebben gewerkt.
• We wel nood hadden aan een middagdutje na het eten.
• Ik even de tijd vond om enkele wist-je-datjes neer te schrijven.
Reis-wist-je-datjes
• De pechstrook hier gebruikt wordt als gewone rijstrook wanneer een auto wil voorbijsteken.
• Wij dat in het begin nogal raar vonden.
• Struisvogels agressief kunnen zijn.
• We er toch op gereden hebben.
• Kaat er helaas een blauwe hiel aan overhield.
• De bazbus soms vertraging had.
• Dit een keer de schuld was van een dwaze man.
• Hij zijn backpacker niet goed vond en eiste dat de bazbus hem terug kwam oppikken.
• Hij toen doodleuk te bazbus binnenstapte en zei: ‘I’m back’.
• Niemand op de bus toen lachte met zijn ‘droge’ mop.
• We 6,5 uur in Tsitsikamma National Park hebben gewandeld.
• We achteraf uitgebreid gestretcht hebben.
• We helaas toch stijf werden.
• De herders in Lesotho in zelfgemaakte hutten wonen op 3200m.
• De bewoners vlaggen buiten hangen.
• Een rode vlag betekent dat er vlees in huis is.
• Een witte/gele vlag betekent dat er bier in huis is.
• Een groene vlag betekent dat er groenten in huis zijn.
• De mensen op die manier weten wat ze in welk huis kunnen kopen.
• We tijdens de Sani Pass op een heel erg hobbelig weggetje hebben gereden.
• Al onze organen door elkaar waren geschud.
• We in St-Lucia ’s nachts een hevig onweer hebben gehad.
• Het toen binnen regende in onze kamer.
• We toen het mini-vuilnisbakje van de badkamer als opvangemmer hebben gebruikt.
• Dat niet echt effect had.
• We toen niet veel geslapen hebben omdat we om 4u30 moesten opstaan om naar Hluhluwe National Park te gaan.
• Je ‘hluhluwe’ uitspreekt als ‘sjoesjloewé’.
• We in het totaal 1200 reisfoto’s hebben gemaakt.
Andere wist-je-datjes
• We schoolfotografen zijn geworden.
• We tijdens het schoolkamp bijgevolg heel wat foto’s hebben gemaakt.
• We er een PowerPointpresentatie van moeten maken voor de grote bijeenkomst (in de grote zaal) op maandag.
• We zelf de foto’s mogen kiezen.
• We nog wat Zuid-Afrikaanse woordjes rijker zijn:
Springmellies = maïs
Bakkie = auto met laadbak
Vinnig = snel
Stadig = traag
Troeteldier = huisdier
Blote voeten = kaalvoeten
zaterdag 17 april 2010
Foto's schoolkamp Grabouw
+118.JPG)
De leerlingen probeerden via zelfgemaakte kartonnen kano's naar de overkant van het zwembad te varen. Twee teams slaagden er in.+060.JPG)
De kampbegeleiders.
+204.JPG)
Tijdens de activiteit 'amazing race' waren wij verantwoordelijk voor het 'spiderweb'. De leerlingen moesten met de hele groep zo snel mogelijk door het spinnenweb kruipen zonder de touwen aan te raken. Wij namen de tijd op en moedigden hen aan om goed samen te werken.
+030.JPG)
Op weg naar de waterpool in de bergen.
+008.JPG)
Het kampgebouw. Dit zijn de slaapgebouwen, waar de leerlingen per 12 sliepen. Ook wij deelden zo'n 'dorm' met de 'kitchenladies', de vrouwelijk kampbegeleidster en de leerkracht.
vrijdag 16 april 2010
Woensdag 14/04 – Vrijdag 16/04 – Grade 10-kamp
Na een korte nacht, een lesje: ‘Hoe maak ik mijn koffer in een kwartier’ en het afscheid van Tim stonden we paraat om 7.30 uur om te vertrekken richting ‘Grabouw’. Een afgelegen kampplaats in de bergen op een uurtje rijden van Kaapstad wachtte op ons, 65 kinderen en nog twee leerkrachten. Meisjes aan de ene kant, jongens aan de andere kant, bedden werden getest, kamers ingericht, … Aan enthousiasme was geen gebrek vanaf de eerste momenten van het kamp. Voor veel leerlingen is dit de eerste keer dat ze zonder ouders er op uit trekken, de eerste maal met hun vrienden in een kamer slapen, … Voor andere leerlingen was het zwemmen in een natuurlijke ‘waterpool’ in de namiddag een première. Het plezier, de ontdekking, het enthousiasme, … het droop van de leerlingen. Plezant om te zien!
Voor het avondeten werd de samenwerking binnen de verschillende groepen getest aan de hand van een kaartspel. Communicatie, vertrouwen, strategie, … De grondslag van het nodige teamwork werd gelegd en besproken. Na een ‘boerewors’ met verse groentjes kwamen de Afrikaanse zang- en danstalenten boven. Het cliché werd bevestigd: Afrikanen gooien zich in de strijd bij het horen van een goed djembé-ritme. Na 23 uur was het de taak van de leerkrachten (en wij dus) om de leerlingen stil te krijgen. Een grote opgave: “Als je op kamp bent, ga je toch niet slapen op 23 uur?!”
Donderdagvoormiddag stond een ‘amazing race’ op het programma. Elke groep stond voor zes uitdagingen waarbij opnieuw de ‘teamspirit’ heel belangrijk was. Een obstakelparcours, een reeks logische denkvragen, een ‘spiderweb’, … Wij waren verantwoordelijk voor deze laatste uitdaging. Schitterend om te zien hoe de leerlingen zich organiseerden en al dan niet samenwerkten. We voelden ons even op ‘roodkapjeskamp’ (jeugdbeweging VKSJ). In de namiddag werden een heleboel quizvragen voorgeschoteld. Doevragen en denkvragen zorgden voor een spannende strijd tussen de verschillende groepen. ’s Avonds stond een heuse ‘talentshow’ op het programma. Er werden leerkrachten geïmiteerd, toneeltjes gespeeld, … bij momenten lag iedereen plat van het lachen.
Vrijdagmorgen was het alweer tijd om alles op te ruimen. We hielpen de leerlingen waar nodig, controleerden de kamers, hielpen de kuisploeg, … De animatoren hadden een laatste geweldige activiteit in petto. Elke groep kreeg drie stukken karton en twee grote rollen plakband. ‘Let’s build a canoe in fifty minutes’. Na een heleboel plannen, discussies, ideeën, rollen plakband, … mocht het resultaat van alle groepen er zijn. Maar dan moesten de boten uiteraard nog getest worden! Hilarisch en jammer tegelijk hoe een uur zwoegen plots verdwijnt als de eerste persoon in het bootje stapt. Twee van de zes groepen slaagden er in om met twee leerlingen in hun boot te gaan zitten en te peddelen tot de andere kant van … het zwembad.
Ten slotte kreeg elke groep een leuke prijs voor hun goede samenwerking. Dit ‘teambuildingkamp’ heeft deze groep leerlingen vast en zeker dichter bij elkaar gebracht. Wij zagen veel leerlingen op een heel andere manier dan in de school. De leerlingen genoten van het kamp, en wij zijn blij dat we erbij konden zijn en de twee leraren een handje konden toesteken voor het begeleiden van de 65 leerlingen!
Voor het avondeten werd de samenwerking binnen de verschillende groepen getest aan de hand van een kaartspel. Communicatie, vertrouwen, strategie, … De grondslag van het nodige teamwork werd gelegd en besproken. Na een ‘boerewors’ met verse groentjes kwamen de Afrikaanse zang- en danstalenten boven. Het cliché werd bevestigd: Afrikanen gooien zich in de strijd bij het horen van een goed djembé-ritme. Na 23 uur was het de taak van de leerkrachten (en wij dus) om de leerlingen stil te krijgen. Een grote opgave: “Als je op kamp bent, ga je toch niet slapen op 23 uur?!”
Donderdagvoormiddag stond een ‘amazing race’ op het programma. Elke groep stond voor zes uitdagingen waarbij opnieuw de ‘teamspirit’ heel belangrijk was. Een obstakelparcours, een reeks logische denkvragen, een ‘spiderweb’, … Wij waren verantwoordelijk voor deze laatste uitdaging. Schitterend om te zien hoe de leerlingen zich organiseerden en al dan niet samenwerkten. We voelden ons even op ‘roodkapjeskamp’ (jeugdbeweging VKSJ). In de namiddag werden een heleboel quizvragen voorgeschoteld. Doevragen en denkvragen zorgden voor een spannende strijd tussen de verschillende groepen. ’s Avonds stond een heuse ‘talentshow’ op het programma. Er werden leerkrachten geïmiteerd, toneeltjes gespeeld, … bij momenten lag iedereen plat van het lachen.
Vrijdagmorgen was het alweer tijd om alles op te ruimen. We hielpen de leerlingen waar nodig, controleerden de kamers, hielpen de kuisploeg, … De animatoren hadden een laatste geweldige activiteit in petto. Elke groep kreeg drie stukken karton en twee grote rollen plakband. ‘Let’s build a canoe in fifty minutes’. Na een heleboel plannen, discussies, ideeën, rollen plakband, … mocht het resultaat van alle groepen er zijn. Maar dan moesten de boten uiteraard nog getest worden! Hilarisch en jammer tegelijk hoe een uur zwoegen plots verdwijnt als de eerste persoon in het bootje stapt. Twee van de zes groepen slaagden er in om met twee leerlingen in hun boot te gaan zitten en te peddelen tot de andere kant van … het zwembad.
Ten slotte kreeg elke groep een leuke prijs voor hun goede samenwerking. Dit ‘teambuildingkamp’ heeft deze groep leerlingen vast en zeker dichter bij elkaar gebracht. Wij zagen veel leerlingen op een heel andere manier dan in de school. De leerlingen genoten van het kamp, en wij zijn blij dat we erbij konden zijn en de twee leraren een handje konden toesteken voor het begeleiden van de 65 leerlingen!
woensdag 14 april 2010
Foto's Tafelberg en Kaappunt
Klik op de foto's en panorama's om ze in het groot te zien.
Kaap de goede hoop, het welbekende bord!!
Kaappunt, het 'zuidelijkste' punt.
Panorama vanop Tafelberg richting Kaappunt (aan de rechterkant van de foto).
Panorama vanop Tafelberg richting Kaapstad-centrum en haven. Links zie je de berg 'Leeuwenskopje'.
dinsdag 13 april 2010
Zondag 11/04 tot dinsdag 13/04 - Extra vakantiedagen
Zaterdag kwam Tim aan in Kaapstad. De directeur had ons twee extra dagen vakantie gegeven zodat we tijd konden doorbrengen met 'Kaats boyfriend'. En daar hebben we zeker van geprofiteerd.
Zondagmorgen gingen we met de kabelbaan op de Tafelberg. Het weer was heel helder en daardoor hadden we een prachtig zicht in alle richtingen op Kaapstad. Sportief als we zijn, wandelden we ongeveer 2 uur op de Tafelberg. Daarna namen we een zeer steil, soms gevaarlijk, prachtig en 'natuur'lijk weggetje (dat vaak niet op een pad geleek) terug naar beneden. We deden er zo'n 3 uur over om de berg af te dalen. Amai onze kuiten!!
Met de taxi reden we terug naar het hostel. We rustten even uit om fit te zijn voor de eerste Zuid-Afrikaanse braai voor Tim.
Maandag bezochten we de 'Pan African Market' in Kaapstad, een leuk marktje met massa's Afrikaanse souvenirs. Je hebt ogen te kort om alles in detail te bekijken. Daarna vertrokken we richting 'Cape Point'. We maakten een tussenstop in Simon's Town om de pinguins aan Tim te tonen. Rond 15u30 bereikten we 'Table Mountain National Park'. Na een korte rit (met bavianen op de weg) en een lastige klim, stonden we op het 'zuidelijkste punt'. Opnieuw was het een prachtige dag en konden we heel ver kijken. Prachtig!! Even later reden we naar 'Kaap de Goede Hoop'. De kustlijn is gewoonweg schitterend: golven, rotsen, zeewier ('zeegras' zoals ze hier zeggen)... Hier maakten we een traditionele foto bij het welgekende bord. De zon begon stilaan te zakken. In Kommetjie, een klein kustdorpje op de terugweg, genoten we, samen met een welverdiend ijsje, van de zonsondergang. Het was alweer een mooi dag geweest.
Vandaag hadden we zin om naar het strand te gaan. Lekker 'kuieren'!! Op weg naar zee konden we onze ogen niet geloven. Overal op zee hing een laaghangende mist. Een magnifiek zicht, nog nooit gezien. Na bergen foto's reden we verder naar een mooie badplaats. Helaas, door de mist belandden we in een dicht witte massa wolken. We waren even teleurgesteld en besloten dan maar om naar Houtbaai, waar Chapmans Peak is, te gaan. Plots fleurden we helemaal op. Doordat Houtbaai een redelijk diepe baai is, was het gespaard van de mist. Ons strandje kon toch nog doorgaan.
's Avonds gingen we samen met Alwyn naar 'Waterfront', een omgebouwde toeristische haven. In de avondzon dronken we koffie en aten we een ijsje. Rond 18u reden we naar Signal Hill voor de zonsondergang. De hemel was prachtig: roze mistwolken hingen boven de bergen rondom Kaapstad. Niettegenstaande er niet zóveel wolken waren, was de zonsondergang toch kleurrijk. Tim genoot ervan en kon zijn fotocamera niet loslaten. Als afsluiter van de dag en afscheid van Tim, braaiden we nog maar eens. Lekker!!
Morgenochtend vertrekt Tim weer richting Zambia. Helaas kunnen we hem geen uitgebreid afscheid geven, want wij moeten vroeg van de partij zijn. Het schoolleven roept ons weer: we vertrekken om 7u30 met grade 10 op kamp voor drie dagen. Door onze reis en de leuke tijd met Tim, zijn we wel wat moe. Uitrusten zal moeten wachten tot het weekend. We hebben zelfs nog geen tijd gehad om onze koffer voor het kamp te maken. Het wordt morgen dus vroeg opstaan.
Nu is het bedtijd. Je hoort zeker iets van ons binnen drie dagen (na het kamp). Slaapwel!!
Zondagmorgen gingen we met de kabelbaan op de Tafelberg. Het weer was heel helder en daardoor hadden we een prachtig zicht in alle richtingen op Kaapstad. Sportief als we zijn, wandelden we ongeveer 2 uur op de Tafelberg. Daarna namen we een zeer steil, soms gevaarlijk, prachtig en 'natuur'lijk weggetje (dat vaak niet op een pad geleek) terug naar beneden. We deden er zo'n 3 uur over om de berg af te dalen. Amai onze kuiten!!
Met de taxi reden we terug naar het hostel. We rustten even uit om fit te zijn voor de eerste Zuid-Afrikaanse braai voor Tim.
Maandag bezochten we de 'Pan African Market' in Kaapstad, een leuk marktje met massa's Afrikaanse souvenirs. Je hebt ogen te kort om alles in detail te bekijken. Daarna vertrokken we richting 'Cape Point'. We maakten een tussenstop in Simon's Town om de pinguins aan Tim te tonen. Rond 15u30 bereikten we 'Table Mountain National Park'. Na een korte rit (met bavianen op de weg) en een lastige klim, stonden we op het 'zuidelijkste punt'. Opnieuw was het een prachtige dag en konden we heel ver kijken. Prachtig!! Even later reden we naar 'Kaap de Goede Hoop'. De kustlijn is gewoonweg schitterend: golven, rotsen, zeewier ('zeegras' zoals ze hier zeggen)... Hier maakten we een traditionele foto bij het welgekende bord. De zon begon stilaan te zakken. In Kommetjie, een klein kustdorpje op de terugweg, genoten we, samen met een welverdiend ijsje, van de zonsondergang. Het was alweer een mooi dag geweest.
Vandaag hadden we zin om naar het strand te gaan. Lekker 'kuieren'!! Op weg naar zee konden we onze ogen niet geloven. Overal op zee hing een laaghangende mist. Een magnifiek zicht, nog nooit gezien. Na bergen foto's reden we verder naar een mooie badplaats. Helaas, door de mist belandden we in een dicht witte massa wolken. We waren even teleurgesteld en besloten dan maar om naar Houtbaai, waar Chapmans Peak is, te gaan. Plots fleurden we helemaal op. Doordat Houtbaai een redelijk diepe baai is, was het gespaard van de mist. Ons strandje kon toch nog doorgaan.
's Avonds gingen we samen met Alwyn naar 'Waterfront', een omgebouwde toeristische haven. In de avondzon dronken we koffie en aten we een ijsje. Rond 18u reden we naar Signal Hill voor de zonsondergang. De hemel was prachtig: roze mistwolken hingen boven de bergen rondom Kaapstad. Niettegenstaande er niet zóveel wolken waren, was de zonsondergang toch kleurrijk. Tim genoot ervan en kon zijn fotocamera niet loslaten. Als afsluiter van de dag en afscheid van Tim, braaiden we nog maar eens. Lekker!!
Morgenochtend vertrekt Tim weer richting Zambia. Helaas kunnen we hem geen uitgebreid afscheid geven, want wij moeten vroeg van de partij zijn. Het schoolleven roept ons weer: we vertrekken om 7u30 met grade 10 op kamp voor drie dagen. Door onze reis en de leuke tijd met Tim, zijn we wel wat moe. Uitrusten zal moeten wachten tot het weekend. We hebben zelfs nog geen tijd gehad om onze koffer voor het kamp te maken. Het wordt morgen dus vroeg opstaan.
Nu is het bedtijd. Je hoort zeker iets van ons binnen drie dagen (na het kamp). Slaapwel!!
zondag 11 april 2010
27/03 tot 10/04 - Eastern holiday
Na twee stille weken op de blog zijn we terug paraat. We hebben net een superleuke paasvakantie achter de rug en beginnen ons stilaan weer voor te bereiden voor de Zuid-Afrikaanse schoolweken.
In de paasvakantie hebben we een trip van twee weken gemaakt door Zuid-Afrika. We kunnen die reis in geuren en kleuren vertellen. We hebben zoveel gezien en gedaan. Maar om jullie wat tijd en leeswerk te besparen, gaan we “kort” even vertellen waar we zoal zijn geweest.
We vertrokken van Kaapstad en reden met de bazbus, een hop-on-hop-off bus die in heel wat Zuid-Afrikaanse backpackers stopt, naar George. Daar namen we de shuttle naar Oudsthoorn. We bezochten er de ‘Cango Caves’, (prachtige grotten), een ‘ostrich farm’ (waar we zelfs op een struisvogel hebben gereden, jaja, dat was plezant), reden met een mountainbike naar een ‘wildlife park’ en aten lekkere gebraaide struisvogel.
Vanuit Oudshoorn gingen we naar Knysna waar we onder andere een kanotocht op ‘Knysna-River’ maakten. We genoten van de stilte van de prachtige natuur. Met de bazbus zetten we onze tocht langs de ‘Gardenroute’ verder tot in Stormsriver. Daar hebben we een prachtige wandeling gemaakt langs de kusten van ‘Tsitsikamma National Park’, we deden de ‘Canopy tour’ (een soort ‘deathride’ van boom tot boom, 20 meter boven de grond), wandelden naar de ‘Big Tree’… Dat was onze laatste stop langs de ‘Gardenroute’.
Na een nacht slapen in Port Elisabeth was het een hele dag op de bazbus, op weg naar ‘Southern Drakensberge’. Maar het was de moeite waard. Onze backpacker organiseerde een dagtocht met een jeep langs de ‘Sani Pass’ tot in Lesotho. Dat konden we niet laten liggen: magnifieke uitzichten, prachtige landschappen (Kaat amuseerde haar echt met al de aardrijkskundige info die ze kreeg en zag), herders en typische dorpjes… Een dag om niet te vergeten!! Verder hebben we daar ook een lange wandeling gemaakt op een van de bergruggen, onder een waterval door, tot aan een riviertje dat we volgden tot we terug bij ons startpunt waren.
Nog nagenietend van de wonderbaarlijke tijd in Drakensberge belandden we met de bazbus in St-Lucia, een dorpje aan de kust. Dit was onze verste bestemming. Het was er supervochtig en warm, maar dat hield ons niet tegen om op het strand te wandelen, een ‘Hippo Croc Tour’ op de rivier te maken (we konden nijlpaarden en krokodillen bewonderen bij een mooie zonsondergang) en een ‘full day game drive’ in Hluhluwe-Umfulozi-National-Park te maken. We hebben welgeteld 11uur in het park doorgebracht. We vertrokken om 5 uur met een safari-jeep en waren rond 19u terug. Niettegenstaande we de nacht voordien niet veel geslapen hadden wegens een hevig onweer (bliksem, donder, bakken water en een ‘niet-waterproof’ kamer), konden we onze ogen heel goed openhouden. Wat we zagen was ongelooflijk: zebra’s, giraffen, antilopen, bavianen, aapjes, everzwijnen, krokodillen, talrijke vogels in allerlei groottes en kleuren, neushoorns, wildebeesten, buffels in een modderbad… en een hele kudde olifanten (een 70-tal) die op 3 meter van de jeep de baan overstaken!!
Gedurende onze hele trip maakten we ook kennis met de typische Afrikaanse levensstijl: mensen langs straat lopend met bagage op het hoofd, kleine huisjes, spelende kinderen, kraampjes langs snelwegen, afval… We keken onze ogen uit.
Het leek alsof we nog maar net onderweg waren, maar uiteindelijk kwamen we aan in onze laatste bestemming: Durban. We hadden nog 1 dag de tijd om deze grote stad te bezoeken. Met de bus (voor 4 Rand) reden we tot in het centrum. We bezochten er de ‘Victoria Street Market’, een overdekte Afrikaanse markt. Tussen de massa zwarten (we zagen praktisch geen blanken) baanden we ons een weg langs de vis-en-vlees-markt, waar ze echt alle ingewanden van schapen verkochten (van hoofd, huid, darmen, longen tot poten - nog nooit gezien). Van daaruit liepen we tussen overvolle stoffige winkeltjes waar ze tal van souvenirs verkochten. Gezellig maar warm en druk druk druk. We waren blij toen we op weg naar ‘the beaches’ een heerlijke ijscoupe voorgeschoteld kregen (voor slechts 3 euro). Het strand lijkt een beetje op de Belgische kust: veel flats en een lang recht strand. Durban blijft uiteindelijk een drukke grote stad (en wij verkiezen liever de rust van de natuur), maar we waren blij dat we de Afrikaanse stadssfeer hebben kunnen meemaken.
Zaterdag namen we dan vanuit Durban het vliegtuig terug naar Cape Town. Toen we rond 12u de Tafelberg vanuit het vliegtuigraampje zagen, hadden we beiden dezelfde reactie: “We are back home.”
Dat was de korte versie van onze reis. Hopelijk kan je via wat aardrijkskundig opzoekwerk een beter idee krijgen van onze 14-daagse. Als je meer info en details wenst, ben je altijd welkom voor een leuke reactie te plaatsen op de blog of voor een gezellige babbel in België!
In de paasvakantie hebben we een trip van twee weken gemaakt door Zuid-Afrika. We kunnen die reis in geuren en kleuren vertellen. We hebben zoveel gezien en gedaan. Maar om jullie wat tijd en leeswerk te besparen, gaan we “kort” even vertellen waar we zoal zijn geweest.
We vertrokken van Kaapstad en reden met de bazbus, een hop-on-hop-off bus die in heel wat Zuid-Afrikaanse backpackers stopt, naar George. Daar namen we de shuttle naar Oudsthoorn. We bezochten er de ‘Cango Caves’, (prachtige grotten), een ‘ostrich farm’ (waar we zelfs op een struisvogel hebben gereden, jaja, dat was plezant), reden met een mountainbike naar een ‘wildlife park’ en aten lekkere gebraaide struisvogel.
Vanuit Oudshoorn gingen we naar Knysna waar we onder andere een kanotocht op ‘Knysna-River’ maakten. We genoten van de stilte van de prachtige natuur. Met de bazbus zetten we onze tocht langs de ‘Gardenroute’ verder tot in Stormsriver. Daar hebben we een prachtige wandeling gemaakt langs de kusten van ‘Tsitsikamma National Park’, we deden de ‘Canopy tour’ (een soort ‘deathride’ van boom tot boom, 20 meter boven de grond), wandelden naar de ‘Big Tree’… Dat was onze laatste stop langs de ‘Gardenroute’.
Na een nacht slapen in Port Elisabeth was het een hele dag op de bazbus, op weg naar ‘Southern Drakensberge’. Maar het was de moeite waard. Onze backpacker organiseerde een dagtocht met een jeep langs de ‘Sani Pass’ tot in Lesotho. Dat konden we niet laten liggen: magnifieke uitzichten, prachtige landschappen (Kaat amuseerde haar echt met al de aardrijkskundige info die ze kreeg en zag), herders en typische dorpjes… Een dag om niet te vergeten!! Verder hebben we daar ook een lange wandeling gemaakt op een van de bergruggen, onder een waterval door, tot aan een riviertje dat we volgden tot we terug bij ons startpunt waren.
Nog nagenietend van de wonderbaarlijke tijd in Drakensberge belandden we met de bazbus in St-Lucia, een dorpje aan de kust. Dit was onze verste bestemming. Het was er supervochtig en warm, maar dat hield ons niet tegen om op het strand te wandelen, een ‘Hippo Croc Tour’ op de rivier te maken (we konden nijlpaarden en krokodillen bewonderen bij een mooie zonsondergang) en een ‘full day game drive’ in Hluhluwe-Umfulozi-National-Park te maken. We hebben welgeteld 11uur in het park doorgebracht. We vertrokken om 5 uur met een safari-jeep en waren rond 19u terug. Niettegenstaande we de nacht voordien niet veel geslapen hadden wegens een hevig onweer (bliksem, donder, bakken water en een ‘niet-waterproof’ kamer), konden we onze ogen heel goed openhouden. Wat we zagen was ongelooflijk: zebra’s, giraffen, antilopen, bavianen, aapjes, everzwijnen, krokodillen, talrijke vogels in allerlei groottes en kleuren, neushoorns, wildebeesten, buffels in een modderbad… en een hele kudde olifanten (een 70-tal) die op 3 meter van de jeep de baan overstaken!!
Gedurende onze hele trip maakten we ook kennis met de typische Afrikaanse levensstijl: mensen langs straat lopend met bagage op het hoofd, kleine huisjes, spelende kinderen, kraampjes langs snelwegen, afval… We keken onze ogen uit.
Het leek alsof we nog maar net onderweg waren, maar uiteindelijk kwamen we aan in onze laatste bestemming: Durban. We hadden nog 1 dag de tijd om deze grote stad te bezoeken. Met de bus (voor 4 Rand) reden we tot in het centrum. We bezochten er de ‘Victoria Street Market’, een overdekte Afrikaanse markt. Tussen de massa zwarten (we zagen praktisch geen blanken) baanden we ons een weg langs de vis-en-vlees-markt, waar ze echt alle ingewanden van schapen verkochten (van hoofd, huid, darmen, longen tot poten - nog nooit gezien). Van daaruit liepen we tussen overvolle stoffige winkeltjes waar ze tal van souvenirs verkochten. Gezellig maar warm en druk druk druk. We waren blij toen we op weg naar ‘the beaches’ een heerlijke ijscoupe voorgeschoteld kregen (voor slechts 3 euro). Het strand lijkt een beetje op de Belgische kust: veel flats en een lang recht strand. Durban blijft uiteindelijk een drukke grote stad (en wij verkiezen liever de rust van de natuur), maar we waren blij dat we de Afrikaanse stadssfeer hebben kunnen meemaken.
Zaterdag namen we dan vanuit Durban het vliegtuig terug naar Cape Town. Toen we rond 12u de Tafelberg vanuit het vliegtuigraampje zagen, hadden we beiden dezelfde reactie: “We are back home.”
Dat was de korte versie van onze reis. Hopelijk kan je via wat aardrijkskundig opzoekwerk een beter idee krijgen van onze 14-daagse. Als je meer info en details wenst, ben je altijd welkom voor een leuke reactie te plaatsen op de blog of voor een gezellige babbel in België!
vrijdag 26 maart 2010
Wist je dat...
• De leerlingen, zoals in Amerika, een kaartje van de leerkracht krijgen als ze de klas mogen verlaten om naar het toilet te gaan.
• Slechts 10 leerlingen van de school uit een Township komen.
• Er soms meer dan 60 leerlingen in de strafstudie (‘detention’) zitten.
• Deze leerlingen dan de klas moeten kuisen (om zo het schoolgebouw proper te houden).
• Er geen organisatie is bij schooluitstapjes en leerlingen bijgevolg altijd te laat komen.
• De leerlingen tijdens die uitstapjes zelf mogen kiezen waar ze naar toe gaan (het winkelcentrum Cavendish, Waterfront of de hoofdstraat in Kaapstad) om te shoppen of te eten.
• We wel 7 keer naar het reisbureau moesten gaan om onze volledige route te krijgen.
• We dat helemaal beu waren.
• We uiteindelijk onze reis zelf gepland hebben, want de reisagente was niet echt snugger. (Ze heette Pippa, de naam zegt genoeg!)
• De computersopschool niet virus-vrij zijn.
• Kaat al virussen op haar usb-stick heeft gehad.
• Ze dat helemaal niet tof vond.
• We voortaan onze laptops een scan laten uitvoeren.
• Een vogel een boodschap op het hoofd van Sofie naliet, terwijl ze over het veld naar school liep.
• Enkele leerlingen het gezien hadden (en lachten).
• Sofie bijgevolg terug naar het hostel moest om haar haar te wassen.
• Sommige Afrikaanse woorden echt grappig zijn:
Struisvogel = vogelstruis
Verkeerslicht = robot
File = verkeersknoop
Computer = rekenaar
Stekelvarken = ijstervark (ijzer+varken)
• De vakjes van de leerkrachten hier ‘pigeon holes’ heten.
• Alle leerkrachten die in één maand verjaren samen trakteren met een buffet van oliebollen, allerlei broodjes en beleg, koekjes…
• Wij daar natuurlijk van smullen.
• Sofie geen stoel had tijdens de bijeenkomst in de ‘Groote Saal’.
• Een leerling zijn stoel bracht.
• Die leerling nu moest rechtstaan.
• Sofie zich daar toch wat ongemakkelijk bij voelde.
• Slechts 10 leerlingen van de school uit een Township komen.
• Er soms meer dan 60 leerlingen in de strafstudie (‘detention’) zitten.
• Deze leerlingen dan de klas moeten kuisen (om zo het schoolgebouw proper te houden).
• Er geen organisatie is bij schooluitstapjes en leerlingen bijgevolg altijd te laat komen.
• De leerlingen tijdens die uitstapjes zelf mogen kiezen waar ze naar toe gaan (het winkelcentrum Cavendish, Waterfront of de hoofdstraat in Kaapstad) om te shoppen of te eten.
• We wel 7 keer naar het reisbureau moesten gaan om onze volledige route te krijgen.
• We dat helemaal beu waren.
• We uiteindelijk onze reis zelf gepland hebben, want de reisagente was niet echt snugger. (Ze heette Pippa, de naam zegt genoeg!)
• De computersopschool niet virus-vrij zijn.
• Kaat al virussen op haar usb-stick heeft gehad.
• Ze dat helemaal niet tof vond.
• We voortaan onze laptops een scan laten uitvoeren.
• Een vogel een boodschap op het hoofd van Sofie naliet, terwijl ze over het veld naar school liep.
• Enkele leerlingen het gezien hadden (en lachten).
• Sofie bijgevolg terug naar het hostel moest om haar haar te wassen.
• Sommige Afrikaanse woorden echt grappig zijn:
Struisvogel = vogelstruis
Verkeerslicht = robot
File = verkeersknoop
Computer = rekenaar
Stekelvarken = ijstervark (ijzer+varken)
• De vakjes van de leerkrachten hier ‘pigeon holes’ heten.
• Alle leerkrachten die in één maand verjaren samen trakteren met een buffet van oliebollen, allerlei broodjes en beleg, koekjes…
• Wij daar natuurlijk van smullen.
• Sofie geen stoel had tijdens de bijeenkomst in de ‘Groote Saal’.
• Een leerling zijn stoel bracht.
• Die leerling nu moest rechtstaan.
• Sofie zich daar toch wat ongemakkelijk bij voelde.
Foto's
Woensdagavond: 'fashion show'
Vanop Signal Hill heb je een prachtig zicht op de haven van Kaapstad. Als je goed kijkt kan je rechts een groot wit schip zien liggen. Dat is de 'Marry Queen Elizabeth II', een reusachtig cruise-schip.
De KLEURRIJKE zonsondergang vanop Signal Hill.
Donderdag: soccerdag.
'Rhodes memorial' met het prachtig zicht op Kaapstad (richting onze school).Dinsdag 23/03 tot vrijdag 26/03 – werkweek
Na een rustig verlengd weekend zijn we dinsdag ‘full speed’ in gang geschoten op school. We begeleidden een schooluitstap naar ‘Rhodos Memorial’. Omdat de taxi’s en vervoersmaatschappijen net op die dag besloten om te staken (iets met de komende ‘worldcup’) vertrokken we een uur later dan gepland. Geen probleem, want het uitstapje zelf was ook niet echt strikt voorbereid. Na een (super)korte uitleg over het standbeeld en de bijhorende geschiedenis, mochten de leerlingen vrij rond lopen. Daardoor leerden de leerlingen eigenlijk niet veel bij. Wij genoten ondertussen van de mooie natuur en het prachtige zicht op Kaapstad. Om 11 uur werd iedereen bij het busje verwacht. Een halfuur later stonden we nog te wachten op drie meisjes die het niet nodig vonden om op tijd te komen. Tot onze verbazing maakte de leerkracht daar geen enkele opmerking over.
Woensdag was een drukke dag. De eerste drie periodes van de dag schreven alle leerlingen een test Engels. We gingen rond in de verschillende klassen om de leraar even te vervangen zodat die even kon pauzeren. Aangezien de leerlingen vrijdag hun rapport moeten krijgen, moesten ook nog alle punten en commentaren in het computersysteem gebracht worden. De meeste leerkrachten wisten helemaal niet hoe het systeem werkte, waardoor de enige computerleraar in de school overdonderd werd door vragen. Hectisch allemaal. Kaat hielp met het inbrengen van de commentaren: “ Mohammed did meet the pass requirements for Grade 11 this term.” “Raqeesha did not meet the pass requirements for Grade 11 this term.” Ondertussen hield Sofie een oogje in het zeil in de klas van Alwyn.
’s Avonds genoten we van een overweldigende ‘fashionshow’ van de leerlingen van Grade 11. Als je denkt dat het een ‘gewone catwalk’ is, heb je het helemaal mis (zoals wij). Echt fantastisch hoe hard de leerlingen daarvoor hebben gewerkt! Een echte show met klank, licht, dans, decor, presentatoren, catwalk, modellen (de ene al meer overtuigend dan de andere), … Plezant om ‘onze pubertjes’ plots zo onherkenbaar het beste van zichzelf te zien geven. De leerlingen voeren de show drie avonden na elkaar op en zamelen zo geld in voor hun ‘Matricbal’ (laatstejaarsbal).
Donderdag was ‘soccerdag’. Verschillende voetbalploegjes spelen telkens een kort wedstrijdje tegen elkaar. De besten bereiken de finale! Het was een gezellige bedoening. Wat denk je van een braai naast het voetbalveld? En hopen supporterende leerlingen langs de lijn? Veel te grote voetbalshirtjes en geïmproviseerde scheenbeschermers, … het hoort er allemaal bij. De leerlingen amuseerden zich goed en wij zagen dat het goed was. Na onze ‘toezichttaak’, trokken we ons terug in het hostel om te werken aan het stageportfolio. Na vele uren hard werk trokken we er ’s avonds nog op uit. Alwyn nam ons mee naar enkele plaatsen, waar je een heel mooi zicht over Kaapstad hebt. We zagen een prachtige zonsondergang in allerlei kleuren, we zagen ‘Cape Town by night’ én we zagen … drie wilde stekelvarkens! Echt waar, zo’n uniek moment! Wat een gelukzakken zijn wij toch…
Vrijdag, vandaag, is de laatste dag van het kwartaal. Leerlingen moesten pikfijn uitgedost zijn in hun uniform, anders krijgen ze hun rapport niet. Na een lange plechtigheid in de ‘groote saal’, waar per graad de tien beste leerlingen werden afgeroepen, konden de rapporten eindelijk uitgedeeld worden. De vakantie kan beginnen!
En daar profiteren wij natuurlijk van om Zuid-Afrika te ontdekken! We vertrekken morgenochtend en zijn terug op post zaterdag 10 april. Tot dan!
Woensdag was een drukke dag. De eerste drie periodes van de dag schreven alle leerlingen een test Engels. We gingen rond in de verschillende klassen om de leraar even te vervangen zodat die even kon pauzeren. Aangezien de leerlingen vrijdag hun rapport moeten krijgen, moesten ook nog alle punten en commentaren in het computersysteem gebracht worden. De meeste leerkrachten wisten helemaal niet hoe het systeem werkte, waardoor de enige computerleraar in de school overdonderd werd door vragen. Hectisch allemaal. Kaat hielp met het inbrengen van de commentaren: “ Mohammed did meet the pass requirements for Grade 11 this term.” “Raqeesha did not meet the pass requirements for Grade 11 this term.” Ondertussen hield Sofie een oogje in het zeil in de klas van Alwyn.
’s Avonds genoten we van een overweldigende ‘fashionshow’ van de leerlingen van Grade 11. Als je denkt dat het een ‘gewone catwalk’ is, heb je het helemaal mis (zoals wij). Echt fantastisch hoe hard de leerlingen daarvoor hebben gewerkt! Een echte show met klank, licht, dans, decor, presentatoren, catwalk, modellen (de ene al meer overtuigend dan de andere), … Plezant om ‘onze pubertjes’ plots zo onherkenbaar het beste van zichzelf te zien geven. De leerlingen voeren de show drie avonden na elkaar op en zamelen zo geld in voor hun ‘Matricbal’ (laatstejaarsbal).
Donderdag was ‘soccerdag’. Verschillende voetbalploegjes spelen telkens een kort wedstrijdje tegen elkaar. De besten bereiken de finale! Het was een gezellige bedoening. Wat denk je van een braai naast het voetbalveld? En hopen supporterende leerlingen langs de lijn? Veel te grote voetbalshirtjes en geïmproviseerde scheenbeschermers, … het hoort er allemaal bij. De leerlingen amuseerden zich goed en wij zagen dat het goed was. Na onze ‘toezichttaak’, trokken we ons terug in het hostel om te werken aan het stageportfolio. Na vele uren hard werk trokken we er ’s avonds nog op uit. Alwyn nam ons mee naar enkele plaatsen, waar je een heel mooi zicht over Kaapstad hebt. We zagen een prachtige zonsondergang in allerlei kleuren, we zagen ‘Cape Town by night’ én we zagen … drie wilde stekelvarkens! Echt waar, zo’n uniek moment! Wat een gelukzakken zijn wij toch…
Vrijdag, vandaag, is de laatste dag van het kwartaal. Leerlingen moesten pikfijn uitgedost zijn in hun uniform, anders krijgen ze hun rapport niet. Na een lange plechtigheid in de ‘groote saal’, waar per graad de tien beste leerlingen werden afgeroepen, konden de rapporten eindelijk uitgedeeld worden. De vakantie kan beginnen!
En daar profiteren wij natuurlijk van om Zuid-Afrika te ontdekken! We vertrekken morgenochtend en zijn terug op post zaterdag 10 april. Tot dan!
dinsdag 23 maart 2010
Day of pray - foto's
Het nieuwe soccerstadium in Kaapstad.
Er waren heel veel mensen aanwezig op de 'day of pray' (55.000)Maandag 22/03 - Day of pray
We waren net op tijd terug van ons zalig weekendje in Onrus, om nog net de brunch in het hostel mee te pikken. Opnieuw gewone witte boterhammen met pindakaas voor Kaat en gewone witte boterhammen met honing en suiker voor Sofie. Om 11 uur vertrokken we met de trein, samen met de andere Nederlandse studenten, drie leraren van het hostel en nog twee leerlingen, richting Kaapstad. We zouden er de 55 000 mensen vergezellen voor de ‘Day of pray’ in het gloednieuwe voetbalstadium voor de komende ‘worldcup’. De ‘day of pray’ is een initiatief dat enkele jaren geleden startte in Kaapstad. (En daar zijn ze hier heel trots op) Doorheen de jaren is het uitgegroeid tot een internationale gebedsdag.
Drie uur lang hebben we ‘gebeden’. 55 000 mensen die samen hetzelfde krachtige lied zingen, 55 000 x 2 handen die enthousiast meeklappen om hun gebeden kracht bij te zetten, 55 000 mensen bij elkaar, … Het is toch iets speciaals. Zo vloog het eerste anderhalf uur voorbij. Kinderen lazen een gebedje voor, een filmpje werd getoond, een bekende Zuid-Afrikaanse zanger bracht een lied, … Er werd gebeden voor alle kinderen in Zuid-Afrika en voor een goed verloop van de ‘worldcup’. “That we can make a good impression to the World”.
We zaten in de volle zon en dat begon ‘z’n tol te eisen’. Het was gigantisch heet. Toen een zekere man een halfuur lang de menigte toesprak, roepend en schreeuwend door z’n micro, kregen we er stilletjes aan genoeg van. Het was bangelijk hoe hij op een ‘indoctrinerende’ manier het volk ophitste. Dat vonden we maar niets. Tegen vier uur waren we bijna weggesmolten en stroomden we mee met de massa mensen richting Kaapstad.
Drie uur lang hebben we ‘gebeden’. 55 000 mensen die samen hetzelfde krachtige lied zingen, 55 000 x 2 handen die enthousiast meeklappen om hun gebeden kracht bij te zetten, 55 000 mensen bij elkaar, … Het is toch iets speciaals. Zo vloog het eerste anderhalf uur voorbij. Kinderen lazen een gebedje voor, een filmpje werd getoond, een bekende Zuid-Afrikaanse zanger bracht een lied, … Er werd gebeden voor alle kinderen in Zuid-Afrika en voor een goed verloop van de ‘worldcup’. “That we can make a good impression to the World”.
We zaten in de volle zon en dat begon ‘z’n tol te eisen’. Het was gigantisch heet. Toen een zekere man een halfuur lang de menigte toesprak, roepend en schreeuwend door z’n micro, kregen we er stilletjes aan genoeg van. Het was bangelijk hoe hij op een ‘indoctrinerende’ manier het volk ophitste. Dat vonden we maar niets. Tegen vier uur waren we bijna weggesmolten en stroomden we mee met de massa mensen richting Kaapstad.
Weekend Onrus (Maandagmorgen)
Voor we weer naar huis vertrokken nog snel een groepsfoto (van links naar rechts): Lisa (Duits), Jaak, Sofie, Norval en vrouw, Pia (Duits), Valerie (Duits) en Kaat.
Op de terugweg langs de prachtige kust kwamen we een groep 'Baboons' tegen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
