.JPG)
Klik op de foto om hem te vergroten.
zondag 28 februari 2010
zaterdag 27 februari 2010
dag 6 - foto's Vishoek en Kalkbaai
Net toegekomen met de trein in Kalkbaai. Op de achtergrond ligt Vishoek.
Uitzicht op Vishoek. De spoorweg volgt de kustlijn.
dag 6 - Vishoek en Kalkbaai
Onze eerste weekend voor de boeg en daarmee ook onze eerste ontdekking van een stukje Zuid-Afrika buiten Newlands (wijk van onze school).
Oorspronkelijk plan was om met de trein een dagje naar zee te gaan in Simon's Town, maar het draaide anders uit; flexibiliteit zoals ze zeggen. Rond 10u vertrokken we voor onze eerste Zuid-Afrikaanse treinrit tot in Vishoek (Fishhoek). De treinen hebben hier een eerste klas en een derde klas, een tweede klas ontbreekt. De lokale bevolking had ons de veiligheid in eerste klas gegarandeerd en zo was het ook. Er reist zelfs politie en security mee in de wagon. Veel geluid en schokken later arriveerden we in Vishoek. Wat een wind! Dat hadden we moeten weten als 'bijna-aan-de-zee-wonende-Belgen'. Maar gelukkig bracht de baai van Vishoek wat bescherming waardoor we toch volop van het zonnetje, het prachtige uitzicht en de (wilde) zee konden genieten.
's Middags aten we een lekkere 'Fishman lunch' in het restaurantje. We ontdekten nog kort het dorpje, hoewel er niet veel te zien was. Tot we op een zekere hoogte stonden waar we een prachtig uitzicht hadden op de baai.
We wilden voortreizen naar Simon's Town, toen bleek dat daar een treinprobleem was en er dus een bus ingelegd werd. Dat vertrouwden we niet helemaal, dus zal Simon's Town voor een ander weekendje zijn. Wijziging van het plan, leve de flexibiliteit. We namen de trein terug richting Newlands, maar stapten al de eerstvolgende halte af in Kalkbaai. In de Trotter beschreven als alternatief en hipie-achtig dorpje. Dit konden we uiteraard niet overslaan! Heel gezellig haventje waar ze vis vanop de boot verkopen. Ook een echt amusant strand met braaiende zwarten, dit is een stukje écht Afrika in Zuid-Afrika. Na een verfrissend ijsje (waar ze zelfs de smaak: 'belgian choclate' verkopen) keerden we moe en tevreden terug naar Newlands.
Het was een heel leuke en mooie dag, waar we echt van genoten hebben, maar hij is nog niet gedaan! We gaan voor de eerste keer zelf braaien, samen met de andere studenten en leraren in het hostel. Smakelijk!
Vrijdag 26/02 – Rugbyverslag
De rugbywedstrijden zijn hier een heel evenement. Vanaf de vroege middag kunnen auto’s zich parkeren op het sportveld van de school voor 50rand (5 euro). Rond 14u 30 komen de eerste rugbyfanaten toe. We vroegen ons af wat die fans hier de hele tijd doen; de wedstrijd begint pas om 19u10. Het werd ons meteen duidelijk toen we plots rook van tussen de auto’s zagen verschijnen. Iedereen brengt z’n bbq mee en begint te “braaien”. Ook na de wedstrijd wordt het braaifeest verder gezet, met veel muziek en ambiance. Van slapen komt dus niet veel in huis, tenzij je in bezit bent een wondermiddel: de oordoppen. Dankzij deze kleine rustgevers konden we gemakkelijk in slaap vallen.
Tegen 18u30 stond het sportveld dus volledig vol met auto’s (en jaja…ook bbq’s). Zelfs al zouden we de weg naar het rugbystadium niet weten, we konden niet missen. Supporters lopen MASSAAL richting het stadium. We werden als het ware meegesleurd tot aan onze zitplaats. Je kan dit niet vergelijken met een voetbalwedstrijd. Terwijl voetbalfans meestal duidelijk maken voor welke ploeg ze supporteren, is dat hier niet zo. De supporters zijn veel rustiger. Ze drinken ook niet, waardoor alcoholverslaafde fans niet te bespeuren zijn. Alcohol is dan ook verboden in het stadium.
Niets vermoeden kwamen we bij de ingang van onze “gate”. Plots werden we volledig gefouilleerd: we werden betast van kop tot teen (gelukkig door een vrouwelijke veiligheidspersoon). Onze handtassen werden ook grondig geïnspecteerd. Zelf het dopje van ons waterflesje werd opengedaan om te kunnen ruiken wat er in zit.
We liepen het rugbystadium binnen en wat we zagen was ongelooflijk: een immens rechthoekig sportveld met tribunes die reiken tot aan de hemel. (Misschien zijn we nu wel wat aan het overdrijven ). Vanaf onze plaats zagen we de Tafelberg boven het stadium te voorschijn komen: prachtig!!
Vooraleer de match begon konden we een blik van de rugbyspelers opvangen tijdens hun opwarming, daarna waren de chearleaders aan de beurt. Onder een oorverdovend applaus werden de rygbyspelers van “The Newlands Vodacom Stormers” voorgesteld. De match begon. Hoewel we niet alles van het spel begrepen (zoals de fouten die gemaakt worden in een vleeshoop van spelers, het stierengevecht waarbij de bal plots uit een massa spelers verschijnt…) hebben we toch heel wat bijgeleerd. Vooral het volgende zinnetje is ons bijgebleven: “let’s go Stormers, let’s go”. Het duurde niet lang of we zongen uit volle borst mee. Het publiek is heel meelevend met het spel. Vaak werd gejuicht of “boe” geroepen, terwijl we eigenlijk niet wisten waarom. Misschien zullen we toch nog maar eens uitleg moeten vragen over de spelregels.
De match eindigde helaas niet goed voor de Stormers. Ze verloren met 17-19. De supporters hier kunnen dit wel relativeren: ze aanvaarden hun verlies en steken de schuld ook niet in de voeten van de scheidsrechter (zoals in het Belgisch voetbal heel vaak het geval is).
Met een tevreden gevoel keerden we terug naar het hostel. Lang alle kanten van de weg verkochten mensen hotdogs. Geen kraampjes met licht, maar enkel bbq’s. Waarschijnlijk zijn dit de lokale bewoners die hun kans grijpen om wat geld te verdienen tijdens de rugbymatch. Een vergunning is hier blijkbaar niet nodig. De verleiding was groot, maar we hadden al gegeten.
Moe gezongen kropen we in bed. De avond is voor herhaling vatbaar.
Tegen 18u30 stond het sportveld dus volledig vol met auto’s (en jaja…ook bbq’s). Zelfs al zouden we de weg naar het rugbystadium niet weten, we konden niet missen. Supporters lopen MASSAAL richting het stadium. We werden als het ware meegesleurd tot aan onze zitplaats. Je kan dit niet vergelijken met een voetbalwedstrijd. Terwijl voetbalfans meestal duidelijk maken voor welke ploeg ze supporteren, is dat hier niet zo. De supporters zijn veel rustiger. Ze drinken ook niet, waardoor alcoholverslaafde fans niet te bespeuren zijn. Alcohol is dan ook verboden in het stadium.
Niets vermoeden kwamen we bij de ingang van onze “gate”. Plots werden we volledig gefouilleerd: we werden betast van kop tot teen (gelukkig door een vrouwelijke veiligheidspersoon). Onze handtassen werden ook grondig geïnspecteerd. Zelf het dopje van ons waterflesje werd opengedaan om te kunnen ruiken wat er in zit.
We liepen het rugbystadium binnen en wat we zagen was ongelooflijk: een immens rechthoekig sportveld met tribunes die reiken tot aan de hemel. (Misschien zijn we nu wel wat aan het overdrijven ). Vanaf onze plaats zagen we de Tafelberg boven het stadium te voorschijn komen: prachtig!!
Vooraleer de match begon konden we een blik van de rugbyspelers opvangen tijdens hun opwarming, daarna waren de chearleaders aan de beurt. Onder een oorverdovend applaus werden de rygbyspelers van “The Newlands Vodacom Stormers” voorgesteld. De match begon. Hoewel we niet alles van het spel begrepen (zoals de fouten die gemaakt worden in een vleeshoop van spelers, het stierengevecht waarbij de bal plots uit een massa spelers verschijnt…) hebben we toch heel wat bijgeleerd. Vooral het volgende zinnetje is ons bijgebleven: “let’s go Stormers, let’s go”. Het duurde niet lang of we zongen uit volle borst mee. Het publiek is heel meelevend met het spel. Vaak werd gejuicht of “boe” geroepen, terwijl we eigenlijk niet wisten waarom. Misschien zullen we toch nog maar eens uitleg moeten vragen over de spelregels.
De match eindigde helaas niet goed voor de Stormers. Ze verloren met 17-19. De supporters hier kunnen dit wel relativeren: ze aanvaarden hun verlies en steken de schuld ook niet in de voeten van de scheidsrechter (zoals in het Belgisch voetbal heel vaak het geval is).
Met een tevreden gevoel keerden we terug naar het hostel. Lang alle kanten van de weg verkochten mensen hotdogs. Geen kraampjes met licht, maar enkel bbq’s. Waarschijnlijk zijn dit de lokale bewoners die hun kans grijpen om wat geld te verdienen tijdens de rugbymatch. Een vergunning is hier blijkbaar niet nodig. De verleiding was groot, maar we hadden al gegeten.
Moe gezongen kropen we in bed. De avond is voor herhaling vatbaar.
vrijdag 26/02 - foto's rugby
Kaat in het rugbystadium.
De tafelberg komt boven het rugbystadium uit.
Prachtig!!
De spelers houden een soort "stierengevecht" (zoals wij dat noemen :)
Het stadium was bijna volgeboekt;
Sofie in het rugbystadium.
vrijdag 26 februari 2010
vrijdag 22/02 - foto's
Op de eerste foto zie je Helene, de public relation manager van Groote Schuur High School, terwijl ze de school voorstelt aan het zesde leerjaar.
In een klein lokaaltje werden alle leerlingen gepropt om te luisteren naar Helene. Je kan al bedenken dat het na tien minuten stikheet werd. Gelukkig konden we de ramen openzetten.
vrij 26 februari - bezoek lagere school
Deze morgen staken we nogmaals het sportveld over om lessen te observeren. Na het gebruikelijke zinvol tekstje, gebedje en ‘morning announcements’ (plots waren we helemaal wakker toen we een foto van ons in de plaatselijke krant zagen) kregen we plots een verrassing te horen. Helene, de public relation manager van de school, nodigde ons uit om met haar mee te gaan naar een ‘primary school’ om de Groote Schuur High School te promoten bij grade 7 (6e leerjaar). Wild enthousiast gingen we mee. Het was leuk om ook eens een basisschooltje van dichtbij te zien. We installeerden zowaar een laptop en beamer om de schattige leerlingetjes een PowerPointpresentatie voor te schotelen. Het minilokaaltje werd volgepropt met zestig nieuwsgierige jongens en meisjes. Ze staarden vol bewondering naar ons en naar Helene. “Sssshhht” fluisterden de leerlingen door het lokaal bij het minste geluid. Wat ons opvalt is dat alle leerlingen hier enorm veel respect hebben voor leraren en ook voor Belgische studenten. Plots stonden enkele leerlingen voor ons : “Nice to meet you” zeiden ze terwijl ze ons een hand schudden. Zo schattig!
In de namiddag ontdekten we het nabije station. De lokale bevolking toonde ons dat het zeker veilig is, zolang we overdag en in eerste klasse reizen. Morgen nemen we alvast de trein richting Simon’s Town, om van het warme weer te genieten en een stukje van de kust en omgeving te ontdekken. Jaja, wordt maar al jaloers ;)
Om 19 uur deze avond gaan we naar onze eerste echte rugbywedstrijd. Dit leeft hier echte onder de Zuid-Afrikanen. Spannend…! Deze middag kochten we alvast kaartjes en ontdekten dat het maar 2 minuutjes wandelen is van het hostel naar het stadium. Een verslag volgt later!
Iedereen kan vanaf nu een reatie plaatsen!
Door een nieuwe instelling die we ontdekt hebben :) kan vanaf nu iedereen een reactie posten. Je hoeft dus geen volger of lid te zijn of een google-account te hebben.
laat jullie horen :)
Groetjes van uit het warme Zuid-Afrika!!
laat jullie horen :)
Groetjes van uit het warme Zuid-Afrika!!
donderdag 25 februari 2010
Don 25/02 - observatielessen
Gisteren en vandaag hebben we de eerste lessen bijgewoond: biologie ( ‘life science’), aardrijkskunde en wiskunde.
De lessen hier verlopen toch heel anders dan in België, vooral de lessen wiskunde. Je verwacht dat de leerlingen van Groote Schuur High School ‘braafjes’ achter hun lessenaar zitten, maar niets is minder waar. Eerst en vooral steken de leerlingen hier nooit hun vinger in de lucht als ze willen antwoorden. De leerlingen roepen de antwoorden gewoon om ter luidst naar de leerkracht. Die kijkt daar helemaal niet van op en gaat gewoon door met lesgeven. De leerlingen vinden het ook niet nodig om oefeningen te maken als de leerkracht het vraagt. Ze houden zich liever bezig met praten, hangen op hun lessenaar, slapen, eten of drinken… Verder is het blijkbaar heel normaal dat leerlingen tijdens de les rondlopen, stoelen verplaatsen en zich middenin een gang zetten, gooien met wc-rollen (Ik kon mijn ogen haast niet geloven! Het is net zoals het in een Amerikaanse film wordt voorgesteld), propjes papier van achteraan in de vuilnisbak vooraan werpen… Plots stond een leerling naast me op en wandelde op zijn dooie gemak naar voor tot naast de leraar om een klokhuis van zijn (net opgegeten) appel in de vuilnisbak te gooien. Ik dacht dat de leraar nu toch wel ging reageren, maar nee. Hij deed zelfs alsof hij het niet zag. Het verbaast mij dan ook niet dat heel wat leerlingen niet slagen voor wiskunde. (En ze moeten maar 40% behalen)
Maar de leerlingen zijn wel heel vriendelijk tegen ons. Ze glimlachen in de gang, begroeten ons, spreken ons aan met ‘miss’… ze zijn ook heel geïnteresseerd en willen weten waar we vandaan komen.
De lessen aardrijkskunde verlopen iets rustiger. Dit komt vast ook door de imposante leraar. Hij lijkt zowat op een typisch Zuid-Afrikaanse rugbyspeler en spreekt haast onverstaanbaar Engels dat meer op onverstaanbaar Zuid-Afrikaans lijkt. Hij doet alles op z’n dooie gemakje en ‘speelt’ soms met een soort zwaar balletje tijdens de les om z’n spieren te trainen.
Er is een smartboard in het aardrijkskundelokaal en dat wordt wel zeer handig gebruikt. Stefaan (de leraar dus) probeert de lessen echt boeiend te maken. Hij werkt met PowerPointpresentaties met veel foto’s en figuren om de leerstof duidelijk te maken. Vandaag werd er zelfs een computerspelletje ‘golf’ gespeeld in de aardrijkskundeles om te oefenen op de windrichtingen. De leerlingen vonden het fantastisch en waren wild enthousiast!
Vandaag heeft Kaat voor het eerst een ‘hulples’ gegeven. Stefaan stelde voor om tijdens de ‘first break’ te komen om een leerling te helpen die de ‘lineair scale’ niet verstond. De leerling zit z’n jaar over en z’n ouders klagen dat hij niet genoeg geholpen wordt op school. Maar wat blijkt: hij kwam gewoon niet af op mijn ‘bijles’, kans gemist, voor mij en voor hem. Later op de dag kon Kaat dan toch een beetje les geven. Ik hield een oogje in het zeil in grade 10, toen Stefaan zo’n tien minuutjes weg moest. Het lesuur daarna, grade 8, kon ik door de klas lopen en leerlingen individueel helpen met oefeningen die ze moesten maken over de windrichtingen, terwijl Stefaan vooraan op de computer bezig was. Best spannend, zeker met zo’n 40-tal leerlingen voor je neus! (Gelukkig zijn niet alle klassen zo groot, er is ook een klas van vier leerlingen voor aardrijkskunde)
Die eerste jaartjes zijn superschattig. Ze glimlachen lief als ze je zien en zeggen, de ene al meer beschaamd dan de andere, ‘morning Miss’ of na de les ‘bye Madam’. We lopen zo constant te glimlachen naar alle leerlingen in de gangen. Wel grappig en helemaal anders dan in België.
De leerlingen zijn heel benieuwd van welk land we komen, maar weten totaal niet waar het ergens ligt op aarde. Telkens ik in een nieuwe aardrijkskundeklas kom, stelt Stefaan mij voor en mogen enkele leerlingen zoeken op de wereldkaart waar België ligt. Ik heb al een België gezien in Zuid-Amerika, Azië, …
Eventjes ons dagprogramma voorstellen voor de geïnteresseerden:
06.30 opstaan (ja, dat lukt ons voorlopig nog!)
07.00 ontbijt
07.40 ‘morning announcements’ in staffroom (Iemand begint met een groepsgebedje, daarna doorloopt de directeur enkele mededelingen voor de dag. Zo werden wij op onze eerste schooldag ook voorgesteld aan het hele lerarenkorps en kregen we zelfs applaus, wel een beetje raar)
08.00 De lessen starten. Er zijn zeven lesuren, met daartussen enkel twee pauzes van 20 minuten. Geen middagpauze dus, er wordt gewoon tussendoor ‘iets tussen de tand gestoken’ en rooibosthee gedronken. Leraren waren verwonderd dat dat ook in België wordt verkocht en dat we dat lekker vonden.
14.40 De lessen zijn afgelopen.
Hierna kunnen de leerlingen vrijwillig sporten tot ongeveer 16.30u
In de namiddag zijn we dus vrij.
18.00 etenstijd in het hostel
En vroeg in ons bedje kruipen om er op tijd terug uit te geraken.
Het viel ons op dat er heel wat verschillen zijn tussen Groote Schuur High School en de gekende Belgische scholen.
Wat ons sterk verwonderde in het begin is dat de leerlingen hier maar 30% moeten halen om te slagen, uitgezonderd voor de vakken wiskunde en Engels (40%). De leraren doceren de meeste tijd en de leerlingen hoeven haast niets te noteren. De omgang met de leerlingen is nonchalanter, bijvoorbeeld: een leerling van Aziatisch afkomst, waarvan de leraar z’n naam niet weet, wordt ‘Yin Yong Yang whatever’ genoemd. Hij heette Charles.
Verder is het hier nog de gewoonte om eerst de meisjes binnen te laten gaan en daarna de jongens. Ook wij worden door de mannelijke leerlingen met een handgebaar voorgelaten, best raar.
“ploeng” , “Sorry for the interuption, …” Dit horen we meerdere keren per les door een microfoontje dat in elk lokaal hangt om enkele mededelingen door het hele schoolgebouw te verspreiden. Alweer een ‘rare’ gewoonte ontdekt. En zo zullen er nog komen, wees welkom!
Voila, leeswerk genoeg ;)
Tot de volgende keer!
De lessen hier verlopen toch heel anders dan in België, vooral de lessen wiskunde. Je verwacht dat de leerlingen van Groote Schuur High School ‘braafjes’ achter hun lessenaar zitten, maar niets is minder waar. Eerst en vooral steken de leerlingen hier nooit hun vinger in de lucht als ze willen antwoorden. De leerlingen roepen de antwoorden gewoon om ter luidst naar de leerkracht. Die kijkt daar helemaal niet van op en gaat gewoon door met lesgeven. De leerlingen vinden het ook niet nodig om oefeningen te maken als de leerkracht het vraagt. Ze houden zich liever bezig met praten, hangen op hun lessenaar, slapen, eten of drinken… Verder is het blijkbaar heel normaal dat leerlingen tijdens de les rondlopen, stoelen verplaatsen en zich middenin een gang zetten, gooien met wc-rollen (Ik kon mijn ogen haast niet geloven! Het is net zoals het in een Amerikaanse film wordt voorgesteld), propjes papier van achteraan in de vuilnisbak vooraan werpen… Plots stond een leerling naast me op en wandelde op zijn dooie gemak naar voor tot naast de leraar om een klokhuis van zijn (net opgegeten) appel in de vuilnisbak te gooien. Ik dacht dat de leraar nu toch wel ging reageren, maar nee. Hij deed zelfs alsof hij het niet zag. Het verbaast mij dan ook niet dat heel wat leerlingen niet slagen voor wiskunde. (En ze moeten maar 40% behalen)
Maar de leerlingen zijn wel heel vriendelijk tegen ons. Ze glimlachen in de gang, begroeten ons, spreken ons aan met ‘miss’… ze zijn ook heel geïnteresseerd en willen weten waar we vandaan komen.
De lessen aardrijkskunde verlopen iets rustiger. Dit komt vast ook door de imposante leraar. Hij lijkt zowat op een typisch Zuid-Afrikaanse rugbyspeler en spreekt haast onverstaanbaar Engels dat meer op onverstaanbaar Zuid-Afrikaans lijkt. Hij doet alles op z’n dooie gemakje en ‘speelt’ soms met een soort zwaar balletje tijdens de les om z’n spieren te trainen.
Er is een smartboard in het aardrijkskundelokaal en dat wordt wel zeer handig gebruikt. Stefaan (de leraar dus) probeert de lessen echt boeiend te maken. Hij werkt met PowerPointpresentaties met veel foto’s en figuren om de leerstof duidelijk te maken. Vandaag werd er zelfs een computerspelletje ‘golf’ gespeeld in de aardrijkskundeles om te oefenen op de windrichtingen. De leerlingen vonden het fantastisch en waren wild enthousiast!
Vandaag heeft Kaat voor het eerst een ‘hulples’ gegeven. Stefaan stelde voor om tijdens de ‘first break’ te komen om een leerling te helpen die de ‘lineair scale’ niet verstond. De leerling zit z’n jaar over en z’n ouders klagen dat hij niet genoeg geholpen wordt op school. Maar wat blijkt: hij kwam gewoon niet af op mijn ‘bijles’, kans gemist, voor mij en voor hem. Later op de dag kon Kaat dan toch een beetje les geven. Ik hield een oogje in het zeil in grade 10, toen Stefaan zo’n tien minuutjes weg moest. Het lesuur daarna, grade 8, kon ik door de klas lopen en leerlingen individueel helpen met oefeningen die ze moesten maken over de windrichtingen, terwijl Stefaan vooraan op de computer bezig was. Best spannend, zeker met zo’n 40-tal leerlingen voor je neus! (Gelukkig zijn niet alle klassen zo groot, er is ook een klas van vier leerlingen voor aardrijkskunde)
Die eerste jaartjes zijn superschattig. Ze glimlachen lief als ze je zien en zeggen, de ene al meer beschaamd dan de andere, ‘morning Miss’ of na de les ‘bye Madam’. We lopen zo constant te glimlachen naar alle leerlingen in de gangen. Wel grappig en helemaal anders dan in België.
De leerlingen zijn heel benieuwd van welk land we komen, maar weten totaal niet waar het ergens ligt op aarde. Telkens ik in een nieuwe aardrijkskundeklas kom, stelt Stefaan mij voor en mogen enkele leerlingen zoeken op de wereldkaart waar België ligt. Ik heb al een België gezien in Zuid-Amerika, Azië, …
Eventjes ons dagprogramma voorstellen voor de geïnteresseerden:
06.30 opstaan (ja, dat lukt ons voorlopig nog!)
07.00 ontbijt
07.40 ‘morning announcements’ in staffroom (Iemand begint met een groepsgebedje, daarna doorloopt de directeur enkele mededelingen voor de dag. Zo werden wij op onze eerste schooldag ook voorgesteld aan het hele lerarenkorps en kregen we zelfs applaus, wel een beetje raar)
08.00 De lessen starten. Er zijn zeven lesuren, met daartussen enkel twee pauzes van 20 minuten. Geen middagpauze dus, er wordt gewoon tussendoor ‘iets tussen de tand gestoken’ en rooibosthee gedronken. Leraren waren verwonderd dat dat ook in België wordt verkocht en dat we dat lekker vonden.
14.40 De lessen zijn afgelopen.
Hierna kunnen de leerlingen vrijwillig sporten tot ongeveer 16.30u
In de namiddag zijn we dus vrij.
18.00 etenstijd in het hostel
En vroeg in ons bedje kruipen om er op tijd terug uit te geraken.
Het viel ons op dat er heel wat verschillen zijn tussen Groote Schuur High School en de gekende Belgische scholen.
Wat ons sterk verwonderde in het begin is dat de leerlingen hier maar 30% moeten halen om te slagen, uitgezonderd voor de vakken wiskunde en Engels (40%). De leraren doceren de meeste tijd en de leerlingen hoeven haast niets te noteren. De omgang met de leerlingen is nonchalanter, bijvoorbeeld: een leerling van Aziatisch afkomst, waarvan de leraar z’n naam niet weet, wordt ‘Yin Yong Yang whatever’ genoemd. Hij heette Charles.
Verder is het hier nog de gewoonte om eerst de meisjes binnen te laten gaan en daarna de jongens. Ook wij worden door de mannelijke leerlingen met een handgebaar voorgelaten, best raar.
“ploeng” , “Sorry for the interuption, …” Dit horen we meerdere keren per les door een microfoontje dat in elk lokaal hangt om enkele mededelingen door het hele schoolgebouw te verspreiden. Alweer een ‘rare’ gewoonte ontdekt. En zo zullen er nog komen, wees welkom!
Voila, leeswerk genoeg ;)
Tot de volgende keer!
woensdag 24 februari 2010
Zuid-Afrikaanse gsm-nummers
Vanmiddag is het gelukt om onze Zuid-Afrikaanse gsm-nummers te activeren na een hele zoektocht. Als je wil kan je ons dus vanaf nu bereiken op:
Sofie: +27 722 785 808
Kaat: +27 725 425 861
Tot later!
Baai veel groetjes
dinsdag 23/02 - eerste schooldag
Vanmorgen moesten we vroeg uit de veren. De school begint om 8u. Alle leerlingen, leerkrachten en studenten van het hostel ontbijten om 7u. Om 7u30 verzamelen de leerkrachten in de staffroom voor de ‘morning announcements’ (de belangrijkste gebeurtenissen van de dag bespreken).
Hoewel we bijna 10 uur hadden geslapen verliep het opstaan toch niet zo vlot. Toen we de kamer wilden verlaten, brak de sleutel van onze kamerdeur af, waardoor we opgesloten zaten. We konden niet meer uit de kamer. Gelukkig hadden we het gsm-nummer van Pierre (de hostelbaas). We belden hem meteen, en een eindje later kwam hij ons verlossen. Oef! We kregen een nieuw kamersleutel die er veel steviger uitziet.
Als ontbijt kregen we minipannenkoekjes en toastbrood. Best wel lekker. (gisteravond was het eten trouwens ook goed: gehaktballetjes met gekookte groenten en rijst. We konden ook hele zoete aardappelen krijgen: toch niet echt onze voorkeur. Wat we wel raar vonden, was dat we bij het avondeten melk kregen om te drinken. Dat is blijkbaar de gewoonte, niemand keek er van op.)
Na het ontbijt wandelden we richting Groote Schuur High School. Hiervoor moeten we enkel het sportveld van de school oversteken.
We werden voorgesteld aan de directeur, Norval Geldenhuys. Een aardige man. We werden zelfs al uitgenodigd om een weekendje met zijn familie door te brengen in hun vakantiehuisje bij Cape point. We zullen dan gaan duiken en zo.
Tijdens de dagelijkse ‘morning announcements’ werden we aan de leraren voorgesteld. Ze waren heel openhartig en wensten ons een aangenaam en ervaringrijk verblijf toe. We waren verbaasd dat we in de lerarenkamer zoveel Zuid-Afrikaans hoorden. Ook veel leerkrachten spreken onderling een mengelvorm van Zuid-Afrikaans en Engels. Dat is wel leuk. Als je goed luistert kun je er het een en ander van verstaan. Wanneer ze met ons spreken, zijn er ook enkele die in het Nederlands proberen te communiceren: best wel grappig.
Na de korte bespreking gingen de leerkrachten aan het werk, terwijl wij werden geïnterviewd voor de schoolkrant.
In de latere voormiddag woonden we enkel lessen bij.
Hoewel we bijna 10 uur hadden geslapen verliep het opstaan toch niet zo vlot. Toen we de kamer wilden verlaten, brak de sleutel van onze kamerdeur af, waardoor we opgesloten zaten. We konden niet meer uit de kamer. Gelukkig hadden we het gsm-nummer van Pierre (de hostelbaas). We belden hem meteen, en een eindje later kwam hij ons verlossen. Oef! We kregen een nieuw kamersleutel die er veel steviger uitziet.
Als ontbijt kregen we minipannenkoekjes en toastbrood. Best wel lekker. (gisteravond was het eten trouwens ook goed: gehaktballetjes met gekookte groenten en rijst. We konden ook hele zoete aardappelen krijgen: toch niet echt onze voorkeur. Wat we wel raar vonden, was dat we bij het avondeten melk kregen om te drinken. Dat is blijkbaar de gewoonte, niemand keek er van op.)
Na het ontbijt wandelden we richting Groote Schuur High School. Hiervoor moeten we enkel het sportveld van de school oversteken.
We werden voorgesteld aan de directeur, Norval Geldenhuys. Een aardige man. We werden zelfs al uitgenodigd om een weekendje met zijn familie door te brengen in hun vakantiehuisje bij Cape point. We zullen dan gaan duiken en zo.
Tijdens de dagelijkse ‘morning announcements’ werden we aan de leraren voorgesteld. Ze waren heel openhartig en wensten ons een aangenaam en ervaringrijk verblijf toe. We waren verbaasd dat we in de lerarenkamer zoveel Zuid-Afrikaans hoorden. Ook veel leerkrachten spreken onderling een mengelvorm van Zuid-Afrikaans en Engels. Dat is wel leuk. Als je goed luistert kun je er het een en ander van verstaan. Wanneer ze met ons spreken, zijn er ook enkele die in het Nederlands proberen te communiceren: best wel grappig.
Na de korte bespreking gingen de leerkrachten aan het werk, terwijl wij werden geïnterviewd voor de schoolkrant.
In de latere voormiddag woonden we enkel lessen bij.
ma 22/02 - Goed aangekomen
In het vliegveld van Abu Dhabi konden we dankzij het gratis internet jullie op de hoogte brengen van onze tussenstop.
We vertrokken vanuit Zaventem met een twintigtal minuutjes vertraging (10u45). Om 17u15 kwamen we aan in Abu Dhabi (lokale tijd daar: 20u15). De tweede vlucht was een lange turbulente nachtvlucht waarbij iedereen zijn eigen plaatsje zocht (twee tot vier zetels per persoon). Na een tussenstop in Johannesburg landden we uiteindelijk om 8u05 (lokale tijd) in Cape Town. Eenmaal aangekomen was het zoeken naar Pierre (de eigenaar van het hostel). We dachten al dat hij ons vergeten was, maar plots riep iemand: “Kaat, Sofie?” Met een opgelucht hart vertrokken we met de auto naar het hostel. Pierre ontving ons goed: kamer, sleutels, uitleg, rondleiding, praktische informatie… en zelfs een nieuw (!) tapijt om een vuile plek te verbergen!
Het hostel valt heel goed mee. Hieronder enkele afbeeldingen.
We vertrokken vanuit Zaventem met een twintigtal minuutjes vertraging (10u45). Om 17u15 kwamen we aan in Abu Dhabi (lokale tijd daar: 20u15). De tweede vlucht was een lange turbulente nachtvlucht waarbij iedereen zijn eigen plaatsje zocht (twee tot vier zetels per persoon). Na een tussenstop in Johannesburg landden we uiteindelijk om 8u05 (lokale tijd) in Cape Town. Eenmaal aangekomen was het zoeken naar Pierre (de eigenaar van het hostel). We dachten al dat hij ons vergeten was, maar plots riep iemand: “Kaat, Sofie?” Met een opgelucht hart vertrokken we met de auto naar het hostel. Pierre ontving ons goed: kamer, sleutels, uitleg, rondleiding, praktische informatie… en zelfs een nieuw (!) tapijt om een vuile plek te verbergen!
Het hostel valt heel goed mee. Hieronder enkele afbeeldingen.
Ons ho(s)tel :) met zicht op de tafelberg. De bovenste ramen die je niet ziet door de boom zijn van onze kamer.
Sportveld van de school met op de achtergrond het schoolgebouw.
Onze kamer. Let op de prachtige foto's die Pierre op onze deur hing.
Ons kamertje toen we net aangekomen waren. (nog netjes :)
De gemeenschappelijke badkamer. Drogende zelfgewassen onderbroeken kijken ons elke morgen aan.
Na wat inkopen picknickten we met zicht op de Tafelberg en een zalig zonnetje. ‘s Middag maakten we kennis met vier Hollandse studenten, die ook verblijven in het hostel, en enkele leerkrachten. Deze kwamen spontaan naar ons toe voor een Zuid-Afrikaans-Vlaams babbeltje. Heel leuk! Ze herkenden ons van op de foto’s die de directeur had uitgehangen in de lerarenkamer.
Nu hebben we ons buikje vol gegeten samen met de andere studenten en leerlingen in het hostel.
Tijd om naar bed te gaan, want de twee voorbije nachten hebben we niet veel geslapen.
Slaapwel!
zondag 21 februari 2010
Hallo iedereen.
We zijn net geland in Abu Dhabi. Dankzij het gratis internet hier in de luchthaven, kunnen we jullie vers van de pers nieuws bezorgen! Het is hier nu 22 graden (om 20u30), helaas hebben we er nog niet veel van gevoeld. Binnen een anderhalf uur vertrekt ons volgende vliegtuig.
Tot later!
We zijn net geland in Abu Dhabi. Dankzij het gratis internet hier in de luchthaven, kunnen we jullie vers van de pers nieuws bezorgen! Het is hier nu 22 graden (om 20u30), helaas hebben we er nog niet veel van gevoeld. Binnen een anderhalf uur vertrekt ons volgende vliegtuig.
Tot later!
zaterdag 20 februari 2010
Eindelijk!!
Het is bijna zover! De valiezen zijn gepakt. Hopelijk hebben we alles mee.
Morgenochtend vertrekken we met het vliegtuig om 10u20. Rond 20u15 landen we in Abu Dhabi. Daar moeten we zo een 2 uur wachten en dan vertrekken we weer voor een vlucht van ca. 11 uur naar Zuid-Afrika. Maandagmorgen om 7u30 zouden we in Kaapstad moeten landen.
Hopelijk zal de vlucht goed verlopen. Het is een lange rit, maar het zal de moeite waard zijn.
We laten jullie iets weten eenmaal we aangekomen zijn.
Het is bijna zover! De valiezen zijn gepakt. Hopelijk hebben we alles mee.
Morgenochtend vertrekken we met het vliegtuig om 10u20. Rond 20u15 landen we in Abu Dhabi. Daar moeten we zo een 2 uur wachten en dan vertrekken we weer voor een vlucht van ca. 11 uur naar Zuid-Afrika. Maandagmorgen om 7u30 zouden we in Kaapstad moeten landen.
Hopelijk zal de vlucht goed verlopen. Het is een lange rit, maar het zal de moeite waard zijn.
We laten jullie iets weten eenmaal we aangekomen zijn.
woensdag 10 februari 2010
Haai ('hoi' in het Zuid-Afrikaans)
Bijna is het zover! Op 21 februari 2010 vertrekken wij voor drie maanden naar Zuid-Afrika, Kaapstad. We gaan daar lesgeven in de middelbare school Groote Schuur Highschool.
Wil je op de hoogte blijven van onze avonturen in Zuid-Afrika, neem dan geregeld een kijkje op deze blog. Je zult hier berichten, foto's, commentaar... van ons terugvinden. Laat gerust ook een berichtje achter om ons op de hoogte te houden van het thuisfront.
We wensen jullie alvast veel leesplezier!
Tot over drie maanden
Sien jou later
Kaat en Sofie
Bijna is het zover! Op 21 februari 2010 vertrekken wij voor drie maanden naar Zuid-Afrika, Kaapstad. We gaan daar lesgeven in de middelbare school Groote Schuur Highschool.
Wil je op de hoogte blijven van onze avonturen in Zuid-Afrika, neem dan geregeld een kijkje op deze blog. Je zult hier berichten, foto's, commentaar... van ons terugvinden. Laat gerust ook een berichtje achter om ons op de hoogte te houden van het thuisfront.
We wensen jullie alvast veel leesplezier!
Tot over drie maanden
Sien jou later
Kaat en Sofie
Abonneren op:
Posts (Atom)
