Onze Noord-Zuidstage nadert nu echt het einde. Vanmorgen hebben we onze valiezen gepakt. Na veel geduw en getrek zitten al onze spullen erin. Sofie haar valies nadert de dertig kilo, Kaat haar zak zit 'boemvol'. We genieten van de allerlaatste momenten en zullen straks (voor het avondeten) afscheid nemen van het hostel.
We hebben net de allerlaatste 'morning announcements' achter de rug, het allerlaatste pick 'n pay bezoek, de allerlaatste keer Zuid-Afrikaanse Rand afhalen, de laatste wandeling over de brug, de laatste oversteek naar de school via het sportveld, de allerlaatste 'good bye' aan de leerkrachten, de laatste foto met Norval, de laatste lunch... en het allerlaatste blogbericht.
We bedanken al onze volgers van de blog. We hopen dat jullie mee konden genieten van onze avonturen via onze berichten. We bedanken ook het KHBO omdat we de kans kregen om op Noord-Zuidstage te gaan. Groote Schuur High School voor hun hartelijk ontvangst en hulp tijdens onze opdracht. In het bijzonder onze mentoren: Charlotte, Stephan en Alwyn! En tenslotte: onze ouders en familie voor alle steun en kansen die we kregen tijdens deze onvergetelijke ervaring! Baie dankie!
Tot donderdag in België!
dinsdag 18 mei 2010
vrijdag 14 mei 2010
Vrij 14/05 - Vaarwel aan Groote Schuur
De Noord-Zuidstage zit er bijna op. Deze avond geven we een afscheidsbraai (liefst zonder regen;)) voor de mensen van het hostel en onze mentoren. Straks gaan we inkopen doen met het 'bakkie' van Alwyn.
Vanmorgen namen we al afscheid van de Groote Schuur High School. In de pauze trakteerden we met cake, taart, muffins en koekjes. Het was een succes want op het einde van de 'break' was er geen kruimeltje meer te bespeuren. We bedankten de leerkrachten met een kleine speech, gevolgd door een gedichtje dat ik (Sofie) zelf geschreven had.
Afscheid nemen doet een beetje pijn,
toch willen we niet verdrietig zijn.
Ver weg van huis, een onbekend land,
we waren er klaar voor, de reis was gepland.
22 februari werd een onvergetelijke dag,
we kwamen aan in Zuid-Afrika, en wel met een glimlach.
Nieuwe ervaringen stonden op ons te wachten,
we genoten er telkens van, zelfs tijdens onze opdrachten.
Het uitzicht op de Tafelberg, Kaappunt en de pinguïns aan de zee,
er waren ook schooluitstapjes, en we gingen heel vaak mee.
Zo maakten we kennis met de Zuid-Afrikaanse cultuur,
met de bevolking, de geschiedenis en de prachtige natuur.
Allemaal herinneringen, die in ons geheugen blijven staan,
helaas zijn we drie maanden later en is het bijna tijd om te gaan.
Jullie waren als één grote familie voor ons, onthoud dat goed,
daarom is het zo moeilijk voor ons, om vaarwel te zeggen, voorgoed!
Afscheid nemen doet een beetje pijn,
en we willen niet verdrietig zijn.
Afscheid nemen doet een beetje pijn,
maar een deel van ons hart zal altijd hier, in Groote Schuur, zijn!
(Leuk om te weten: het kadertje met onze foto en mijn gedichtje werd meteen in de lerarenkamer opgehangen!)
Vanmorgen namen we al afscheid van de Groote Schuur High School. In de pauze trakteerden we met cake, taart, muffins en koekjes. Het was een succes want op het einde van de 'break' was er geen kruimeltje meer te bespeuren. We bedankten de leerkrachten met een kleine speech, gevolgd door een gedichtje dat ik (Sofie) zelf geschreven had.
Afscheid nemen doet een beetje pijn,
toch willen we niet verdrietig zijn.
Ver weg van huis, een onbekend land,
we waren er klaar voor, de reis was gepland.
22 februari werd een onvergetelijke dag,
we kwamen aan in Zuid-Afrika, en wel met een glimlach.
Nieuwe ervaringen stonden op ons te wachten,
we genoten er telkens van, zelfs tijdens onze opdrachten.
Het uitzicht op de Tafelberg, Kaappunt en de pinguïns aan de zee,
er waren ook schooluitstapjes, en we gingen heel vaak mee.
Zo maakten we kennis met de Zuid-Afrikaanse cultuur,
met de bevolking, de geschiedenis en de prachtige natuur.
Allemaal herinneringen, die in ons geheugen blijven staan,
helaas zijn we drie maanden later en is het bijna tijd om te gaan.
Jullie waren als één grote familie voor ons, onthoud dat goed,
daarom is het zo moeilijk voor ons, om vaarwel te zeggen, voorgoed!
Afscheid nemen doet een beetje pijn,
en we willen niet verdrietig zijn.
Afscheid nemen doet een beetje pijn,
maar een deel van ons hart zal altijd hier, in Groote Schuur, zijn!
(Leuk om te weten: het kadertje met onze foto en mijn gedichtje werd meteen in de lerarenkamer opgehangen!)
donderdag 13 mei 2010
Woe 12/05 - Een terugblik
Ongeveer drie jaar geleden startte ik (Kaat) aan de lerarenopleiding met gemengde gevoelens. Is les geven wel iets voor mij? Welke vakken wil ik geven? Hogeschool of universiteit? Ben ik wel genoeg geïnteresseerd in biologie en aardrijkskunde? Zou ik goed met de leerlingen kunnen omgaan?
Stap voor stap kwam ik dichter bij het ‘echte lesgeven’. Ik herinner me de stressmomenten voor m’n eerste ‘microteaching’ (lesgeven aan medestudenten). Nog snel een laatste keer de les doorlopen voor ik, samen met een medestudent, les zou geven aan ‘een echt klas’. De ‘thuisstage’ bracht me terug in het Sint-Godelievecollege in Gistel. Ik voelde me nog meer leerling dan leerkracht. Een zucht van opluchting laten, wanneer het belsignaal het einde van de les aankondigt en trots zijn na een geslaagde les. In het tweede jaar ontdekte ik de verschillen tussen ASO, TSO en BSO. Momenten van twijfel drongen zich op. Is het dit wat ik wil? Doe ik dit graag? De positieve feedback en steun van vrienden, ouders en leerkrachten duwden me vooruit. Op het einde van het tweede jaar, de uitdaging aangaan om in het derde jaar op NoordZuid-stage te gaan. Ervaren dat ik me zelfzekerder voel voor de klas tijdens de novemberstage in het derde jaar. Besluiten dat ik les geef met plezier. Een buitengewoon leerrijke en brede ervaring opdoen in ‘Ter Strepe’. En nu, nu zit ik hier, in Zuid-Afrika. Ik heb net m’n allerlaatste les gegeven. Best een raar gevoel. Een trots, gelukkig en dankbaar gevoel! Trots ben ik, op de weg die ik heb afgelegd om hier te geraken. Elke dag een Engelse aardrijkskundeles geven, een Engelse biologielessenreeks afwerken en af en toe een Engelse Franse les geven, … drie jaar geleden lag dat buiten al mijn verwachtingen. Gelukkig ben ik, omdat ik kan studeren en omdat ik de kans kreeg om op NoordZuid-stage te gaan. Een dankbaar gevoel voor alle mensen die me hierin gesteund hebben. Mijn ouders, familie en vrienden. Docenten van het KHBO, mentoren tijdens alle stages in België, de leerkrachten en leerlingen van Groote Schuur High School en Sofie om deze prachtige ervaring in Zuid-Afrika samen te kunnen delen.
Stap voor stap kwam ik dichter bij het ‘echte lesgeven’. Ik herinner me de stressmomenten voor m’n eerste ‘microteaching’ (lesgeven aan medestudenten). Nog snel een laatste keer de les doorlopen voor ik, samen met een medestudent, les zou geven aan ‘een echt klas’. De ‘thuisstage’ bracht me terug in het Sint-Godelievecollege in Gistel. Ik voelde me nog meer leerling dan leerkracht. Een zucht van opluchting laten, wanneer het belsignaal het einde van de les aankondigt en trots zijn na een geslaagde les. In het tweede jaar ontdekte ik de verschillen tussen ASO, TSO en BSO. Momenten van twijfel drongen zich op. Is het dit wat ik wil? Doe ik dit graag? De positieve feedback en steun van vrienden, ouders en leerkrachten duwden me vooruit. Op het einde van het tweede jaar, de uitdaging aangaan om in het derde jaar op NoordZuid-stage te gaan. Ervaren dat ik me zelfzekerder voel voor de klas tijdens de novemberstage in het derde jaar. Besluiten dat ik les geef met plezier. Een buitengewoon leerrijke en brede ervaring opdoen in ‘Ter Strepe’. En nu, nu zit ik hier, in Zuid-Afrika. Ik heb net m’n allerlaatste les gegeven. Best een raar gevoel. Een trots, gelukkig en dankbaar gevoel! Trots ben ik, op de weg die ik heb afgelegd om hier te geraken. Elke dag een Engelse aardrijkskundeles geven, een Engelse biologielessenreeks afwerken en af en toe een Engelse Franse les geven, … drie jaar geleden lag dat buiten al mijn verwachtingen. Gelukkig ben ik, omdat ik kan studeren en omdat ik de kans kreeg om op NoordZuid-stage te gaan. Een dankbaar gevoel voor alle mensen die me hierin gesteund hebben. Mijn ouders, familie en vrienden. Docenten van het KHBO, mentoren tijdens alle stages in België, de leerkrachten en leerlingen van Groote Schuur High School en Sofie om deze prachtige ervaring in Zuid-Afrika samen te kunnen delen.
dinsdag 11 mei 2010
Ma 10/05 - Tekst 'devotions' in assembly
Naast een presentatie over België deden we ook de 'devotions'. Een zinvolle boodschap, gevolgd door een gebed zijn telkens het begin van de assembly. Dit keer hadden wij deze eer...
Good morning school
Two weekends ago we went on a townshiptour with MC. Some learners of Grade 10 will know him from the Grade 10 camp in Grabouw. He showed us his community in a very authentic way. Impressed by the positive vibe of this area, we realized that we could learn a lot from each other.
Three months ago we came to South-Africa. First we only saw the differences between Belgium and South-Africa. But after a while we recognized the different cultures in South-Africa as well. As we learned a lot from your school and you learned a lot from our ideas, this exchange should be possible between all the different cultures in this beautiful country. Black, white and colored, north and south, east and west, stormers and bulls, learners and teachers, learners together, enemy’s and friends, parents and children, you and us,…
Our message is: be open-minded and respect everyone, that’s the only way you can learn from each other!
We will pray the words of God, in Flemish. Let’s pray together:
Onze vader die in de hemelen zijt
geheiligd zijt Uw naam
Uw rijk kome
U wil geschiede op aarde als in de hemel
geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons, onze schulden
gelijk ook wij vergeven aan onze schuldenaren
en leid ons niet in bekoring
maar verlos ons van het kwade
Amen
Good morning school
Two weekends ago we went on a townshiptour with MC. Some learners of Grade 10 will know him from the Grade 10 camp in Grabouw. He showed us his community in a very authentic way. Impressed by the positive vibe of this area, we realized that we could learn a lot from each other.
Three months ago we came to South-Africa. First we only saw the differences between Belgium and South-Africa. But after a while we recognized the different cultures in South-Africa as well. As we learned a lot from your school and you learned a lot from our ideas, this exchange should be possible between all the different cultures in this beautiful country. Black, white and colored, north and south, east and west, stormers and bulls, learners and teachers, learners together, enemy’s and friends, parents and children, you and us,…
Our message is: be open-minded and respect everyone, that’s the only way you can learn from each other!
We will pray the words of God, in Flemish. Let’s pray together:
Onze vader die in de hemelen zijt
geheiligd zijt Uw naam
Uw rijk kome
U wil geschiede op aarde als in de hemel
geef ons heden ons dagelijks brood
en vergeef ons, onze schulden
gelijk ook wij vergeven aan onze schuldenaren
en leid ons niet in bekoring
maar verlos ons van het kwade
Amen
Ma 10/05 - Tekst presentatie België in assembly
Good morning school.
We have been attending the assemblies for the past three months, but we have always been in the back. Here are we now, in front, on stage. Sitting at the back was more relaxed than this.
It all started last year in April, we had the choice: doing teaching practice in a Belgian high school or going abroad. For us it wasn’t a difficult choice, we would like to go to Africa. Because of Jonathan Nowakovski and Steven Van Leirsberghe, who were here last year and doing well now, we contacted Mister Geldenhuys.
Three months ago, just arrived here, we immediately felt welcome. The first two weeks, we had to adapt ourselves in these whole new surroundings. For example, I remember always having my dictionary with me, when I observed lessons. Now we feel very comfortable in the school and enjoying ourselves!
Mister Geldenhuys asked us to present Belgium with this presentation. I remember one of the first geography lessons that I observed. Mister Du Toit introduced me in a Grade 8 class and asked the learners to point Belgium on that huge map. They were doing like this and this… I hope they will remember Belgium is not in Asia or America. You can find our small country here (ppt: werelkaart), between The Netherlands, France, United Kingdom and Germany. (ppt: kaart Europa) It’s a small, small country; did you know that Belgium fits forty times in South Africa…?
Belgium has three official languages, not eleven like in South Africa, but although: Dutch, French and German. In the northern part where we live, we speak Dutch; actually it’s Flemish, a kind of Dutch. Our Flemish is almost the same as Afrikaans. I remember when I was in the register class of Mister Kruger during writing test in Afrikaans, most of you thought that I can speak Afrikaans. It’s not, but a lot of words are the same in Flemish and Afrikaans. That’s why we can understand Afrikaans, and if we talk slowly in Flemish you will understand us as well. In the southern part of Belgium they speak French, in the eastern part a little bit German. (ppt: kaart taalgebieden)
(ppt: foto Noordzee) We want to show you some pictures of different landscapes in Belgium. Our coast is not that beautiful as yours. We don’t have that beautiful bays and rocks, it’s just sand, water and buildings. Although that sixty five kilometers coastline is a popular place to go in summer. By the way, when we left Belgium it was freezing and snowing over there. When we go back next week on Wednesday it will be spring.
(ppt: foto ‘De Polders) This area is called ‘De Polders’. As you can see on the picture there is a lot of grazing land and farms in this flat environment. The main city over there is Brugge, where we live and study. (ppt: foto Brugge) It’s a very old city as you can see. Don’t think that we live in those beautiful old houses, all the inhabitants of Brugge stay just outside the old centre. (ppt: luchtfoto wijk + foto standaard huis). On the picture you see such a district and a standard house, where most people live.
In the north of our country, we have a lot of big cities. We saw already Brugge; Antwerpen, Brussel, Leuven, Gent; (ppt: kaart België) and that’s where most Belgians live. In the south of Belgium live less people, you can find a lot of forests on the hills. If you like to walk and enjoy the nature, that’s the best place to be in Belgium. (ppt: foto Ardennen)
(ppt: foto’s lesgeven) All right, time to say something about education. In Belgium there are some differences with the South-African education. Studying is compulsory till you are eighteen years old. You start in the pre-primary school when you are three. At the age of six you go to the primary school. After six years in primary school, you go to a high school for another six years. Then you have the choice to go to university, to college or to look for a job. But most of the learners choose for the first two options. So, this structure is almost the same as here. But learners, as you, have to learn fourteen different subjects in high school. Another difference is that there are maximum 25 learners in one class and the way of teaching is a little bit different.
We tried to introduce that way of teaching in our subjects. My five Geography learners: I hope you enjoyed the active exercises, the pictures and the movies we saw.
My mathematics class of Grade eight: I hope you enjoyed ‘the snake’ and maybe you can propose to Miss Barnard to do it again!
Our Grade 10 Life Science class: We know sometimes our life science lessons looked like an art lesson, but we hope you liked the drawings of the cells.
And last but not least. All the learners of the French club: Speaking French is not easy, but you did a great job! Merci beaucoup!
Next to teaching we did a lot of other activities. (ppt: foto in Holocaust museum) We went to the Holocaust museum with Grade nine. With Grade eleven we went to Robben Island. (ppt: foto Robbeneiland) Miss Van Tonder took us, with the Grade tens to ‘Rhodes Memorial’. (ppt: foto Rhodes Memorial) We had the chance to accompany the Grade tens on the camp in Grabouw. It was nice to see you working together guys.(ppt: twee groepsfoto’s kamp) We enjoyed all these activities a lot!
(ppt: foto Tafelberg, Thanks to…) We would like to thank some people therefore. First of all, Mister Geldenhuys: Thank you very much for giving us the chance to be a part of Groote Schuur. Mister Kruger, Mister Du Toit and Miss Barnard: Thank you very much to support us and to trust us by teaching your classes. We will take these great experiences with us! We would like to thank Mister Joemat for solving our computer problems, Miss Holland, Mister Van der Westhuizen, Miss Van Tonder and Mister Vandenheever for taking us on excursions. We appreciate it a lot! All the rest of the staff: Thank you for being so nice to us and to make us feel welcome!
And you guys, thank you for your attention. It was nice to meet you all! We wish you, your families, the staff, the school and South-Africa all the best in the future! Good luck with the exams and all the best with the world-cup! Thank you so much, baie dankie, dankjewel! (ppt: foto)
We have been attending the assemblies for the past three months, but we have always been in the back. Here are we now, in front, on stage. Sitting at the back was more relaxed than this.
It all started last year in April, we had the choice: doing teaching practice in a Belgian high school or going abroad. For us it wasn’t a difficult choice, we would like to go to Africa. Because of Jonathan Nowakovski and Steven Van Leirsberghe, who were here last year and doing well now, we contacted Mister Geldenhuys.
Three months ago, just arrived here, we immediately felt welcome. The first two weeks, we had to adapt ourselves in these whole new surroundings. For example, I remember always having my dictionary with me, when I observed lessons. Now we feel very comfortable in the school and enjoying ourselves!
Mister Geldenhuys asked us to present Belgium with this presentation. I remember one of the first geography lessons that I observed. Mister Du Toit introduced me in a Grade 8 class and asked the learners to point Belgium on that huge map. They were doing like this and this… I hope they will remember Belgium is not in Asia or America. You can find our small country here (ppt: werelkaart), between The Netherlands, France, United Kingdom and Germany. (ppt: kaart Europa) It’s a small, small country; did you know that Belgium fits forty times in South Africa…?
Belgium has three official languages, not eleven like in South Africa, but although: Dutch, French and German. In the northern part where we live, we speak Dutch; actually it’s Flemish, a kind of Dutch. Our Flemish is almost the same as Afrikaans. I remember when I was in the register class of Mister Kruger during writing test in Afrikaans, most of you thought that I can speak Afrikaans. It’s not, but a lot of words are the same in Flemish and Afrikaans. That’s why we can understand Afrikaans, and if we talk slowly in Flemish you will understand us as well. In the southern part of Belgium they speak French, in the eastern part a little bit German. (ppt: kaart taalgebieden)
(ppt: foto Noordzee) We want to show you some pictures of different landscapes in Belgium. Our coast is not that beautiful as yours. We don’t have that beautiful bays and rocks, it’s just sand, water and buildings. Although that sixty five kilometers coastline is a popular place to go in summer. By the way, when we left Belgium it was freezing and snowing over there. When we go back next week on Wednesday it will be spring.
(ppt: foto ‘De Polders) This area is called ‘De Polders’. As you can see on the picture there is a lot of grazing land and farms in this flat environment. The main city over there is Brugge, where we live and study. (ppt: foto Brugge) It’s a very old city as you can see. Don’t think that we live in those beautiful old houses, all the inhabitants of Brugge stay just outside the old centre. (ppt: luchtfoto wijk + foto standaard huis). On the picture you see such a district and a standard house, where most people live.
In the north of our country, we have a lot of big cities. We saw already Brugge; Antwerpen, Brussel, Leuven, Gent; (ppt: kaart België) and that’s where most Belgians live. In the south of Belgium live less people, you can find a lot of forests on the hills. If you like to walk and enjoy the nature, that’s the best place to be in Belgium. (ppt: foto Ardennen)
(ppt: foto’s lesgeven) All right, time to say something about education. In Belgium there are some differences with the South-African education. Studying is compulsory till you are eighteen years old. You start in the pre-primary school when you are three. At the age of six you go to the primary school. After six years in primary school, you go to a high school for another six years. Then you have the choice to go to university, to college or to look for a job. But most of the learners choose for the first two options. So, this structure is almost the same as here. But learners, as you, have to learn fourteen different subjects in high school. Another difference is that there are maximum 25 learners in one class and the way of teaching is a little bit different.
We tried to introduce that way of teaching in our subjects. My five Geography learners: I hope you enjoyed the active exercises, the pictures and the movies we saw.
My mathematics class of Grade eight: I hope you enjoyed ‘the snake’ and maybe you can propose to Miss Barnard to do it again!
Our Grade 10 Life Science class: We know sometimes our life science lessons looked like an art lesson, but we hope you liked the drawings of the cells.
And last but not least. All the learners of the French club: Speaking French is not easy, but you did a great job! Merci beaucoup!
Next to teaching we did a lot of other activities. (ppt: foto in Holocaust museum) We went to the Holocaust museum with Grade nine. With Grade eleven we went to Robben Island. (ppt: foto Robbeneiland) Miss Van Tonder took us, with the Grade tens to ‘Rhodes Memorial’. (ppt: foto Rhodes Memorial) We had the chance to accompany the Grade tens on the camp in Grabouw. It was nice to see you working together guys.(ppt: twee groepsfoto’s kamp) We enjoyed all these activities a lot!
(ppt: foto Tafelberg, Thanks to…) We would like to thank some people therefore. First of all, Mister Geldenhuys: Thank you very much for giving us the chance to be a part of Groote Schuur. Mister Kruger, Mister Du Toit and Miss Barnard: Thank you very much to support us and to trust us by teaching your classes. We will take these great experiences with us! We would like to thank Mister Joemat for solving our computer problems, Miss Holland, Mister Van der Westhuizen, Miss Van Tonder and Mister Vandenheever for taking us on excursions. We appreciate it a lot! All the rest of the staff: Thank you for being so nice to us and to make us feel welcome!
And you guys, thank you for your attention. It was nice to meet you all! We wish you, your families, the staff, the school and South-Africa all the best in the future! Good luck with the exams and all the best with the world-cup! Thank you so much, baie dankie, dankjewel! (ppt: foto)
Foto's assembly
Wij tijdens onze presentatie.
De hele zaal was aandachtig. Zou je niet voor minder zenuwachtig zijn als je alle leerlingen voor je ziet zitten?maandag 10 mei 2010
Maandag 10 mei – presentatie assembly
Gisteren hebben we gezwoegd en gezweet. De hele dag hielden we ons bezig met het maken van een presentatie over België en onze ervaringen in Zuid-Afrika (en Groote Schuur High School). ’s Avonds lieten we voor alle zekerheid onze Engelse tekst door Alwyn nalezen. Alwyn vond het goed, slechts enkele kleine wijzigingen waren nodig. Opgelucht, maar vol buikkriebels kropen we in ons bed (waar ondertussen al 2 extra dekens opliggen om de koude nachten tegen de gaan).
Deze morgen waren we pas echt zenuwachtig. Zou de voorstelling duidelijk zijn? Niet te saai? Zouden we de woorden wel goed uitspreken? De gedachte dat we voor de hele school moesten spreken, zorgde voor enkele adrenalinestoten in ons ‘bevroren’ lichaam. (Voor het ogenblik lijkt het hier wel een Belgische winter!) Na 10 koude-zweet-uitbarstingen was het zover. Nog vlug even de micro testen en de powerpoint bekijken… de presentatie kon beginnen. De leerlingen stroomden de ‘Grote zaal’ binnen. Diep ademhalen, niet nadenken en gewoon doen! Dat was ons motto. Het ging goed. Het had niet beter kunnen verlopen. De leerlingen waren aandachtig, lachten met onze kleine grapjes, waren verwonderd en geïnteresseerd. Wij verspraken ons niet en waren vrij rustig. Na alle bedankingen zat het erop. Terecht mochten we trots zijn op onszelf. In het begin van ons verblijf was een Engelse presentatie een onmogelijke opdracht voor ons geweest. Nu was het alsof het de ‘normaalste’ zaak van de wereld was.
Achteraf werden we door Alwyn bedankt voor onze aanwezigheid en onze helpende hand in de school. Tevreden woonden we de rest van de assembly bij (vooraan op het podium)!
Deze morgen waren we pas echt zenuwachtig. Zou de voorstelling duidelijk zijn? Niet te saai? Zouden we de woorden wel goed uitspreken? De gedachte dat we voor de hele school moesten spreken, zorgde voor enkele adrenalinestoten in ons ‘bevroren’ lichaam. (Voor het ogenblik lijkt het hier wel een Belgische winter!) Na 10 koude-zweet-uitbarstingen was het zover. Nog vlug even de micro testen en de powerpoint bekijken… de presentatie kon beginnen. De leerlingen stroomden de ‘Grote zaal’ binnen. Diep ademhalen, niet nadenken en gewoon doen! Dat was ons motto. Het ging goed. Het had niet beter kunnen verlopen. De leerlingen waren aandachtig, lachten met onze kleine grapjes, waren verwonderd en geïnteresseerd. Wij verspraken ons niet en waren vrij rustig. Na alle bedankingen zat het erop. Terecht mochten we trots zijn op onszelf. In het begin van ons verblijf was een Engelse presentatie een onmogelijke opdracht voor ons geweest. Nu was het alsof het de ‘normaalste’ zaak van de wereld was.
Achteraf werden we door Alwyn bedankt voor onze aanwezigheid en onze helpende hand in de school. Tevreden woonden we de rest van de assembly bij (vooraan op het podium)!
zondag 9 mei 2010
Vrij 7/05 en zat 8/05 – Kirstenbosch en Townshipschool
Na twee maanden was het dan zo ver: een bezoek aan de ‘Botanische Tuin Kirstenbosch’, met (je raadt het nooit) gids Alwyn. We vertrokken meteen na school en hadden dus een hele middag de tijd om in de tuinen te kuieren. Het was een prachtige dag. Na een winderige regenweek scheen het zonnetje opnieuw. Er waren niet veel mensen in Kirstenbosch, omdat we in de week gingen. We konden bijgevolg genieten van de rust en de prachtige bomen, struiken, bloemen en geur. Voor de kenners of de geïnteresseerden geven we met plezier enkele namen van planten die we zagen: broodboom, speldenkussen, tweeblaarkanniedood, geelhout, protea, salie, zilverboom, heide, ceder, aalwyn, campher, boskiepersol… Het was fijn om met Alwyn te gaan. Hij stippelde een hele wandeling uit, waardoor we langs alle mooie plekjes passeerden. Ondertussen gaf hij heel wat uitleg en zo ontdekten we leuke weetjes. Wist je bijvoorbeeld dat er een boom bestaat die ‘koorsboom’ heet, hij heeft een groene stam en daarom dacht men vroeger dat die boom verantwoordelijk was voor malaria (koors = koorts = symptoom malaria).
Zaterdag gingen we met Miss Holland (leerkracht Engels van Groote Schuur High School) mee naar een townshipschool in Langa. Op zaterdag is er natuurlijk geen school, maar enkele leerkrachten organiseren er lessen English, science en mathematics (de belangrijkste vakken) om townshipleerlingen voor te bereiden op het metriekexamen (=eindexamen van de middelbare school). De lessen zijn niet verplicht en alle leerlingen uit verschillende townshipscholen (in de buurt van Langa) kunnen voor 100 rand een heel jaar les volgen. Wij vonden dat een prachtig initiatief aangezien het niveau in de townshipscholen niet zo heel hoog is. We hebben veel respect voor die leerkrachten die bereid zijn om op zaterdagochtend ook nog les te geven.
Elke les duurde anderhalf uur. Een halfuur na de start van het eerste lesuur stromen nog steeds leerlingen toe. Heel begrijpelijk aangezien alle leerlingen te voet naar school komen, en soms van ver komen. Na het tweede lesuur is er een pauze van een halfuur. Het derde lesuur haken vele leerlingen al af. In de klas die wij toen observeerden, waren maar 5 leerlingen aanwezig.
Het viel ons op dat de leerlingen gedreven waren om bij te leren. Ze waren opvallend rustiger dan bepaalde klassen in onze school.
Een leuk weetje nog: het begin en einde van de lesuren wordt aangekondigd met een handmatige bel.
Twee mooie en interessante dagen die we niet gauw zullen vergeten.
Zaterdag gingen we met Miss Holland (leerkracht Engels van Groote Schuur High School) mee naar een townshipschool in Langa. Op zaterdag is er natuurlijk geen school, maar enkele leerkrachten organiseren er lessen English, science en mathematics (de belangrijkste vakken) om townshipleerlingen voor te bereiden op het metriekexamen (=eindexamen van de middelbare school). De lessen zijn niet verplicht en alle leerlingen uit verschillende townshipscholen (in de buurt van Langa) kunnen voor 100 rand een heel jaar les volgen. Wij vonden dat een prachtig initiatief aangezien het niveau in de townshipscholen niet zo heel hoog is. We hebben veel respect voor die leerkrachten die bereid zijn om op zaterdagochtend ook nog les te geven.
Elke les duurde anderhalf uur. Een halfuur na de start van het eerste lesuur stromen nog steeds leerlingen toe. Heel begrijpelijk aangezien alle leerlingen te voet naar school komen, en soms van ver komen. Na het tweede lesuur is er een pauze van een halfuur. Het derde lesuur haken vele leerlingen al af. In de klas die wij toen observeerden, waren maar 5 leerlingen aanwezig.
Het viel ons op dat de leerlingen gedreven waren om bij te leren. Ze waren opvallend rustiger dan bepaalde klassen in onze school.
Een leuk weetje nog: het begin en einde van de lesuren wordt aangekondigd met een handmatige bel.
Twee mooie en interessante dagen die we niet gauw zullen vergeten.
donderdag 6 mei 2010
Afwasfoto's
De beschimmelde maatbekers waren een echte uitdaging...
... daarom gingen we actief aan de slag met zeep (uit een melkfles - de aandachtige kijker wist dat al), tandenborstels en tandpasta, schuursponsje, vodden, messen en vorken (om onze vingers te verlengen), en véél water!
We maakten er een zeepbellenfestijn van!
En het blinkend resultaat mocht er zijn!Don 6 mei – Afwassen is ook ‘stage’...
Nadat onze twee wekkers elk twee keer rinkelden en de bel van het hostel zich ook al twee keer liet horen, voelden we ons genoodzaakt op te staan. Een mens raakt zo moeilijk uit z’n bed als het buiten nog donker is en als je de wind en regen wild hoort te keer gaan. Het is hier al drie dagen aan het stormen. De herfst is het land binnengeslopen en eist de aandacht op. Wij verlangen naar een Belgisch lentezonnetje!
Met regenjas, lange broek, warme trui en sjaal wandelden we moedig naar school. Dit keer geen zicht op de Tafelberg door een dikke laag opdringerige wolken. “Maak dat je weg komt, voor wij vertrekken, zodat we de Tafelberg toch nog eens in al z’n glorie kunnen bewonderen!”
Naast onze dagelijkse lessen, stonden we vandaag voor een nuttig werk. We hielpen de voorbije weken al met het opruimen van Alwyns biologieklas. Alwyn geeft nog maar sinds januari dit jaar les in de school, hij kon er de plaats innemen van een oude leraar die op pensioen ging. Die oude leraar liet een lokaal achter dat in 20 jaar niet opgekuist is. Zo haalden we onder andere vuil en beschimmeld glaswerk van onder het stof. Proefbuizen, maatbekers in alle maten, trechters, … Wij stelden voor om dat allemaal schoon te maken, zodat er op z’n minst de mogelijkheid zou zijn om een experiment uit te voeren in de ‘life science lessen’ En dus hebben Kaat en Sofie zo’n twee uur zitten schrobben, kuisen, weken, wrijven, drogen, … Het resultaat mag er zijn! Nu hopen dat we ons steentje hebben bijgedragen voor een komende ‘labo-oefening’
Met regenjas, lange broek, warme trui en sjaal wandelden we moedig naar school. Dit keer geen zicht op de Tafelberg door een dikke laag opdringerige wolken. “Maak dat je weg komt, voor wij vertrekken, zodat we de Tafelberg toch nog eens in al z’n glorie kunnen bewonderen!”
Naast onze dagelijkse lessen, stonden we vandaag voor een nuttig werk. We hielpen de voorbije weken al met het opruimen van Alwyns biologieklas. Alwyn geeft nog maar sinds januari dit jaar les in de school, hij kon er de plaats innemen van een oude leraar die op pensioen ging. Die oude leraar liet een lokaal achter dat in 20 jaar niet opgekuist is. Zo haalden we onder andere vuil en beschimmeld glaswerk van onder het stof. Proefbuizen, maatbekers in alle maten, trechters, … Wij stelden voor om dat allemaal schoon te maken, zodat er op z’n minst de mogelijkheid zou zijn om een experiment uit te voeren in de ‘life science lessen’ En dus hebben Kaat en Sofie zo’n twee uur zitten schrobben, kuisen, weken, wrijven, drogen, … Het resultaat mag er zijn! Nu hopen dat we ons steentje hebben bijgedragen voor een komende ‘labo-oefening’
Foto's lesgeven
Sofie (boven) en Kaat (onder) tijdens de Franse les.
Oefeningen worden verbeterd in de wiskundeles..JPG)
De vijf leerlingen werken goed mee in Kaats aardrijkskundeles. woensdag 5 mei 2010
Maandag 3/05 - Woensdag 5/05
Deze week is opnieuw een gewone lesweek. Maandag en dinsdag hielden we de leerlingen van Grade 8 en Grade 10 actief bezig tijdens de lessen wiskunde en aardrijkskunde. Daarnaast namen we ook onze life science-toets af in de andere Grade 10 klas (waar wij geen les geven). We waren benieuwd of deze klas ook zo’n goede resultaten zou halen. Helaas! Een gemiddelde van 11,5 op 30. Zou onze manier van lesgeven dan zo’n doorslag geven? Volgens ons heeft het verschil te maken met de opbouw van de leerstof. Een overzicht invullen samen met de leerlingen, een duidelijk gestructureerd bordschema, beeldmateriaal, figuren vergelijken en tekenen… Allemaal zaken die in onze les aan bod kwamen. En het is jammer om te moeten zeggen, maar de andere Grade 10 klas heeft dit toch wat moeten missen. We hopen dat de leerkrachten openstaan voor onze ideeën.
Vandaag gaven we onze derde Franse les. Het is jammer dat er zoveel lessen wegvielen. Drie of vier lessen is echt weinig om een ‘cursus’ te organiseren. Toch probeerden we er het beste van te maken om de leerlingen zoveel mogelijk aan te leren. Een PowerPointpresentatie, een dialoogje, een liedje van Axelle Red… De vijftien leergierige leerlingen waren dolenthousiast. Ja hoor, je hoort het goed: vijftien! Door de lange afwezigheid van de Franse les haken wellicht vele leerlingen af. Wij vonden dat eigenlijk niet erg. Het was een rustige les, we konden iedereen helpen met de uitspraak, enkel de geïnteresseerde leerlingen waren aanwezig… En dat zorgde natuurlijke voor een goede les. Met een tevreden gevoel gaan we de rest van de week tegemoet.
Vandaag gaven we onze derde Franse les. Het is jammer dat er zoveel lessen wegvielen. Drie of vier lessen is echt weinig om een ‘cursus’ te organiseren. Toch probeerden we er het beste van te maken om de leerlingen zoveel mogelijk aan te leren. Een PowerPointpresentatie, een dialoogje, een liedje van Axelle Red… De vijftien leergierige leerlingen waren dolenthousiast. Ja hoor, je hoort het goed: vijftien! Door de lange afwezigheid van de Franse les haken wellicht vele leerlingen af. Wij vonden dat eigenlijk niet erg. Het was een rustige les, we konden iedereen helpen met de uitspraak, enkel de geïnteresseerde leerlingen waren aanwezig… En dat zorgde natuurlijke voor een goede les. Met een tevreden gevoel gaan we de rest van de week tegemoet.
zondag 2 mei 2010
Nog enkele townshipfoto's
Het 'straatje' van het 'beer house'.
In het 'beer house' drinken we samen met de lokale bevolking uit de gezamelijke bieremmer.
Containers van schepen worden gebruikt als winkeltjes (zoals kappers, schoenmakers...), openbare telefooncellen, 'traditional healer', restaurantjes...
Wij, samen met de 'traditional healer'.
Foto's township
Arts and Crafts Centre.
Eén kamer in een hostel, waar ze met 3 families slapen (min. 6 personen per bed).
De binnenplaats bij de hostels.
De lokale delicatesses, de smileys, zie je rechts op het hout liggen.Zat 1/05 - township Langa
Van uitstel komt geen afstel, dus gingen we vandaag naar een township. Als je dit hier vertelt aan de lokale bevolking, zijn ze er niet zo enthousiast over, ze zijn er zelf nog nooit geweest. Maar omdat de townships een levendig onderdeel van Kaapstad en de hele samenleving vormen, waren wij wel heel geïnteresseerd in het ‘townshipleven’.
Even voorstellen. MC: dertiger, zwart, geëngageerd, opgegroeid in de township Langa, woont er nog steeds, bouwt z’n eigen ‘carrière’ uit als animator van ‘teambuilding- en advonturenkampen’ en organiseert townshipstour op z’n eigen manier. (Lees: Kennis maken met de lokale bevolking door ze te ontmoeten en niet door vanuit een busje foto’s te trekken, zoals de klassieke townshipstours) We leerden MC kennen op het ‘Grade 10 – kamp’ van de school. Na een boeiend gesprek over de tradities en gewoonten in de Xhosa-cultuur was onze interesse gewekt. Vandaag was het zover: voor we het wisten zaten we, samen met MC, in een van die fameuze taxibusjes, waar we voorheen met een argwanend oog naar keken. (Sommige busjes vallen haast uiteen, uit andere busjes puilen soms armen en/of vetrollen, uit alle busjes hangt een man met een gezegende stem: “Going to Cape Town?!”, de toeter is het best werkende onderdeel van elk busje, …) Op weg naar Kaapstad stopten we verschillende keren (ongeveer) aan de kant van de weg, om nog altijd maar meer mensen te laten instappen. We vroegen ons af wanneer zo’n busje echt vol zit! In Kaapstad aangekomen baanden we ons een weg tussen zo’n honderdtal andere taxibusjes, naar het busje dat ons naar de township ‘Langa’ zou brengen.
De eerste stop, ‘the bush’, is een hele belangrijke plek voor de Xhosa-bevolking. Jongens worden ernaar toegestuurd om man te worden, voor vrouwen is het verboden terrein. Ze noemen het de ‘initiation school’. Zoals de traditie het voorschrijft, wordt hun voorhuid verwijderd, zonder verdoving of medicijnen en vaak met een groot gebrek aan ‘nauwkeurigheid’. (Met alle gevolgen van dien!) Deze pijn moeten de jongens volharden en alleen ondergaan, zodat ze de harde realiteit van het echte leven, waar ze voor staan, zouden kunnen overleven. De eerste acht dagen, na de ‘ingreep’, mogen ze niets drinken. Dit vertraagt de genezing, waardoor ze langer in ‘the bush’ zouden moeten blijven. Dan dachten wij meteen: een mens kan toch niet langer dan vier dagen zonder drinken? De Afrikaanse tradities bewijzen blijkbaar het tegendeel. Deze eerste kennismaking met de Xhosa-cultuur was toch even schrikken, maar we zetten onze tocht verder met open ogen en oren.
We wandelden doorheen de township en werden gewezen op de ‘vibe’ in deze buurt. Mensen hangen op straat, kinderen spelen samen, vrouwen zitten samen te giechelen, terwijl mannen samen een pint pakken, … Het was inderdaad of we waren nog maar eens in een totaal andere wereld beland, allemaal in die ene zelfde (Kaap)stad.
We brachten een bezoek aan een ‘Arts and Crafts Centre (Guga S’thebe). De lokale bevolking leert er potten, borden, kopjes, … bakken en beschilderen, kinderen leren er muziek spelen en talenten worden ontdekt. In een kleine shop worden hun kunstwerkjes verkocht. Die winst wordt gebruikt om nieuw materiaal aan te kopen en nog meer mensen op te leiden. Dit brengt dan weer meer werkgelegenheid met zich mee, … Een goede zaak, die we dan ook gesteund hebben!
Tijdens onze wandeling kwamen we ook veel te weten over de geschiedenis van de townships. Arme boeren kwamen naar ‘de stad’ op zoek naar werk. Rond 1920, werden enkel de mannen toegelaten, vrouwen en kinderen bleven op het platteland. De mannen kregen onderdak in ‘hostels’. Ze kregen elk een bed en leefden voortdurend samen in hun ‘community’. Later werden ze vergezeld door de rest van hun familie. Wat maakt dat er nu gezinnen leven van zo’n zes tot tien personen op één bed. Er staan drie bedden in een kamer van 12m² en in een hostel zijn drie kamers. Een kleine berekening laat ik aan jullie over. Naast de kamers bevat elk hostel een keuken en een gezamenlijke ruimte, die ’s nachts als slaapplaats voor de kinderen dient. Omdat veel gezinnen moeilijk konden leven op één bed en in dezelfde ruimte met nog een heleboel andere families, zochten ze andere oorden op. Zo ontstonden de ‘informal settlements’, of ‘krottenwijken’. Deze ‘hostels’ maakten een diepe indruk op ons. Klein, vuil, overbevolkt, … we voelden ons op een of andere manier ‘gegeneerd’. Dit is ook Kaapstad. Het goede nieuws is dat de overheid investeert in ‘familyflats’. Traag maar zeker verdwijnen de hostels en worden ze vervangen door deze ‘flats’.
Onderweg naar die ‘informal settlements’ kwamen we nog een lokale delicatesse tegen: ‘Smileys’. Om het water uit je mond te laten verdwijnen: het zijn schapenkoppen. Ze liggen mooi tentoongesteld met vliegen gratis inbegrepen. Na een goeie kookbeurt schijnt het een ware lekkernij te zijn: alles wordt opgegeten, behalve tanden en botten. Smakelijk!
In een van de ‘huizen’ in de ‘informal settlement buurt’ werden we verwelkomd door een groepje mannen die gezellig bier aan het drinken waren. Een grote fles (het heeft meer iets van een emmer) wordt boordevol gevuld en doorgegeven in de kring. Het bier is zelf gebrouwen (door de vrouwen), heeft een heel laag alcoholgehalte, en het schuim dat er op ligt, had iets mee van zeeschuim. Hoewel we meer onder de indruk waren van de lokale bevolking, de huisvesting, de gewoonten en de sfeer, konden we toch nog van de smaak van het slokje bier genieten.
Onze laatste stop was een bezoek aan de ‘traditional healer’. We gingen naar binnen in een donkere container, vol met schedels, dierenhuiden, kruiden, haren, beenderen, … en alles wat m’n ogen niet hebben kunnen capteren door de paardenharen die over m’n hoofd slingerden. De ‘traditional healer’ begon z’n uitleg (nadat hij met alle moeite een dierenvacht op z’n hoofd had gezet en ons gezegend had met die paardenharen) met een zware diepe stem, tussendoor een vreemde lach en een onverstaanbare uitleg volgde. Waar zijn we nu beland? Wat moeten we hiervan denken? Op z’n minst een speciale ervaring!
Met een hoop nieuwe ervaringen op zak eindigde onze tour aan het lokale
taxibussenstation. We hadden kennis gemaakt met een nieuwe wereld. Een wereld die vaak met de vinger wordt gewezen en die de sticker ‘onveilig’ meedraagt. “Zouden we ons fototoestel wel meedoen?”, “Zorg dat je je rugzak goed bijhoudt”, “Wees toch maar heel voorzichtig!”, … Hoewel voorzichtigheid niet licht genomen moet worden, hebben wij ons geen moment onveilig gevoeld. MC leerde ons zijn gemeenschap op een andere manier kennen. Een levendige gemeenschap, een achteruitgestoken gemeenschap, een voor velen onbekende gemeenschap, een inspirerende gemeenschap, … We kunnen nog zoveel van elkaar leren, als iedereen maar een beetje openstaat voor elkaar …
Even voorstellen. MC: dertiger, zwart, geëngageerd, opgegroeid in de township Langa, woont er nog steeds, bouwt z’n eigen ‘carrière’ uit als animator van ‘teambuilding- en advonturenkampen’ en organiseert townshipstour op z’n eigen manier. (Lees: Kennis maken met de lokale bevolking door ze te ontmoeten en niet door vanuit een busje foto’s te trekken, zoals de klassieke townshipstours) We leerden MC kennen op het ‘Grade 10 – kamp’ van de school. Na een boeiend gesprek over de tradities en gewoonten in de Xhosa-cultuur was onze interesse gewekt. Vandaag was het zover: voor we het wisten zaten we, samen met MC, in een van die fameuze taxibusjes, waar we voorheen met een argwanend oog naar keken. (Sommige busjes vallen haast uiteen, uit andere busjes puilen soms armen en/of vetrollen, uit alle busjes hangt een man met een gezegende stem: “Going to Cape Town?!”, de toeter is het best werkende onderdeel van elk busje, …) Op weg naar Kaapstad stopten we verschillende keren (ongeveer) aan de kant van de weg, om nog altijd maar meer mensen te laten instappen. We vroegen ons af wanneer zo’n busje echt vol zit! In Kaapstad aangekomen baanden we ons een weg tussen zo’n honderdtal andere taxibusjes, naar het busje dat ons naar de township ‘Langa’ zou brengen.
De eerste stop, ‘the bush’, is een hele belangrijke plek voor de Xhosa-bevolking. Jongens worden ernaar toegestuurd om man te worden, voor vrouwen is het verboden terrein. Ze noemen het de ‘initiation school’. Zoals de traditie het voorschrijft, wordt hun voorhuid verwijderd, zonder verdoving of medicijnen en vaak met een groot gebrek aan ‘nauwkeurigheid’. (Met alle gevolgen van dien!) Deze pijn moeten de jongens volharden en alleen ondergaan, zodat ze de harde realiteit van het echte leven, waar ze voor staan, zouden kunnen overleven. De eerste acht dagen, na de ‘ingreep’, mogen ze niets drinken. Dit vertraagt de genezing, waardoor ze langer in ‘the bush’ zouden moeten blijven. Dan dachten wij meteen: een mens kan toch niet langer dan vier dagen zonder drinken? De Afrikaanse tradities bewijzen blijkbaar het tegendeel. Deze eerste kennismaking met de Xhosa-cultuur was toch even schrikken, maar we zetten onze tocht verder met open ogen en oren.
We wandelden doorheen de township en werden gewezen op de ‘vibe’ in deze buurt. Mensen hangen op straat, kinderen spelen samen, vrouwen zitten samen te giechelen, terwijl mannen samen een pint pakken, … Het was inderdaad of we waren nog maar eens in een totaal andere wereld beland, allemaal in die ene zelfde (Kaap)stad.
We brachten een bezoek aan een ‘Arts and Crafts Centre (Guga S’thebe). De lokale bevolking leert er potten, borden, kopjes, … bakken en beschilderen, kinderen leren er muziek spelen en talenten worden ontdekt. In een kleine shop worden hun kunstwerkjes verkocht. Die winst wordt gebruikt om nieuw materiaal aan te kopen en nog meer mensen op te leiden. Dit brengt dan weer meer werkgelegenheid met zich mee, … Een goede zaak, die we dan ook gesteund hebben!
Tijdens onze wandeling kwamen we ook veel te weten over de geschiedenis van de townships. Arme boeren kwamen naar ‘de stad’ op zoek naar werk. Rond 1920, werden enkel de mannen toegelaten, vrouwen en kinderen bleven op het platteland. De mannen kregen onderdak in ‘hostels’. Ze kregen elk een bed en leefden voortdurend samen in hun ‘community’. Later werden ze vergezeld door de rest van hun familie. Wat maakt dat er nu gezinnen leven van zo’n zes tot tien personen op één bed. Er staan drie bedden in een kamer van 12m² en in een hostel zijn drie kamers. Een kleine berekening laat ik aan jullie over. Naast de kamers bevat elk hostel een keuken en een gezamenlijke ruimte, die ’s nachts als slaapplaats voor de kinderen dient. Omdat veel gezinnen moeilijk konden leven op één bed en in dezelfde ruimte met nog een heleboel andere families, zochten ze andere oorden op. Zo ontstonden de ‘informal settlements’, of ‘krottenwijken’. Deze ‘hostels’ maakten een diepe indruk op ons. Klein, vuil, overbevolkt, … we voelden ons op een of andere manier ‘gegeneerd’. Dit is ook Kaapstad. Het goede nieuws is dat de overheid investeert in ‘familyflats’. Traag maar zeker verdwijnen de hostels en worden ze vervangen door deze ‘flats’.
Onderweg naar die ‘informal settlements’ kwamen we nog een lokale delicatesse tegen: ‘Smileys’. Om het water uit je mond te laten verdwijnen: het zijn schapenkoppen. Ze liggen mooi tentoongesteld met vliegen gratis inbegrepen. Na een goeie kookbeurt schijnt het een ware lekkernij te zijn: alles wordt opgegeten, behalve tanden en botten. Smakelijk!
In een van de ‘huizen’ in de ‘informal settlement buurt’ werden we verwelkomd door een groepje mannen die gezellig bier aan het drinken waren. Een grote fles (het heeft meer iets van een emmer) wordt boordevol gevuld en doorgegeven in de kring. Het bier is zelf gebrouwen (door de vrouwen), heeft een heel laag alcoholgehalte, en het schuim dat er op ligt, had iets mee van zeeschuim. Hoewel we meer onder de indruk waren van de lokale bevolking, de huisvesting, de gewoonten en de sfeer, konden we toch nog van de smaak van het slokje bier genieten.
Onze laatste stop was een bezoek aan de ‘traditional healer’. We gingen naar binnen in een donkere container, vol met schedels, dierenhuiden, kruiden, haren, beenderen, … en alles wat m’n ogen niet hebben kunnen capteren door de paardenharen die over m’n hoofd slingerden. De ‘traditional healer’ begon z’n uitleg (nadat hij met alle moeite een dierenvacht op z’n hoofd had gezet en ons gezegend had met die paardenharen) met een zware diepe stem, tussendoor een vreemde lach en een onverstaanbare uitleg volgde. Waar zijn we nu beland? Wat moeten we hiervan denken? Op z’n minst een speciale ervaring!
Met een hoop nieuwe ervaringen op zak eindigde onze tour aan het lokale
taxibussenstation. We hadden kennis gemaakt met een nieuwe wereld. Een wereld die vaak met de vinger wordt gewezen en die de sticker ‘onveilig’ meedraagt. “Zouden we ons fototoestel wel meedoen?”, “Zorg dat je je rugzak goed bijhoudt”, “Wees toch maar heel voorzichtig!”, … Hoewel voorzichtigheid niet licht genomen moet worden, hebben wij ons geen moment onveilig gevoeld. MC leerde ons zijn gemeenschap op een andere manier kennen. Een levendige gemeenschap, een achteruitgestoken gemeenschap, een voor velen onbekende gemeenschap, een inspirerende gemeenschap, … We kunnen nog zoveel van elkaar leren, als iedereen maar een beetje openstaat voor elkaar …
Abonneren op:
Posts (Atom)
